Η Γαλλία ανακοίνωσε την έναρξη διαδικασίας πώλησης 1.700 δημοσίων κτιρίων, πολλά από τα οποία είναι κάστρα και ιστορικά μνημεία, με σκοπό αφενός να μειωθεί το δημόσιο χρέος και αφετέρου να προωθηθούν νέες επενδύσεις. Τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, οι πωλήσεις ακινήτων του Δημοσίου επέφεραν στο γαλλικό κράτος έσοδα τριών δισ. ευρώ.
Το Υπουργείο Πολιτισμού αφήνει τα διατηρητέα και ρημάζουν.
Tου Nικου Bατοπουλου
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το κράτος θα έπρεπε να προχωρήσει σε πώληση όχι μόνο ακινήτων, που έχουν μόνο οικονομική αξία, αλλά και διατηρητέων κτιρίων.
Η Γαλλία ανακοίνωσε την έναρξη διαδικασίας πώλησης 1.700 δημοσίων κτιρίων, πολλά από τα οποία είναι κάστρα και ιστορικά μνημεία, με σκοπό αφενός να μειωθεί το δημόσιο χρέος και αφετέρου να προωθηθούν νέες επενδύσεις. Τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, οι πωλήσεις ακινήτων του Δημοσίου επέφεραν στο γαλλικό κράτος έσοδα τριών δισ. ευρώ.
Η Γαλλία ανακοίνωσε την έναρξη διαδικασίας πώλησης 1.700 δημοσίων κτιρίων, πολλά από τα οποία είναι κάστρα και ιστορικά μνημεία, με σκοπό αφενός να μειωθεί το δημόσιο χρέος και αφετέρου να προωθηθούν νέες επενδύσεις. Τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, οι πωλήσεις ακινήτων του Δημοσίου επέφεραν στο γαλλικό κράτος έσοδα τριών δισ. ευρώ.
Στην Ελλάδα, παρότι ωριμάζει η ιδέα περί πωλήσεως δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες ή περί δυνατότητας επανενοικίασης των κτιρίων για διάστημα έως 99 χρόνια (sale and lease back), η συζήτηση συνήθως δεν επεκτείνεται στα διατηρητέα που έχει στην κατοχή του το κράτος. Είναι παράλογο. Το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ιδιοκτήτης κτιρίων που τα αφήνει και ρημάζουν. Και άλλα υπουργεία και φορείς και ανώτατα ιδρύματα είναι ιδιοκτήτες διατηρητέων κτιρίων, που είναι κλειδωμένα ερείπια.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα δύο όμορων διατηρητέων κτιρίων κρατικής ιδιοκτησίας. Το κράτος είναι ανήμπορο να τα επισκευάσει και να τα συντηρήσει. Πουλάει το ένα σε ιδιώτη με συγκεκριμένους όρους και κίνητρα και με τα χρήματα που εισπράττει επισκευάζει το διπλανό διατηρητέο και το νοικιάζει έτσι ώστε να εισπράττει και ενοίκιο ή βρίσκει χρήση προσοδοφόρα. Δίνει δουλειά σε αρχιτέκτονες, συντηρητές, τεχνίτες. Κι έτσι, αντί να έχουμε σε ένα δρόμο δύο ερείπια, έχουμε δύο καλοσυντηρημένα διατηρητέα κτίρια που ανεβάζουν την ποιότητα ζωής και τα χαίρονται οι πολίτες.
Είναι τραγελαφική η περίπτωση, π.χ., του παλιού κτιρίου που στέγαζε κάποτε το Ελληνικό Ωδείο στην οδό Φειδίου 3. Είναι ένα από τα παλαιότερα κτίρια της Αθήνας. Γνωστό στην αθηναϊκή ιστορία ως κατοικία του Αυστριακού πρέσβη επί Οθωνος. Το κτίριο αυτό έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού με σκοπό την συντήρησή του. Είναι ακόμη ερείπιο. Κτίριο 170 και πλέον ετών.
Θυμάμαι ότι για το κτίριο αυτό, που η επίσημη Ελλάδα αδιαφορεί πλήρως, είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον η Αυστρία και κατά καιρούς οι πρέσβεις της Αυστρίας στην Αθήνα ζητούν ενημέρωση από τους Ελληνες υπουργούς Πολιτισμού. Ας πιέσουμε την Αυστρία να το αγοράσει με μια δελεαστική προσφορά. Αφού εμείς δεν είμαστε άξιοι, ας σώσει το κτίριο ένα σοβαρό κράτος. Κέρδος για την Αθήνα θα είναι.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ετικέτες
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ,
ΑΠΟΨΕΙΣ,
ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ,
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,
ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ,
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ,
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου