Αν κάτι χωλαίνει αποκλειστικά πλέον
ώστε να αποτελεί την κυρίαρχη αναπηρία της εκπαίδευσής μας είναι η
παντελής έλλειψη ιστορικής γνώσης.
Σε δύσκολους καιρούς μετά τον εμφύλιο, χωρίς βιβλία κι όσα
εξασφαλίζαμε τα αγοράζαμε, χωρίς (ευτυχώς) φροντιστήρια αλλά με αυστηρές
και πλήρεις απαιτήσεις αφομοίωσης ιστορικής και άλλης γνώσης για να
μπεις στο πανεπιστήμιο έπρεπε να έχεις αφομοιώσει ιστορική γνώση που
ξεκινούσε από τους Αιγύπτιους, τους Βαβυλώνιους, τους Σουμέριους, τους
Πέρσες και όλη την ελληνική ιστορία από τους αποικισμούς έως τον εμφύλιο
και από τους Ρωμαίους έως το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πάνω από 2.000 σελίδες και τα θέματα επέλεγαν ιστορικοί
καθηγητές πανεπιστημίου θηρία (Βλάχος, Ζακυνθινός, Δασκαλάκης). Παιδιά
να βγαίναμε από την κατοχή και τον εμφύλιο με αβιταμίνωση δεν
τρελαθήκαμε και η γενιά μου έβγαλε τους σημαντικότερους Ελληνες
ιστορικούς και αρχαιολόγους.
Ποιοι αιώνιοι φοιτητές και κουραφέξαλα. Αν έχανες τις εξετάσεις
Ιουνίου, Σεπτεμβρίου, μόνο αν είχες ένα μάθημα πήγαινες σε τριμελή
επιτροπή κι αν αποτύγχανες έχανες το χρόνο. Και τότε πληρώναμε δίδακτρα
και αγοράζαμε τα βιβλία.
Θυμίζω πως ο Γεώργιος Παπανδρέου που εισήγαγε
τη δωρεάν παιδεία δεν έδιδε δωρεάν βιβλία. Αυτό το καθιέρωσε για λόγους
λαϊκιστικής προπαγάνδας (σε κάθε πρώτη σελίδα το ΠΟΥΛΙ) η Χούντα. Από
τότε τα καλά παιδιά καίνε τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς.
Α! Και κάτι άλλο.
Οι φοιτητές είχαν αναβολή στράτευσης. Αρκεί να χρωστούσαν μαθήματα και να προσέρχονταν στις εξετάσεις!
Ποιος θα τολμήσει να αναβιώσει το παρελθόν μιας σπουδαίας εκπαίδευσης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου