Τελειόφοιτου φοιτητή Νομικής ΔΠΘ
Παρακολουθώ
με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ ΠΑ.ΣΟ.Κ και
ΣΥ.ΡΙΖ.Α ενοψει της 3ης του Σεπτέμβρη.. Ο λόγος που το παρακολουθώ
είναι γιατί βλέπω την αγωνία των 2 κομμάτων να εξασφαλίσουν τον ίδιο
κοινό στόχο. Την ταύτιση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ του '81.
Το μεν ΠΑ.ΣΟ.Κ προσπαθεί
να ανασύρει απ'το πάνω ράφι της ντουλάπας, το πουλόβερ του
σοσιαλιστικού προσώπου, το οποίο βρωμοκοπάει απ'τη ναφθαλίνη και το έχει καταφάει ο σκόρος
Ο δε ΣΥ.ΡΙΖ.Α προσπαθεί να αποκτήσει μια ιδεολογική ταυτότητα για να
ενώσει τις συνιστώσες του, και να εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου ώς η
νέα σοσιαλδημοκρατική δύναμη.
Εν ολίγοις και οι δύο προσπαθούν να
πάρουν με το μέρος τους τον κόσμο που πιστεύει σε μια κοινωνία μακριά
απ'τα μνημόνια, αλλά είναι και πολύ διστακτικοί στο να πάρουν τα όπλα.
Επιχειρούν μια ιδεολογική ταύτιση με τις αρχές που σήμαναν την μεγάλη
αλλαγή στην Ελλάδα, η οποία παρά την ,όπως φάνηκε,δημοσιονομική αποτυχία
της, πέτυχε να αναδιανείμει τον πλούτο όπως ποτέ άλλοτε στην
μεταπολιτευτική ιστορία.
Η ιστορία με την 3η του Σεπτέμβρη, γίνεται για
λόγους εμπορικούς. Γίνεται για το μόνο πράγμα που κρατάει εναν λαό απελπισμένο απ'το να ξεσηκωθεί. Την Ελπίδα.
Αυτό
που δεν λογαριάζουν τα επιτελεία των δυο κομμάτων είναι το εξής: Η
διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, μολονότι είναι ένα κείμενο που
διακηρύσσει την ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ,
ο,τι λείπει δηλαδή απ'την τραπεζοκρατούμενη Ελλάδα, έχει ένα σοβαρό
ελάττωμα. Στη συνείδηση του κόσμου έχει ταυτιστεί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και το
ΠΑ.ΣΟ.Κ πλέον έχει ταυτιστεί στη συνείδηση όλων μας, ώς το κόμμα που
έφερε τη δυστυχία στα σπίτια μας, την ανεργία στα αδέρφια μας, το ξύλο
στους συντρόφους μας, και το ΔΝΤ στην πατρίδα μας.
Σαν
άλλοι γύπες μάχονται πάνω απο το λείψανο του ΠΑ.ΣΟ.Κ, χωρίς ο μέν ένας
να έχει συνειδητοποιήσει τον πολιτικό του θάνατο, και ο δε, οτι εαν δεν
αποκτήσει σταθερότητα, ιδεολογικό πλαίσιο και σαφές οικονομικό πλάνο,
δεν μπορεί να αντιμέτωπιστεί απ'το λαό με σοβαρότητα.
Ο λόγος που η
ισχνή πλειοψηφία των εγκύρων ψηφισάντων διάλεξε το Σαμαρά, δεν ήταν
γιατί ήθελε το μνημόνιο. Ηταν γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν τόλμησε να φέρει
μια αντιμνημονιακή πρόταση που να "έβγαινε" οικονομικά. Γιατί επέλεξε να
πατήσει και στη βάρκα του ευρώ, και στη βάρκα της ΕΕ, και σε αυτή της
μονομερούς διαγραφής χρέους.
Ο μόνος τρόπος να υπάρξει μια νέα προοδευτική δύναμη σαν το Πα.Σο.Κ της δεκαετίας του 80', είναι μια σαφής πολιτική πρόταση, με ικανούς εκφραστές.
Όσο
καραδοκούν πάνω απ'το πολιτικό λείψανο του ΠΑ.ΣΟ.Κ, την ώρα που οι
φασίστες αλωνίζουν στους δρόμους με την ανοχή της αστυνομίας, την ώρα
που η Ελλάδα θυμίζει μια μεταπολεμική χώρα, την ώρα που η Εκκλησία
παραμένει στο απυρόβλητο την ώρα που ο λαός ματώνει, τόσο πείθουν το
λαό,οτι το μνημόνιο είναι μονόδρομος.
ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Σαν ιδεολογικές βάσεις πολιτικής. Όχι σε εκδηλώσεις μνημόσυνα που ντροπιάζουν την Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου