Γράφει ο Ο δρ Παντελής Οικονόμου
Πρώην επιθεωρητής Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ).
Το 1993 η Βόρεια Κορέα, κράτος τότε μέλος της NPT (Συνθήκη Μη
Διάδοσης Πυρηνικών Οπλων), κατηγορείται από τον Διεθνή Οργανισμό
Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) για απόκρυψη πυρηνικών δραστηριοτήτων της από
τον διεθνή έλεγχο.
Στη συνέχεια, το 2003, η χώρα βγαίνει μονομερώς από
το καθεστώς διεθνούς ελέγχου της NPT, πετώντας τους επιθεωρητές του ΙΑΕΑ
εκτός της χώρας. Με την ενέργειά της αυτή η Β. Κορέα καταπάτησε
διεθνείς συμβάσεις και προκάλεσε συναγερμό στη διεθνή κοινότητα και στα
αρμόδια όργανα, τον ΙΑΕΑ και το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Την ίδια χρονιά, το 2003, κάτω από την πίεση των ΗΠΑ και με
καθοριστικό ρόλο της Κίνας, η Β. Κορέα κάθεται στο τραπέζι των
διαπραγματεύσεων των έξι (Six Party Talks) με τις Ηνωμένες Πολιτείες,
Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία και Νότια Κορέα. Εξι χρόνια αργότερα, το 2009, και
αφού σε όλο το μεσοδιάστημα δεν έπαψε να παρεμποδίζει κάθε πρόοδο των
διαπραγματεύσεων με επαναλαμβανόμενες πυραυλικές δοκιμές και άλλες
προκλήσεις, η Β. Κορέα εγκαταλείπει τις διαπραγματεύσεις. Η πυρηνική
κρίση βρίσκεται έκτοτε σε συνεχές και αναβαθμιζόμενο αδιέξοδο.
Ο κίνδυνος ενός πυρηνικού συμβάντος στην κορεατική χερσόνησο με
ευρύτερες τραγικές εξελίξεις είναι ιστορικά κορυφαίος. Θυμίζει την
κρίση της Κούβας το 1962 αλλά με σημαντικά πολυπλοκότερες παραμέτρους,
που αναμφισβήτητα συνυπολογίζονται από τους ισχυρούς και καθιστούν την
επίλυση της κρίσης ακραίως δύσκολη. Η απειλή είναι ύψιστου βαθμού και
προέρχεται από ένα καθεστώς μη ελεγχόμενο και απρόβλεπτο. Από έναν ηγέτη
που τον θρέφουν ο αυταρχισμός, το θράσος και η αμετροέπεια.
Το πυρηνικό
οπλοστάσιο της Β. Κορέας και τα υπό ανάπτυξη πυρηνικά της υλικά,
αποθέματα και σχετικές εγκαταστάσεις δεν είναι δυνατόν να εξουδετερωθούν
με μη ειρηνικό τρόπο χωρίς να δημιουργήσουν αποτελέσματα πυρηνικού
ολοκαυτώματος. Οι επικρατούσες αντικειμενικές συνθήκες δεν μπορούν να
αναδείξουν έναν «διά της βίας νικητή» χωρίς να προκαλέσουν δραματικές
συνέπειες στον ίδιο τον νικητή, δραματικότερες στον ηττημένο και
τραγικότατες στην ανεύθυνη ανθρωπότητα.
Οταν οι μεγάλοι και ισχυροί
κατάφεραν να επιλύσουν την κρίση της Κούβας και να λύσουν την πυρηνική
κρίση του Ιράν, δεν είναι κατανοητό από τον μη επαΐοντα, αυτόν που
τελικά θα πληρώσει τον λογαριασμό, γιατί επί 24 συναπτά έτη (1993 -
2017) δεν εφαρμόστηκαν απέναντι στην Β. Κορέα αποτελεσματικά μέτρα
(κυρώσεις εμπορικές, οικονομικές, ενεργειακές, συναλλαγματικές και
δραστικές πολιτικές) όπως στην περίπτωση του Ιράν.
Οι γεωστρατηγικοί
σχεδιασμοί των ισχυρών για περιφερειακές ισορροπίες μέσα από ελεγχόμενες
κρίσεις, με άμεσα κέρδη τη διατήρηση επιθυμητών συμμαχιών αφενός και
αφετέρου επωφελών ιστορικών αντιπαλοτήτων στην περιοχή, κινδυνεύουν να
αποδειχθούν στόχοι πολύ κοντόφθαλμοι. Στόχοι για κέρδη που ωχριούν
μπροστά στις τραγικές συνέπειες που τελικά μπορούν να προκαλέσουν.
Ενας
πυρηνικός όλεθρος δεν αναδεικνύει σε καμία περίπτωση νικητές. Δημιουργεί
άπειρα και αθώα θύματα.
Παραμένει η ελπίδα ότι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου