ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο ελληνικός κόμβος των παρακολουθήσεων

Της ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Αμερική, 1998: Η NSA (National Security Agency) βάζει στο στόχαστρό της έναν διακεκριμένο δικηγόρο, στα χέρια του οποίου φτάνουν -χωρίς να το γνωρίζει- αποδεικτικά στοιχεία για τη δολοφονία μέλους του Κογκρέσου.

Ο «Δημόσιος Κίνδυνος» (Enemy of the State), το πολιτικό θρίλερ του Τόνι Σκοτ, με πρωταγωνιστές τον Γουίλ Σμιθ και τον Τζιν Χάκμαν -που μαρτυρά πως κανείς δεν μπορεί να προστατευτεί από την παραβίαση της προσωπικής του ζωής- θα μπορούσε να τελειώνει με τη φράση: «Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική». Οχι όμως στις περιπτώσεις που ακόμη και οι ταινίες ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα.

Οι συνεχείς αποκαλύψεις του νεαρού Αμερικανού συμβούλου της CIA, Εντουαρντ Σνόουντεν, δεν κατέρριψαν μόνο το τελευταίο ίχνος αυταπάτης για ιδιωτικότητα, αλλά επιβεβαίωσαν όσα είχαν ήδη διαφανεί από τον Σεπτέμβριο του 2011, όταν στελέχη της Vodafone έδωσαν στον εισαγγελέα άγνωστα μέχρι τότε στοιχεία που αφορούσαν το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών στη χώρα την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.

 

Η υπόθεση θρίλερ-που συνοδεύτηκε από τον τραγικό θάνατο του Κ. Τσαλικίδη (ένα θάνατο που αποδόθηκε από τις αρχές σε αυτοκτονία)- αποκαλύφτηκε τον Μάρτιο του 2005, όταν ένας έλεγχος ρουτίνας αποκάλυψε την ύπαρξη υποσυστήματος το οποίο υπέκλεπτε συνδιαλέξεις περίπου 100 τηλεφωνικών αριθμών, ανάμεσα σε αυτούς και του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή.

Η δικαστική έρευνα που ακολούθησε δεν είχε αποτελέσματα. Ετσι η υπόθεση μπήκε στο αρχείο το 2008 για να ξανανοίξει και πάλι το 2010 χάρη στον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου που επέμενε να μη συγκαλυφθούν οι ένοχοι. Το 2011, περίπου έξι χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, στελέχη της Vodafone έδωσαν στον εισαγγελέα πρώτη φορά καινούργια στοιχεία, τα οποία έβαζαν τους Αμερικανούς στο κάδρο των υποκλοπών.

Αυτά αφορούσαν τέσσερις τηλεφωνικές συσκευές οι οποίες είχαν εντοπιστεί από τους μοναδικούς αριθμούς (ΙΜΕΙ). Σύμφωνα με τα στοιχεία, και οι τέσσερις είχαν αγοραστεί -κατά σύμπτωση;- την ίδια ημέρα (8 Ιουλίου του 2004) με τιμολόγιο.

Οπως διαπιστώθηκε από την εταιρεία, οι τρεις χρησιμοποιήθηκαν ως καρτοκινητά-σκιές των υποκλοπέων, λειτουργώντας δηλαδή ως παράλληλοι αποδέκτες των τηλεφωνημάτων «στόχων», όχι όμως και η τέταρτη. Σε αυτή κάποιος έβαλε μια κάρτα SIM που αντιστοιχούσε στην αμερικανική πρεσβεία και μέσω αυτής επικοινωνούσε με άλλα σταθερά και κινητά τηλέφωνα της πρεσβείας, από την ημέρα αγοράς έως και τον Δεκέμβριο του 2004.

Τα στοιχεία των στελεχών της Vodafone αποκωδικοποίησαν ουσιαστικά αυτό που είχαν ήδη «δείξει», πέντε χρόνια νωρίτερα, τρεις Ελληνες υπουργοί. Με την αποκάλυψη του ζητήματος, με κοινή συνέντευξη Τύπου, οι Γ. Βουλγαράκης, Αν. Παπαληγούρας και Θ. Ρουσόπουλος είχαν «φωτογραφίσει» το ύποπτο τρίγωνο των Αμπελοκήπων.

Την ίδια... γειτονιά, όπου βρίσκεται η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, είχαν «δείξει» και τα ίχνη του «μολυσμένου» λογισμικού. Κάπως έτσι άνθρωποι της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, που άρχισαν να ξετυλίγουν το κουβάρι της υπόθεσης, βρέθηκαν από κατάστημα κινητής τηλεφωνίας του Πειραιά στην έδρα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας στο Μέριλαντ των ΗΠΑ.

Μάλιστα, σύμφωνα με όσα προέκυψαν από πρόσφατη άρση τηλεφωνικού απορρήτου συγκεκριμένων προσώπων, οι τηλεφωνικές υποκλοπές δεν αποκλείεται να συνεχίστηκαν δυο χρόνια περισσότερο από το 2005, όπως ήταν μέχρι τώρα γνωστό. Απόρρητα έγγραφα της ΕΥΠ και μαρτυρικές καταθέσεις, που περιλαμβάνονται στη δικογραφία των υποκλοπών, επιβεβαιώνουν -όπως αναφέρουν πληροφορίες- την άποψη που θέλει την «κατασκοπία» να συνεχίζεται παρά την αποκάλυψη του σκανδάλου.