ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το καθάρσιο του μπέμπη

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΡΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το αποχωρητήριο του πρύτανη δεν νομίζω ότι άξιζε τόση κατακραυγή. 

 

Τι περιμένατε, δηλαδή; Κοτζάμ ανυπότακτο ΑΠΘ και να ανακουφίζεται α λα τούρκα;  

 

Δεν ξέρω κιόλας πότε ακριβώς ο κύριος Μυλόπουλος αποφάσισε να ανακαινίσει τα είδη υγιεινής του γραφείου του. Πριν ή μετά την κοινή φωτογράφησή του με τον Τσίπρα στην πρυτανεία;

 

Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν το κριτήριο είναι - όπως λέει κι ο λαός - η «επιδεξιότητα», τότε τα 30.000 ευρώ είναι αστείον ποσόν για λεκάνη, μπιντέ, μπαταρίες μπάνιου, νιπτήρα, καζανάκι, πιγκάλ. Ας κοστολογεί ο καθένας την ανάγκη του όσο θέλει, αρκεί να μην κάνει θόρυβο.

 

Ντόρο μεγάλο είχε κάνει πριν από τριάντα χρόνια και «το σπίτι της Κρήτης με τους επτά καμπινέδες», εάν θυμάστε. Πολλοί μάλιστα πίστεψαν ότι εκεί επάνω σκόνταψε κι έπεσε η πολιτική καριέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κι όχι σε κάτι παλιούς λογαριασμούς του με τους θεσμούς, περασμένα ξεχασμένα.

 

Τελικά αυτή η δημοκρατία κινδυνεύει από πέσιμο κι απ' όλα όσα ριμάρουν αρμονικά με αυτό. Ακούω τον γδούπο και ταράζομαι. Εγινε κατολίσθηση κι έπεσε κάνας βράχος; 

 

Το αυτάκι της Συγκλήτου πάντως δεν ίδρωσε καθόλου προχθές το μεσημέρι, όταν ήρθε η ώρα να ανοίξει τη λυπητερή. 

 

Αυτό το vaudeville, αυτή η φάρσα, αυτό το βαριετέ μου θύμισε ένα θεατρικό κομψοτέχνημα του Φεϊντό, «Το καθάρσιο του μπέμπη». Οπου ένας παμπόνηρος βιοτέχνης κεραμικής βάζει με τον νου του να κατασκευάσει ένα είδος πορσελάνης και να το πουλήσει μαζικά στον γαλλικό στρατό με πατέντα «το άθραυστο καθοίκι». 

 

Είχε δίκιο ο άνθρωπος. Δεν σπάει με τίποτα.