ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σαμαράς: Κέρδισε με το «γ@μώ το κεφάλι μου».Τσίπρας: Έχασε με το Raus

Της ΣΤΕΛΛΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Οι αυθόρμητες ανθρώπινες στιγμές των πολιτικών μπορούν να τους κάνουν περισσότερο συμπαθείς ή αντιπαθείς, ανάλογα με το ύφος και τη συγκυρία της αντίδρασης, ενώ η απώλεια της ψυχραιμίας, κάτι που δεν επιτρέπεται να τους συμβαίνει συχνά, υποδηλώνει αδυναμία και χάσιμο ελέγχου που τις περισσότερες φορές οδηγεί σε δυσμενή αποτελέσματα…

Πριν από λίγες, μέρες σε ένα από τα σημαντικότερα διαγγέλματα για την οικονομία, που αφορούσε την προαναγγελία της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση, ακούσαμε τον πρωθυπουργό, κατόπιν ενός λάθους του επικοινωνιακού του επιτελείου προφανώς, μετά από ένα σαρδάμ να χάνει για δευτερόλεπτα την ψυχραιμία του, αντιδρώντας περίπου σαν τον μέσο Έλληνα, με το βίντεο να παίζει και να ξαναπαίζει στο youtube, σε μια αντίδραση μάλλον ανθρώπινη, αυθεντική και ιδιαίτερα συμπαθητική στην πρωθυπουργική θητεία του…

Τουλάχιστον συμπαθέστερη από τη φτιασιδωμένη και χιλιοπαιγμένη, προφανώς και πάλι από το επικοινωνιακό του επιτελείο   «Με εντολή του Αντώνη Σαμαρά υδροδοτείται και πάλι η Αίγινα»… « Με εντολή του Αντώνη Σαμαρά επιταχύνονται οι μεταρρυθμίσεις»… « Με εντολή του Αντώνη Σαμαρά οι υπουργοί θα είναι πίσω στα γραφεία τους στις 19 Αυγούστου» κλπ κλπ κλπ…. Για να φθάσουμε στο πρόσφατο ευφυολόγημα στο twitter:  «Βρέχει. Με εντολή του Αντώνη Σαμαρά!»

Γιατί ακριβώς  όταν προσπαθείς να πλάσεις επικοινωνιακά  έναν άνθρωπο να φαίνεται ως Θεός, ξεγυμνώνοντας τον παντελώς και από τις πιο συμπαθητικές αδυναμίες του,  τότε πιθανότατα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα…

Η πρόσφατη απώλεια της ψυχραιμίας του Αλέξη Τσίπρα από την άλλη κατά τη διάρκεια συνέντευξης με Γερμανό δημοσιογράφο της Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, μάλλον δεν του προσέδωσε κανένα πόντο συμπάθειας:

Ακούγοντας στο διαδίκτυο τα περίπου 8 λεπτά της συνέντευξης που αιφνιδίως διεκόπη από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν εμφανές από την αρχή ότι ο Γερμανός δημοσιογράφος ήθελε να τον φέρει στο δικό του γήπεδο των ερωτήσεων –οι οποίες ήταν σχεδόν εχθρικές… Στη αρχή θέλησε να τον στριμώξει δημοσιογραφικά με γελοιογραφίες της «Αυγής», που παρουσίαζαν την Άγγελα Μέρκελ να μιλά με τον Αδόλφο Χίτλερ, μετά απέδωσε σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράσεις όπως «Δ’ Ράιχ» και «Κουίσλινγκ» για τους Γιώργο Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά, για να καταλήξει σε φράση που -κατά τον δημοσιογράφο- είχε ειπωθεί από τον Αλέξη Τσίπρα στις περσινές εκλογές, η οποία στάθηκε, όπως λέει ο Γερμανός δημοσιογράφος σε ολοσέλιδο άρθρο στην εφημερίδα του για το περιστατικό, η αφορμή για να μην τελειώσει ποτέ η εν λόγω συνέντευξη.

Μα, προφανώς, δεν είναι η πρώτη φορά που αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλείται να απαντήσει σε ερωτήσεις που δεν θα του δώσουν τη δυνατότητα να προβάλλει τις θέσεις του ή να αβαντάρουν τη γραμμή του και που θέλουν να τον φέρουν σε δύσκολη θέση… Αν κάτι τέτοιο γίνεται στην ίδια του τη χώρα, γιατί να μην γίνει πχ και στη Γερμανία; (όπου από την εποχή του πρωτοσέλιδου του γερμανικού Focus με την Αφροδίτη της Μήλου γνωρίζουμε τι κλίμα επικρατεί για την Ελλάδα)

Τι εντύπωση αφήνει, όμως, τελικά ο αρχηγός ενός πολιτικού κόμματος που προαλείφεται και για πρωθυπουργός όταν διακόπτει μια συνέντευξη, καταγγέλλοντας ξένο  δημοσιογράφο ότι κάνει ερωτήσεις τύπου « γαλάζιας μονταζιέρας»…;

Και τι εντύπωση θα άφηνε αν είχε ολοκληρώσει τη συνέντευξη κερδίζοντας επικοινωνιακά με το να δείχνει ότι δεν χάνει την ψυχραιμία του και ας έδινε απαντήσεις στον ίδιο επιθετικό τόνο με τις αντίστοιχες των ερωτήσεων…