Γιατί ενόχλησε το πάρτι-συναυλία του Ρέμου στην περιώνυμη παραλία της
Ψαρούς στη Μύκονο; Σε τι διέφερε από δεκάδες άλλα που κατά καιρούς
έχουν διοργανωθεί στην προ κρίσης αλλά (όπως βλέπουμε) και στη μετά
κρίση Ελλάδα, με χαρακτηριστικά αναλλοίωτα στον χρόνο;
Η ίδια, περίπου,
σύνθεση κοινού (τον τόνο δίνουν ό,τι αποκαλούμε «celebrities»), η
είσοδος στοίχιζε 180 ευρώ (διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ), η σαμπάνια
έρρεε έως το πρωί. Και λοιπόν;
Μάλιστα, αυτή τη φορά, υπήρχαν και
υπάλληλοι του ΣΔΟΕ που ήλεγχαν ότι κόβονται αποδείξεις. Τίποτα παράνομο,
τίποτα παράταιρο. Εκανε και κάποιο άκομψο σχόλιο για τον Σόιμπλε και τη
Μέρκελ, αλλά η πίστα και το κέφι δεν νοούνται χωρίς «πικάντικες» μικρές
παρεκτροπές.
Εξάλλου, πριν από λίγες εβδομάδες, δημοφιλής συνθέτης, ο Σταμάτης
Κραουνάκης, σε συναυλία του στο προαύλιο της ΕΡΤ, «περιποιήθηκε» υπουργό
της νυν κυβέρνησης και τη σύζυγό του σε ήχο ρυθμικό και καθόλου πλάγιο.
Υστερα, μάλιστα, από τα σχόλια που ακούστηκαν, απάντησε, μεταξύ άλλων,
ότι «το γέλιο είναι ίαμα» και «η σάτιρα είναι δικαίωμα».
Και ο Αντώνης
Ρέμος δήλωσε χθες ότι «όσον αφορά στο χιούμορ με τον υπουργό Οικονομικών
της Γερμανίας, είναι χιούμορ. Το χιούμορ του μέσου Ελληνα! Σε αυτούς
ανήκω και εγώ και με αυτόν τον τρόπο αντιδράμε στη σκληρή, σημερινή
πραγματικότητα στην οποία μας έχουν επιβάλει να ζούμε».
Να, και ο «μέσος Ελληνας», ο οποίος στις καλές εποχές δεν έλειπε από τα
κέντρα που εμφανιζόταν ο Ρέμος. Γνωρίζει ο καλλιτέχνης σε ποιον
απευθύνεται και ποιος τον στηρίζει. Στέκει στο πλευρό του, λοιπόν, και
τον εκφράζει.
Η δουλειά που έχει κάνει η ιδιωτική τηλεόραση στη διαμόρφωση του κοινού
της πίστας, είναι αδιαμφισβήτητη. Επί χρόνια σε απευθείας σύνδεση, σε
σχεδόν 24ωρη βάση, έχτισε γερά θεμέλια στο γούστο και στις προτιμήσεις.
Οσο για το επίσημο κράτος, αφού έκλεισε τη δημόσια τηλεόραση, τώρα
συμβάλλει στη διατήρηση της νομιμότητας, με τον ΣΔΟΕ να εμποδίζει τη
φοροδιαφυγή και στην παραλία της Ψαρούς. Συμβολικά, θα πείτε.
Αναρωτιέμαι:
Χρειάζεται δεκαετίες η μετατόπιση
αντίληψης, σκέψης και πράξης.
Εν τω μεταξύ, οι κοινωνικοπολιτικές
συντεταγμένες διαμορφώνονται ως εξής: το κράτος υποκρίνεται ότι μάχεται
τη φοροδιαφυγή (και όχι μόνο), υποκρινόμενο ότι πασχίζει να εφαρμόσει
μεταρρυθμίσεις και να εδραιώσει τη «νέα Ελλάδα», οι καλλιτέχνες
υποκρίνονται ότι συμπαραστέκονται στον «μέσο Ελληνα» περιγράφοντας «τη
σκληρή πραγματικότητα», το κοινό υποκρίνεται ότι εκτονώνεται με όσους
υποκρίνονται ότι το εκφράζουν, οι επικριτές όλων υποκρίνονται ότι
οργίζονται γιατί εκ της υποκρισίας σιτίζονται, όσοι πραγματικά αηδιάζουν
υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται την υποκρισία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου