"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Oι Φράπες


Έτσι έλεγαν κάποια γλυκά οι παλιές γιαγιάδες. Δε θυμάμαι αν στη ζωή μου είχα φάει ένα απ’ αυτά, αλλά θυμάμαι ότι, κάθε φορά που στο σπίτι ερχόταν κάποια θεία, που περνούσε τη ζωή της τρώγοντας και παίζοντας πινάκλ, έλεγε: κοίταξε... Σαν φράπα είναι. 

Η ρήση της γιαγιάς έρχεται στο νου κάθε φορά, που στο γυαλί βλέπω υπουργό, πολιτευόμενο ή πολιτευτή. Μάγουλα που πάνε να σκάσουν από το lifting, κόμη που έχει δεχτεί τις περιποιήσεις του προσωπικού κομμωτή (Έλα… Άγγελε.. Να έλθω στις 7; Βγαίνω «παράθυρο» στις 9»), χωρίς καμία σκιά κάτω απ’ τα μάτια, άνετοι μέσα στ’ αρμάνια και τα πολ ζιλέρι, οι περισσότεροι προπέτες και αναιδείς, αλλά πάνω απ’ όλα, πάντα «φρέσκοι σαν φράπες». 

Τους θαυμάζω, τους ζηλεύω, και «ονειρεύομαι» ότι κάποια μέρα θα είμαι κι’ εγώ σαν αυτούς. Μη τρομάζετε. Ένα αστείο είπα! 

Κατά ένα περίεργο τρόπο οι εν λόγω φράπες μιλούν την ίδια γλώσσα. Λένε πολλά χωρίς να λένε τίποτα, (...) Κάθε φορά που τους βλέπω μένω ακίνητος, σαν τα πουλιά κολίμπρι όταν αντικρίζουν το φίδι κόμπρα. Μαγνητίζομαι απ’ το ψεύτικο, κενό και πομπώδη τρόπο που η φράπα μιλάει χωρίς, πάλι, να λέει τίποτα. «Κι’ άλλα. Κι’ άλλο» φωνάζω και πέφτω κάτω ανήμπορος να δεχτώ τόσο τίποτα. 

Και όμως… Άνθρωποι σαν αυτόν εξακολουθούν να εκλέγονται βουλευτές προφανώς επειδή το κοινό που τους ψηφίζει είναι πιστό αντίγραφο τους! Εύκολα λοιπόν μέσα σε ένα ταψί με φράπες να ξεχωρίσεις τους λίγους και ικανούς πολιτικούς. Τους αναγνωρίζεις από τη λιτή τους συμπεριφορά, καταλαβαίνεις ότι είναι άνθρωποι υπεύθυνοι, προβληματισμένοι και, το κυριότερο, διαλυμένοι από τη προσπάθεια να κάνουν κάτι καλό για το τόπο 

Είναι όμως τόσο απελπιστικά λίγοι ώστε πιστεύεις ότι, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν ασχολείται πλέον με τη πολιτική! Και εκείνοι οι λίγοι, οι μετρημένοι στα δάχτυλα άνδρες και γυναίκες που ασχολούνται, αντιλαμβάνονται ότι, για να κυβερνήσουν το τόπο πρέπει να βασισθούν στις …φράπες και εκεί είναι που αρχίζουν τα προβλήματα. Εκεί δολοφονούνται αθώοι στα Φάλκον, εκεί αεροπλάνα προσκρούουν σε βουνά, φέρι σε βραχονησίδες, βραχονησίδες σε Τούρκους κομάντος κ.ο.κ.  

Πως να κυβερνήσεις μία χώρα που ότι λειτουργεί σωστά το κάνει μάλλον από τύχη; Πως να προλάβεις ναυάγια όταν πρώην υπουργός δηλώνει ότι, το ατύχημα θα επιταχύνει τις διαδικασίες ώστε να αλλάξει το καθεστώς εκμετάλλευσης στο Αιγαίο ή κάτι εξ ίσου βλακώδες… 

Στο –ρητορικό- ερώτημα «ποιος κυβερνάει αυτό το τόπο» με σιγουριά μπορούμε να απαντήσουμε: οι φράπες!_Κ.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: