"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Οι καθηγητές των Γιαννιτσών


«Δίκιο έχει ο Δήμαρχος Στυλίδας, αλλά ο τρόπος που το διεκδίκησε δεν είναι σωστός». Αυτό ισχυρίζονταν, χθες, δημοσιογράφοι και αναλυτές, φανατικοί της… νομιμότητας και του «καθώς πρέπει». 

Ο Απ. Γκλέτσος θα δικαστεί τον Απρίλιο, αλλά οι 40 καθηγητές των Γιαννιτσών, που «παρανόμησαν» γιατί δέχτηκαν εκπρόθεσμα τη δικαιολόγηση των απουσιών μαθητών με κινητικά προβλήματα, καταδικάστηκαν σε 12 μήνες φυλακή με τριετή αναστολή! Είχε προηγηθεί η σφοδρή σύγκρουσή τους με τον τότε λυκειάρχη του σχολείου τους, που είναι και ο μηνυτής.  

Τι, άραγε, όφειλαν να κάνουν οι καθηγητές; Σύμφωνα με τον λυκειάρχη, τους δικαστές αλλά και τους δημοσιογράφους(στην περίπτωση Γκλέτσου) έπρεπε να κινηθούν σύμφωνα με το νόμο, κι εκείνο το απάνθρωπο και δήθεν αταξικό dura lex sed lex, ή, ακόμα, κατά το παράδειγμα του Σωκράτη. Οι δάσκαλοι μπροστά στο δίλημμα υποταγή στο νόμο ή ανυπακοή; Δέχτηκαν την άποψη της Αντιγόνης, δηλαδή την ανυπακοή, και δεν θέλησαν να καταδικάσουν τους μαθητές τους, που είχαν προβλήματα υγείας, σε απώλεια της χρονιάς -μόνο και μόνο επειδή καθυστέρησαν να καταθέσουν τα δικαιολογητικά των απουσιών τους!

Η πράξη των καθηγητών αλλά και η καταδίκη τους διδάσκουν. Ο δικαστής και ο λυκειάρχης θεωρούν ότι το πρότυπο για τα παιδιά μας είναι ο Σωκράτης. Οι 40 δάσκαλοι θεωρούν ότι κάθε φορά πρέπει να βλέπουμε την κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, που ενδεχομένως διαφεύγει του νόμου, εξ ου και η ανάγκη για τη διασταλτική ερμηνεία του

Μπορεί κάποιος να μην υπακούει στο νόμο; Ναι, αρκεί η πράξη του να συνάδει με την ευρύτερη έννοια της δικαιοσύνης. Συνεπώς, όταν ο νόμος υπηρετεί την αδικία μπορεί να τον παραβαίνει κανείς. Αυτό μπορεί να συμβεί πολύ περισσότερο όταν έχουμε παραβίαση του νόμου για κοινωνικούς σκοπούς. Συνεπώς, το ανώτατο κριτήριο για να κρίνουμε μία συμπεριφορά δεν είναι ο νόμος αλλά η δικαιοσύνη. Υπ’ αυτή την οπτική ότι «είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό». 

Άρα, όχι μόνο ό,τι έκαναν οι καθηγητές, αλλά κι ό,τι έκανε ο δήμαρχος Στυλίδας, δεν είναι «παρανομία», αφού μία ορισμένη βία έρχεται να θεραπεύσει την αδικία και να αποκαταστήσει κατά ένα ορισμένο μέρος τη δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα, γιατί η πολιτεία δεν στράφηκε εναντίον των εταιριών των δρόμων-διοδίων που παραμελούν βασικές τους υποχρεώσεις, όπως είναι η κατασκευή παράδρομων; Γιατί πληρώνουμε πανάκριβα διόδια για να ταξιδεύουμε σε δρόμους-χωράφια; Ποιος θα αποκαταστήσει αυτή την αδικία, η οποία, παραδόξως, καλύπτεται τόσο από το νόμο όσο και από το κράτος; 

Πάντως, χαρήκαμε, χθες, που είδαμε τους καθηγητές των Γιαννιτσών να καταδικάζονται για χάρη των μαθητών τους και οι τελευταίοι να στέκονται στο πλευρό τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: