Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΖΙΜΑ
Πριν από λίγες ημέρες, στο Βερολίνο η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ
συγκάλεσε διάσκεψη για τα Δυτικά Βαλκάνια.
Χρειαζόταν, σε μια περίοδο
που η Ευρώπη κρατά την ανάσα της για το τι θα γίνει με την Ουκρανία,
ολόκληρη διάσκεψη για να πει η Μερκελ στους ηγέτες, «παιδιά, σας αγαπάμε
και σας θέλουμε στην Ενωμένη Ευρώπη, αλλά κάντε λιγάκι υπομονή»;
Ή μήπως είναι (και) άλλοι λόγοι, πολύ πιο σοβαροί, που πρέπει να κρατηθεί, τώρα όσο ποτέ άλλοτε, ζωντανή η ελπίδα των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων για ενσωμάτωσή τους στις ευρωπαϊκές δομές;
Η ίδια η καγκελάριος δήλωσε ότι «η Γερμανία έχει συναίσθηση της ευθύνης της για το ειρηνικό, σταθερό και δημοκρατικό μέλλον της περιοχής και θα συνεχίσει να στηρίζει την περιοχή στον δρόμο προς αυτό το μέλλον».
Καμία αντίρρηση, αλλά αυτά για το μέλλον. Για την ώρα, τα φλέγοντα ζητήματα και οι προτεραιότητες για τη Δύση στα Δυτικά Βαλκάνια δεν είναι ούτε το κράτος δικαίου στη Σερβία ούτε η πάταξη της διαφθοράς στην Αλβανία ούτε το όνομα της FYROM.
Είναι ο κίνδυνος μεταφοράς της ουκρανικής κρίσης στη Δυτική Βαλκανική με επίκεντρο τη Σερβία, αλλά και η διείσδυση του ισλαμικού εξτρεμισμού στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των υποψηφίων προς ένταξη χωρών, που εκφράζεται ήδη με τη στρατολόγηση τζιχαντιστών.
Ο Πούτιν, έχοντας χάσει τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, θέλει να δέσει στο άρμα της ρωσικής επιρροής τη Σερβία, της οποίας ελέγχει το 70% της ενέργειας και διεκδικεί την εκμετάλλευση της εύφορης πεδιάδας της Βοϊβοντίνας για να καλύπτει μέρος των αναγκών σε οπωροκηπευτικά, ενώ πιέζει το Μαυροβούνιο να του παραχωρήσει λιμάνι για τη λειτουργία βάσης του πολεμικού του στόλου και ετοιμάζει ταξίδι τον Οκτώβριο στο Βελιγράδι.
Οι Σέρβοι, ευρισκόμενοι ανάμεσα σε ρωσικά και δυτικά πυρά, καλούνται να αποφασίσουν με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν, αφού οι Δυτικοί τούς δίνουν ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά οι Ρώσοι προσφέρουν αγορά για τα κτηνοτροφικά και γεωργικά τους προϊόντα και βεβαίως φυσικό αέριο.
Την ίδια ώρα, η ταχύτατη ριζοσπαστικοποίηση του παραδοσιακά κοσμικού Ισλάμ προκαλεί ανησυχίες ότι χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς μπορεί να αρχίσουν σε βάθος χρόνου να αλληθωρίζουν προς την Τουρκία, σημαντικό παίκτη ήδη στην περιοχή, ή και παρακάτω, τη Σαουδική Αραβία κ.λ.π.
Το παιγνίδι της επιρροής γίνεται όλο και πιο σύνθετο και πιο σκληρό.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο και η Δύση επ’ ουδενί θέλει να αφήσει να πέσουν στην «αγκαλιά» ούτε της Ρωσίας ούτε του Ισλαμ χώρες και λαοί στην «πίσω αυλή» της.
Τα περί «ύποπτης» εμπλοκής της «μισητής» μας Μερκελ «υπέρ των Σκοπιανών»
για λύση εις βάρος της Ελλάδας στο θέμα της ονομασίας είναι περισσότερο
για δική μας εσωτερική κατανάλωση.Ή μήπως είναι (και) άλλοι λόγοι, πολύ πιο σοβαροί, που πρέπει να κρατηθεί, τώρα όσο ποτέ άλλοτε, ζωντανή η ελπίδα των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων για ενσωμάτωσή τους στις ευρωπαϊκές δομές;
Η ίδια η καγκελάριος δήλωσε ότι «η Γερμανία έχει συναίσθηση της ευθύνης της για το ειρηνικό, σταθερό και δημοκρατικό μέλλον της περιοχής και θα συνεχίσει να στηρίζει την περιοχή στον δρόμο προς αυτό το μέλλον».
Καμία αντίρρηση, αλλά αυτά για το μέλλον. Για την ώρα, τα φλέγοντα ζητήματα και οι προτεραιότητες για τη Δύση στα Δυτικά Βαλκάνια δεν είναι ούτε το κράτος δικαίου στη Σερβία ούτε η πάταξη της διαφθοράς στην Αλβανία ούτε το όνομα της FYROM.
Είναι ο κίνδυνος μεταφοράς της ουκρανικής κρίσης στη Δυτική Βαλκανική με επίκεντρο τη Σερβία, αλλά και η διείσδυση του ισλαμικού εξτρεμισμού στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των υποψηφίων προς ένταξη χωρών, που εκφράζεται ήδη με τη στρατολόγηση τζιχαντιστών.
Ο Πούτιν, έχοντας χάσει τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, θέλει να δέσει στο άρμα της ρωσικής επιρροής τη Σερβία, της οποίας ελέγχει το 70% της ενέργειας και διεκδικεί την εκμετάλλευση της εύφορης πεδιάδας της Βοϊβοντίνας για να καλύπτει μέρος των αναγκών σε οπωροκηπευτικά, ενώ πιέζει το Μαυροβούνιο να του παραχωρήσει λιμάνι για τη λειτουργία βάσης του πολεμικού του στόλου και ετοιμάζει ταξίδι τον Οκτώβριο στο Βελιγράδι.
Οι Σέρβοι, ευρισκόμενοι ανάμεσα σε ρωσικά και δυτικά πυρά, καλούνται να αποφασίσουν με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν, αφού οι Δυτικοί τούς δίνουν ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά οι Ρώσοι προσφέρουν αγορά για τα κτηνοτροφικά και γεωργικά τους προϊόντα και βεβαίως φυσικό αέριο.
Την ίδια ώρα, η ταχύτατη ριζοσπαστικοποίηση του παραδοσιακά κοσμικού Ισλάμ προκαλεί ανησυχίες ότι χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς μπορεί να αρχίσουν σε βάθος χρόνου να αλληθωρίζουν προς την Τουρκία, σημαντικό παίκτη ήδη στην περιοχή, ή και παρακάτω, τη Σαουδική Αραβία κ.λ.π.
Το παιγνίδι της επιρροής γίνεται όλο και πιο σύνθετο και πιο σκληρό.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο και η Δύση επ’ ουδενί θέλει να αφήσει να πέσουν στην «αγκαλιά» ούτε της Ρωσίας ούτε του Ισλαμ χώρες και λαοί στην «πίσω αυλή» της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου