Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ
Ενας 35χρονος που στο παρελθόν είχε μπλέξει στα δίχτυα των ναρκωτικών και συντηρούνταν με δουλειές του ποδαριού, ο Β.Π., συνελήφθη πριν από δύο χρόνια και τρεις μήνες ως συναυτουργός μιας πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονίας.
Κατηγορήθηκε για την αρπαγή και τη δολοφονία (διά λιθοβολισμού) ενός νεαρού άντρα και στις 11.7.2008 οδηγήθηκε ενώπιον ανακρίτριας της Αθήνας για να απολογηθεί. Ο ίδιος, χρήστης τότε ναρκωτικών, διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι είναι αθώος και προσκόμισε στοιχεία που συνηγορούσαν υπέρ του ισχυρισμού του. Με σύμφωνη όμως γνώμη ανακρίτριας και αρμόδιου εισαγγελέα ο Β.Π. κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος.
Στις 7.10.2009, ύστερα από 454 ημέρες επιβίωσης στο γκρίζο κελί της φυλακής του, το πρωτόδικο κιόλας δικαστήριο (το ΜΟΔ Θήβας) που δίκασε την υπόθεση τον έκρινε πανηγυρικά αθώο. Η απαλλαγή του υπήρξε ομόφωνη με σύμφωνη εισήγηση της εισαγγελέα της έδρας.
Και σήμερα, με μία ακόμη δικαστική απόφαση, κάθε άλλο παρά συνηθισμένη στα ποινικά χρονικά της χώρας μας, δικαιώνεται ηθικά για δεύτερη φορά.
Το Εφετείο της Αθήνας κρίνοντας πως δεν ήταν αυτός παραίτιος της προσωρινής του κράτησης, αλλά η λάθος εκτίμηση των αρμόδιων διωκτικών αρχών αποφάσισε να του επιδικάσει αποζημίωση για τις 454 ημέρες της άδικης προφυλάκισής του.
Την οποία οφείλει να του καταβάλει η Πολιτεία. Το αντίτιμο είναι, δυστυχώς, συμβολικό. Για τις ημέρες της ελευθερίας που στερήθηκε χωρίς δική του υπαιτιότητα, ο «εύκολος στόχος», Β.Π., διεκδικούσε για περιουσιακή ζημιά και ηθική βλάβη το χρηματικό ποσόν των 13.323,538 ευρώ. Θα εισπράξει τελικά 4.540 ευρώ. Τόσο αποτιμήθηκε, με αποζημίωση 10 ευρώ την ημέρα, η δικαστική του οδύσσεια.
Και βέβαια αυτή η εξέλιξη οφείλεται στον προσωπικό του αγώνα για δικαίωση που συνεχίστηκε και μετά την αθώωσή του.
Ο Β.Π. δεν συμπεριφέρθηκε όπως οι περισσότεροι από τους πολίτες, οι οποίοι ύστερα από άδικη κράτηση δικαιώνονται από τη Δικαιοσύνη αλλά δεν διεκδικούν αποζημίωση, καθώς τα δικαστήρια απορρίπτουν συνήθως τις σχετικές αιτήσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν εκδοθεί στο παρελθόν απορριπτικές αποφάσεις τέτοιων αιτήσεων με το σκεπτικό ότι ήταν ο κατηγορούμενος, με πράξεις ή παραλείψεις του, παραίτιος της μεταχείρισής του. Χαρακτηριστικό είναι ότι ουδείς άλλος από τους έξι συγκατηγορουμένους του στην υπόθεση, όλοι τους τοξικομανείς τότε, που επίσης αθωώθηκαν, διεκδίκησε αποζημίωση.
Ο Β.Π. υπέβαλε στο αρμόδιο δικαστήριο αίτηση αποζημίωσης υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «δεν υπήρξα παραίτιος της προσωρινής κράτησης που μου επιβλήθηκε, καθόσον προσκόμισα και επικαλέστηκα στην προδικασία τα αποδεικτικά στοιχεία που είχα στη διάθεσή μου και ήταν ικανά να αποτρέψουν την προφυλάκισή μου». Ζητούσε μάλιστα να του επιδικασθεί το ανώτερο ποσόν της προβλεπόμενης από το νόμο αποζημίωσηςν που είναι τριάντα ευρώ την ημέρα, επισημαίνοντας ότι «κατά το χρονικό διάστημα της κράτησής μου δεν είχα τη δυνατότητα να εργαστώ και έτσι μου προκλήθηκε σοβαρότατη περιουσιακή, αλλά και ηθική βλάβη»
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου