Η καθημερινή ζωή σε πολλές ως τώρα ξεχασμένες επαρχίες της Κεντρικής και της Ανατολικής Τουρκίας έχει αναμφισβήτητα βελτιωθεί σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Και σίγουρα θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο αν υλοποιηθεί το ευρύτατο και συναρπαστικό (ιδίως όσον αφορά το νέο κανάλι που θα παρακάμπτει τον Βόσπορο!) πρόγραμμα δημοσίων έργων που εξήγγειλε προεκλογικά ο Ερντογάν.
«Νιώθουμε ότι το ΑΚΡ δουλεύει για εμάς. Φτιάχνουν δρόμους, γέφυρες, στάδια, βιβλιοθήκες, νοσοκομεία - κανένας δεν έχει κάνει τόσο πολλά για τον λαό» λέει εκστασιασμένος στον «Guardian» ο Χαρούν Ναβρούζ, ένας ιδιοκτήτης καφενείου στην Κασίμπασα, τη λαϊκή συνοικία της Πόλης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο «σουλτάνος». Οι μισοί τούρκοι ψηφοφόροι (49,9%) νιώθουν το ίδιο- όχι, προφανώς, διότι είναι φανατικοί ισλαμιστές αλλά διότι νιώθουν στο πετσί τους και στο πορτοφόλι τους ότι η ζωή τους αλλάζει προς το καλύτερο.
Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε- ημέρες που είναι- ότι ο Ερντογάν χρωστά τα πάντα στο... ΔΝΤ: η πολιτική «μονοκρατορία» του χτίστηκε πάνω στα εκλογικά συντρίμμια του τουρκικού πολιτικού ancien regime, με παραδοσιακές δυνάμεις και ηγέτες όπως ο Μπουλέντ Ετζεβίτ και η Τανσού Τσιλέρ να καταποντίζονται ως υπεύθυνοι της κρίσης και τον σοκαρισμένο από τα συνεχή μέτρα λιτότητας τουρκικό λαό να ψηφίζει μαζικά ΑΚΡ για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ως το μόνο «αδιάφθορο» τότε κόμμα.
Ολα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι ο Ερντογάν τα έκανε όλα σωστά: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ διπλασιάστηκε αλλά παραμένει λίγο πάνω από τις 10.000 δολάρια καθώς ο πακτωλός που παράγεται δεν μοιράζεται δίκαια. Μια χούφτα οικογενειοκρατούμενες εταιρείες, που έχουν πλέον αποκτήσει μέγεθος μεσαίων πολυεθνικών, ελέγχουν μεγάλο μέρος της παραγόμενης πίτας και καρπώνονται πρωτοφανή υπερκέρδη πατώντας πάνω στις προκλητικά «business-friendly» πολιτικές του μετριοπαθούς ισλαμιστή ηγέτη.
Ενας από τους λόγους που κρατούν χαμηλά τα ημερομίσθια και καθιστούν την Τουρκία τόσο ελκυστική για τους ξένους είναι ότι η ανεργία, ιδίως στις φτωχογειτονιές που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια στις παρυφές της Πόλης και των άλλων αστικών κέντρων, ξεπερνά το 12%. Και η εθνικά υπερήφανη και «φιλολαϊκή» πολιτική του Ερντογάν δεν εμποδίζει την παραμονή του 17% και πλέον των τούρκων πολιτών κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Αυτή η «πυρακτωμένη», πλην ετεροβαρής ανάπτυξη δεν δημιουργεί μόνο κοινωνικά προβλήματα αλλά και μακροοικονομικά: οι «Κασσάνδρες» των αγορών πιέζουν εδώ και καιρό τον Ερντογάν να φρενάρει την ανάπτυξη και να περιορίσει τεχνητά τη ρευστότητα αυξάνοντας τα επιτόκια δανεισμού και περιορίζοντας τις δημόσιες δαπάνες.
Οι «ορθόδοξοι» οικονομολόγοι προειδοποιούν συγκεκριμένα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Ερντογάν δεν είναι το νέο σύνταγμα, το «βαθύ κράτος» των στρατιωτικών «πασάδων», το άλυτο Κουρδικό, τα ενταξιακά εμπόδια προς την ΕΕ, το μακελειό στη Συρία και οι πρόσφυγες στα σύνορα, η συνωμοσία της «Εργκενεκόν» και της «Βαριοπούλας» ή η κρίση στις σχέσεις με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, αλλά η υπερθέρμανση και ο λάκκος μιας απότομης ύφεσης που θα μετατρέψει το τουρκικό θαύμα σε... τραύμα τύπου Ελλάδας ή Ιρλανδίας. Λέτε;
ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου