Ανυποψίαστα μηδενικά προνομιούχα

ΑΡΘΡΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΜΗΤΣΟΥ ΚΑΣΟΛΑ

Ενός...διεφθαρμένου συγγραφέα, με είκοσι διεφθαρμένα βιβλία, μιας διεφθαρμένης χώρας, και με μια διεφθαρμένη κόρη, που δέχτηκε στο κεφάλι μια... αδιάφθορη βόμβα κρότου-λάμψης και έχασε την ακοή του, γιατί πήγε σε μια διεφθαρμένη διαδήλωση, για τους διεφθαρμένους τρεις πολίτες που έχασαν τη ζωή τους στην τράπεζα της «Μαρφίν», από το αδιάφθορο καθεστώς των αδιάφθορων... λαϊκών μας αγωνιστών των σαλονιών και των Χάρβαρντ! Και ποιος ξέρει ακόμα και ποιων μυστικών υπηρεσιών...

Η Ελλάδα για να γίνει δούλα

Κάντε το λαό τους νούλα

Να τα χάσει όλα, ούλα

Να μην έχει δόντια ούτε ούλα.

Αν η "Ελευθεροτυπία" καταχώριζε τις βρισιές και τις κατάρες του κοσμάκη, για τους επί δεκαετίες κυβερνήτες μας, δεν θα περίσσευε χώρος για τη συνήθη της ύλη. 

Καταγράφω μερικές από τις πιο... κόσμιες: Επίορκοι. Καρεκλοκένταυροι. Νάρκισσοι. Ανήθικοι. Διεφθαρμένοι. Ασπόνδυλοι. Λουδοβίκοι. Λαμόγια. Πουλημένοι. Ανίκανοι. Ευθυνοφόβοι. Σαπισμένοι. Ανανδροι. Βάρβαροι. Απατεώνες. Λαοπλάνοι. Αχρηστοι. Απαίδευτοι. Ανεγκέφαλοι. Απολίτιστοι. Βδέλλες. Καταχραστές, που ενοχοποιούν όλους τους Ελληνες για να κρύψουν τις ευθύνες τους.

Από όλες τις βρισιές κρατώ μερικές, αφήνοντας έξω όλες εκείνες που μας θυμίζουν τις βρισιές του... διεφθαρμένου Καραϊσκάκη: «Γαμώ το καυλί τους».

Να φύγουν, να ξεβρωμίσει η πατρίδα από όλους όσοι βάζουν τα κόμματά τους πάνω απ' αυτήν και τρώνε τις σάρκες της...

Ανανδροι: Αφού κανείς από τους κυβερνήτες μας, είτε μικροί είναι, είτε μεγάλοι είναι, δεν έχουν τους όρχεις να ομολογήσουν τις ευθύνες τους. Αραγε να έχουν κοιτάξει ποτέ τα μούτρα τους στους καθρέφτες;

Απαίδευτοι. Ανιστόρητοι: Είτε γιατί δεν γνωρίζουν, είτε γιατί δεν θέλουν να γνωρίζουν την επική αιμάτινη ιστορία των Ελλήνων για επιβίωση. Ελευθερία, Δημοκρατία, την κοπροπατούν για να μείνει ο λαός χωρίς μνήμη, χωρίς κρίση και άμυνα μπροστά στη μεθοδευμένη (ως φαίνεται), διάλυση της ακεραιότητας της πατρίδας.

Απολίτιστοι. Βάρβαροι: Γιατί αν τους στύψεις όλους τους κυβερνώντες μας (στη συντριπτική τους πλειονότητα), δεν θα βγει μια σταγόνα ανθρωπιάς και πολιτισμού. Μια έγνοια, μια ευθύνη για τον πανάρχαιο (αλλά και για το νέο) πολιτισμό μας που ήταν και είναι η δόξα της Ελλάδας. Τώρα αυτός ο πανάρχαιος πολιτισμός μας (και όσος ακόμα γεννιέται), με νύχια και με δόντια πολεμιέται για να γίνουν οι Ελληνες καταναλωτές μόνο, χειροκροτητές μόνο της τερατώδους υποκουλτούρας που καλπάζει ανεμπόδιστη. Και ενώ αυτός ο πολιτισμός (ο παλιός και ο νέος μας) θα έπρεπε να είναι η αιχμή του δόρατος της Ελλάδας στη Διπλωματία της, δεν είναι. Οι προσκυνημένοι μας ποτέ δεν αναφέρονται σ' αυτόν ως άμυνα και ως επίθεση της χώρας μας, απέναντι σ' όλους εκείνους τους Ευρωπαίους τιμητές μας. Που δεν θα ήταν καθόλου Ευρωπαίοι χωρίς τη γλώσσα μας και τα έργα της. Και όμως, από τις αρχαίες μας σάρκες σιτίζονται όλοι αυτοί οι πρώην αποικιοκράτες του κόσμου που κατέστρεψαν Λαούς, Ηπείρους και μιλάνε...

Απάτριδες: Τον πανάρχαιο πατριωτισμό των Ελλήνων, υπέρ βωμών και εστιών, οι κυβερνήτες μας, στη συντριπτική τους και πάλι πλειοψηφία, τον μεταβάλλουν σε «πατριωτισμό». Και αυτός ο «πατριωτισμός» τους ήταν και είναι από πάντα το καταφύγιο όλων των απατεώνων. Μ' αυτόν ξεπουλάνε την Ελλάδα. Μ' αυτόν πολιτεύονται. Μ' αυτόν κάνουν τις καταθέσεις τους στις ελβετικές τράπεζες και φτιάχνουν τις off shore εταιρείες τους. Ομως όσοι δεν εμφορούνται απ' αυτόν τον «πατριωτισμό», γιατί δεν μιλάνε; Γιατί ψηφίζουν ως πρόβατα στη Βουλή, τους νόμους αυτών των «πατριωτών» σε βάρος, κυρίως, των παιδιών μας;

Πράκτορες. Δωσίλογοι Εφιάλτες: Οι Πράκτορες, οι Δωσίλογοι, οι Εφιάλτες περίσσευαν πάντα στην Ελλάδα, αδέκαστοι, ατιμώρητοι πάντα. Χωρίς αυτούς δεν θα φτάναμε στην κατάντια τού σήμερα. Τόσο που να αναρωτιόμαστε και πάλι: Τι θα γίνει με την ανεξαρτησία μας και την εδαφική μας ακεραιότητα; Ομως οι περισσότεροι κυβερνήτες μας και οι περισσότεροι βουλευτές μας (ή μήπως και όλοι;) εν τω ναώ του «πατριωτισμού» τους εργάζονται και εν τω ναώ του τροφίζονται.

Σαπισμένοι: Εχει κανείς πια αντίρρηση σήμερα πως οι πολιτικοί μας, στη συντριπτική τους πλειονότητα, δεν είναι σαπισμένοι; Ιδού, όσοι δεν είναι ας βγουν να το πούνε. Ομως δεν βγήκαν ποτέ ούτε θα βγούνε. Και το πρόβλημα είναι, εμείς τι κάνουμε για το μαύρο παρόν μας και για το μαυρότερο μέλλον των παιδιών μας.