Η τρομοκρατική επίθεση κατά του πρ. Πρωθυπουργού και πρ. Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας, Λουκά Παπαδήμου επανέφερε στο προσκήνιο δύο μείζονα θέματα:
Αυτό της τρίτης γενιάς τρομοκρατών και αυτό της αποτελεσματικότητας των αρχών ασφαλείας της χώρας.
Ας μη μασάμε λοιπόν τα λόγια μας διότι ο πολιτικο-δημοσιογραφικός μηρυκασμός αποδεδειγμένα βλάπτει σοβαρά τη δημόσια υγεία…
Η τρίτη γενιά τρομοκρατών συνεχίζει να χτυπά, ενώ η πρώτη παριστάνει μέσα από τη φυλακή την «σοφή τρομογεροντεία» δίνοντας συνεντεύξεις και εκδίδοντας βιβλία. Φυσικά το κάνει, αφού αρκετοί επώνυμοι χρήσιμοι ηλίθιοι αβαντάρουν και ξεπλένουν την εγκληματική της δράση με πρόσχημα ιδεολογήματα δημοκρατικής υπερευαισθησίας. Και κάποιοι άλλοι επώνυμοι - όμως διόλου ηλίθιοι - χαϊδευόντουσαν με τους «πολιτικούς» εγκληματίες σε μια δημόσια επίδειξη αριστεροσύνης και αντισυστημικής μαγκιάς για ιδίον όφελος…
Ενώ όμως επί 4 δεκαετίες η τρομοκρατική δράση συνεχίζεται και τα θύματα αυξάνουν, σε μια πρωτοφανή για Ευρωπαϊκή, Δυτική χώρα ανώμαλη κατάσταση εσωτερικής ασφάλειας, η κοινωνία απλά δεν αντιδρά.
Γιατί δεν αντιδρά;
Διότι ένα μειοψηφικό πλην σημαντικό τμήμα της ανέχεται στην πραγματικότητα αυτή τη δράση παρότι τυπικά την καταδικάζει, ενώ το πλειοψηφικό τμήμα φρίττει από τον καναπέ του σπιτιού του…
Οι προσπάθειες να οργανωθεί μία έστω μία σοβαρή συγκέντρωση για να τιμηθεί η μνήμη των νεκρών της τρομοκρατίας και φυσικά να σταλεί το μήνυμα της μηδενικής κοινωνικής ανοχής στο φαινόμενο, έχουν αποτύχει παταγωδώς. Τα κόμματα, οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ, οι φορείς, και άλλοι θεσμοί δεν κατόρθωσαν ή δεν θέλησαν ποτέ να συντονιστούν σε μια τέτοια ενέργεια. Αντίθετα έχουν ζαλίσει τα αυτιά της κοινωνίας με βλακώδεις στερεοτυπίες περί «καταδίκης της βίας» καθώς «η δημοκρατία δεν φοβάται την τρομοκρατία» κλπ κλπ. Αλήθεια δεν τη φοβάται;
Την Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας είδαμε κρανοφόρους με τσεκούρια μαχαίρια και μολότωφ να παίζουν «έλα αν σου βαστάει» με την ελληνική αστυνομία. Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου οι τύποι θα είχαν βρεθεί με συνοπτικές διαδικασίες τρίτο υπόγειο στη ΓΑΔΑ και μετά την έκτιση της όποιας ποινής θα ένοιωθαν ότι σε κάθε βήμα τους θα υπήρχε η σκιά του κράτους ένα βήμα πίσω τους. Στην δική μας χώρα πήγαν καμαρωτοί - καμαρωτοί στα σπίτια τους, τα ΜΑΤ στα δικά τους σπίτια και όλοι είναι χαρούμενοι που δεν έγινε καμιά στραβή να κορυφωθούν τα... «επεισόδια» και ζήσουμε τίποτε Δεκεμβριανά. Ένας φύλακας δημόσιου κτιρίου πάλι, πήγε στο νοσοκομείο γιατί τον μαχαίρωσαν αλλά αυτό δεν θεωρείται σοβαρό θέμα στη χώρα μας που δεν φοβάται την τρομοκρατία.
Και όχι δεν έγινε της τρελής στη Βουλή την επόμενη μέρα, δεν δημιουργήθηκε σάλος καθώς το συμβάν συνέπεσε με την απόπειρα δολοφονίας του Λουκά Παπαδήμου.
Αντίθετα είδαμε...
τη σιωπή των εθνικών αμνών και εριφίων που σκοτώνονται για τα ήσσονα και λουφάζουν ομοθύμως στα μείζονα.
Όσο για το τσιτάτο της ημέρας ότι δηλαδή αναζητείται η…τρύπα στα μέτρα ασφαλείας για τον πρώην πρωθυπουργό, μην κουράζονται. Δεν πρόκειται για τρύπα, πρόκειται για κρατήρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου