Οσκαρ επιμονής και ταχύτητας

Toυ Μερκ

Τo 2008, στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, μία επίδοση όπως το 45''.07 θα του είχε επιτρέψει να τερματίσει στην 5η θέση, ενώ στο παγκόσμιο στίβου του 2009, στο Βερολίνο, στην 4η.

Αυτή τη φορά έφτασε και περίσσεψε για να κόψει ένα εισιτήριο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γίνει, από τις 24 Αυγούστου έως τις 4 Σεπτεμβρίου, στη νοτιοκορεατική πόλη Νταεγού. Δίπλα από τους καλύτερους του κόσμου στα 400 μ. και τα 4 x 400: τους Λα Σόουν Μέριτ, Αντζελο Τέιλορ, Κέβιν Μπορλέ και το ανερχόμενο αστέρι Κιράνι Τζέιμς.

Παρέα με τους Οφέντσε Μογκοουάνε, Βίλε ντε Μπέερ, Σάνε Βίκτορ, Βαν Ζιλ και Φρέντερικς, όλοι τους μέλη της εθνικής ομάδας στίβου της Νότιας Αφρικής. Αλλά και την Κάστερ Σεμένια (παγκόσμια πρωταθλήτρια στα 800 μ.), που η IAAF ταπείνωσε πρώτα αμφιβάλλοντας, ύστερα αναγκάζοντάς την να υποβληθεί σε ειδικές εξετάσεις που ν' αποδείκνυαν τη θηλυκότητά της. Ολοι τους, έχει σημασία, αρτιμελείς αθλητές που από 'δώ και στο εξής θα αγωνίζονται με τον 25χρονο Οσκαρ Πιστόριους.

Τον ταχύτερο άνθρωπο του πλανήτη, αλλά χωρίς πόδια: μέλη που του ακρωτηρίασαν σε ηλικία μόλις 11 μηνών, λόγω ανύπαρκτων περονιαίων και που έκτοτε αντικαταστάθηκαν από δύο ελάσματα από ανθρακονήματα. Τα οποία, πάντως, ουδέποτε τον εμπόδισαν να παίξει τένις, πόλο, ράγκμπι, μέχρι που, ειρωνεία της τύχης, μία σοβαρότατη ρήξη χιαστού του γονάτου του και η αναπόφευκτη όσο και χρονοβόρος αποθεραπεία τον έπεισαν ν' ασχοληθεί με το τρέξιμο.

Κι έμαθε να τρέχει τόσο γρήγορα που οι ειδικοί δεν άργησαν να του βρουν τα παρατσούκλια «Blade Runner», αλλά και το «ταχύτερο πράγμα χωρίς πόδια». Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: εκείνα τα «πράγματα», εν προκειμένω μαύρα κι ανατριχιαστικά ελάσματα, που σύμφωνα με την IAAF, την παγκόσμια ομοσπονδία στίβου, τον ευνοούσαν, άρα δεν του επέτρεπαν να συναγωνίζεται με τους υπόλοιπους αρτιμελείς σε κανονικά διεθνή μίτινγκ, παρά μόνο σε Παραολυμπιακούς, όπου και κατέκτησε 4 χρυσά και 2 αργυρά μετάλλια.

Ούτε και τότε όμως το 'βαλε κάτω. Πήγε σε αθλητικά και πολιτικά δικαστήρια, αλλά τίποτα. Πήγε, λοιπόν, και στο CAS της Λοζάνης και δικαιώθηκε. Ηταν το 2008, λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου: κρίμα που δεν μπόρεσε να πετύχει τα όρια πρόκρισης.

Τα πέτυχε όμως τώρα, για το παγκόσμιο του Νταεγού (και για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου του ερχόμενου καλοκαιριού): τη σημαντικότερη, όπως είπε συγκινημένος, διοργάνωση της καριέρας του.

«Εύχομαι εκείνη την ημέρα να κάνω υπερήφανη τη χώρα μου. Το μετάλλιο; Μου αρκεί να περάσω τους προκριματικούς γύρους», πρόσθεσε ο άνθρωπος με τις ανεξάντλητες ψυχικές δυνάμεις. Και το μότο του-σλόγκαν: "δεν είσαι ανάπηρος λόγω της αναπηρίας, αλλά μπορείς να τα καταφέρεις μέσω των ικανοτήτων σου"