Γράφει ο Γ. Δημόπουλος
Ιατρός Νευρολόγος – Ψυχίατρος, Γνωσιακός Ψυχοθεραπευτής
Σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων είναι η ανεργία. Μία ανεργία που κατά τη γνώμη πολλών έρχεται ως αποτέλεσμα από τον φόβο της εργασίας.
Δεν αντιλέγω, υπάρχει σήμερα κρίση και ανεργία. Αλλά και έλλειψη αγάπης για εργασία.Σήμερα εξέλιπαν οι χειρωνακτικές εργασίες από τα παιδιά μας. Ο χειρώναξ άνθρωπος έπαψε να είναι βασιλιάς και νοικοκύρης στο σπίτι του.
Ποιο παιδί σήμερα αλλάζει μια λάμπα που κάηκε ή πηγαίνει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ; Θεωρούν οι νέοι ότι αυτές είναι κατώτερες δουλειές μόνο για αλλοδαπούς.
Δυστυχώς η ανεργία στον τόπο μας είναι επιλεκτική. Δουλειές υπάρχουν αλλά δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Ο τόπος μας έχει κατακλυσθεί πάνω από δύο εκατομμύρια μετανάστες για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλά όχι διάθεση για δουλειά.
Τα παιδιά μας σήμερα θύματα της «ατσαλάκωτης» εργασίας, προσκομίζουν πιστοποιητικά προσόντων ακόμα και διδακτορικά προκειμένου να βρουν δουλειά, έστω και έκτακτοι σε υπηρεσίες κοινής ωφελείας.
Έχει γεμίσει ο τόπος από σχολές παντός είδους με επιστημονικούς κλάδους αόριστους ομιχλώδεις ασαφούς χρησιμότητας. Πτυχία χωρίς αντίκρισμα συγκεκριμένης εργασίας με «ντοκτορά».
Η χώρα μας γέμισε τεχνικές σχολές αλλά άτεχνοι βγαίνουν οι νέοι μας σήμερα. Δεν γνωρίζουν να διορθώσουν μία απλή βλάβη στο αυτοκίνητο, στο ηλεκτρικό, στο τηλέφωνο, στο ραδιόφωνο.
Τώρα δε και με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να διαβάζουν εκτός από τα μηνύματα του κινητού τους.
Τα παιδιά μας σήμερα δεν προετοιμάζονται για παραγωγική εργασία. Τα σχολικά βιβλία ειδικά το αναγνωστικό σήμερα καλλιεργεί την απέχθεια για δουλειά.
Χάθηκε ο έρωτας από τα βιβλία για την αγροτική, βουκολική και θαλασσινή ζωή. Έπαψαν να τραγουδάνε τα μακρινά ταξίδια. Οι ταξιδιάρηδες στη ζωή, ο ναύτης, ο αγρότης δεν είναι πλέον πρότυπο ζωής.
Η οικονομία μας δεν πάει καλά και υπάρχει σήμερα κρίση γιατί αποστρεφόμαστε την θάλασσα και τις δουλειές της και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν ξένοι εργάτες.
Η καλλιέργεια για έφεση προς εργασία πρέπει να ξεκινά από το Δημοτικό σχολείο. Από νωρίς στο μικρό παιδί αξίζει τον κόπο να εμπνέεται η διαθεσιμότητα, η τόλμη, η αυτενέργεια, η πρωτοβουλία και η ανάληψη ευθυνών, αλλά και η αγάπη για οποιαδήποτε δουλειά από τον ταπεινό εργάτη, οδοκαθαριστή μέχρι τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη μιας εταιρείας.
Όταν η εργατική και η αγροτική τάξη μείνει αδιαπαιδαγώγητη τα αποτελέσματα θα θυμίζουν τις σημερινές ημέρες με το κλείσιμο των επιχειρήσεων νεκροταφεία γιατί οι επιχειρήσεις μετεκόμισαν σε άλλους τόπους.
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει η σημερινή κοινωνία. Άτομα άνω των 65 και 70 ετών ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί εξακολουθούν και εργάζονται για να πληρώνουν τα παιδιά τους να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους.
Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Οποιαδήποτε δουλειά είναι ευλογία και ψυχική, σωματική και πνευματική υγεία, γιατί συμβάλλει στην συντήρηση της Δημιουργίας. Κάθε δουλειά που προσφέρει και δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι τίμια.
Σήμερα δυστυχώς στην Ελλάδα οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται από ξένους και μεις οι Έλληνες μέσα από πιστωτικές κάρτες προσπαθούμε να αγοράσουμε αυτοκίνητα και να πάμε διακοπές.
Το καθήκον στην εργασία έχει γίνει άγνωστη λέξη. Ελπίζω σήμερα με την κρίση που μας μαστίζει να αλλάξουν τα δεδομένα… Ελπίζω…!
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου