Ο ελληνικός καθρέφτης

Γράφει ο Αλέξης Σταμάτης

«Η Ελλάδα είναι σαν ένας καθρέφτης. Σε κάνει να υποφέρεις. Μετά μαθαίνεις»  

«Να ζεις μόνος σου;» 

« Να ζεις. Με αυτό που είσαι». 

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Ο Μάγος» του Τζον Φόουλς, ενός μεγάλου Βρετανού συγγραφέα που πέρασε για ένα μεγάλο διάστημα στη χώρα μας πριν από μισό αιώνα.

Σήμερα ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ο ελληνικός καθρέφτης που αντανακλούσε τα υπαρξιακά αυτά ερωτήματα στον ξένο δημιουργό έχει στραφεί πια προς το μέρος των ίδιων των κάτοικων της χώρας και τους δείχνει, ανεξαιρέτως, όπως ακριβώς είναι.

Και ναι, πρώτα υποφέρεις. Υστερα οργίζεσαι, μετά μαθαίνεις, προσαρμόζεσαι, ζεις, με τον έναν τρόπο ή με τον άλλο.

Το θέμα είναι πόσοι θα καταφέρουν «να ζήσουν με αυτό που είναι». Γιατί, όταν επί χρόνια ο καθρέφτης έδειχνε κάτι άλλο, η ξαφνική αποκάλυψη έρχεται σαν σοκ.

Κάποιοι θα σπάσουν τον καθρέφτη, κάποιοι θα κοιτούν την κορνίζα, κάποιοι θα αιφνιδιαστούν από τη νέα εικόνα και θα ψάχνουν να βρουν πού πήγε η παλιά. Νέοι ρόλοι για όλους, ρόλοι που ούτε που θα τους είχαν φανταστεί πριν από μόλις λίγο καιρό.

Οπως και να ‘χει, καθένας πλέον θα έχει κάπου μέσα του, κάπου του γύρω του, την αληθινή του αντανάκλαση.

Το πώς θα τη διαχειριστεί είναι δικό του θέμα. Το ανακουφιστικό είναι πως ισχύει για όλους, ισότιμα.

Οσο για εκείνους που αναρωτιούνται για το ποιος κατασκεύασε αυτόν τον καθρέφτη, υπάρχουν ένα σωρό εύκολες απαντήσεις που τον κάνουν να μοιάζει άλλοτε θολός, άλλοτε παραμορφωτικός, άλλοτε γεμάτος χαραματιές.

Η ουσία είναι ότι ο καθρέφτης υπάρχει, κι αυτήν τη φορά δεν είναι παρά είναι ένα λείο, αμείλικτο γυαλί.