Πανεπιστημιακή πρωτοπορία στην υγεία

Του Παναγιωτη Γ. Βλαχογιαννοπουλου

(αναπληρωτή καθηγητή Παθολογίας - Ανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών.

H υπουργός Υγείας ανακοίνωσε την κυβερνητική πρόθεση να εκπτυχθεί ο θεσμός των απογευματινών ιατρείων των δημοσίων νοσοκομείων ως εξής:

α) ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων,

β) διακοπή λειτουργίας των απογευματινών ιατρείων των πανεπιστημιακών σε ιδιωτικό χώρο και την επιστροφή τους εντός του νοσοκομείου, και

γ) συμμετοχή επικουρικού ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στον θεσμό, όπου υπάρχουν ανάγκες. Θεωρούν ότι στόχος των μέτρων είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών, η αύξηση των εσόδων των νοσοκομείων και η πάταξη της φοροδιαφυγής.

Τα μέτρα φαίνονται ενθουσιώδη και ελπιδοφόρα. Θα είναι όμως αποτελεσματικά;

Είναι προφανές ότι τα δημόσια νοσοκομεία πρέπει να λειτουργούν, πέραν του δημοσιοϋπαλληλικού ωραρίου, παρέχοντας τις υπηρεσίες τους με ανταγωνιστικούς όρους. Αυτό γίνεται με επιτυχία σε κοινωνίες με υπηρεσίες παροχής υγείας υψηλού επιπέδου. Με τον τρόπο αυτό, ο παρέχων υπηρεσίες υγείας δημιουργεί μία δυναμική οικονομικής αυτοτροφοδότησης και πιθανά οικονομικής αυτοτέλειας,

Είναι όμως εξίσου προφανές ότι η δημιουργία λειτουργικού συστήματος υγείας απαιτεί

α) γνώση

β) σαφές αναπτυξιακό οικονομοτεχνικό σχέδιο και

γ) μηχανισμούς και πρόσωπα με την ικανότητα να το πραγματοποιήσουν.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι με την απασχόληση των πανεπιστημιακών γιατρών εντός νοσοκομείων, ώστε να ελέγχει τις αμοιβές τους, θα λύσει το πρόβλημα της παροχής υπηρεσιών υγείας.

Είναι προφανές ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να καταστήσει τους γιατρούς μέρη ενός εισπρακτικού μηχανισμού. Δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι αλλά κρατικοί λειτουργοί και η εργασία μας στο πανεπιστήμιο συνίσταται στα ακόλουθα καθήκοντα:

α) την εκπαίδευση των φοιτητών και τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση των γιατρών,

β) την πρότυπη νοσηλεία των ασθενών και

γ) την έρευνα, παραγωγή και εφαρμογή νέας γνώσης.

Δεν έχουμε καμιά διάθεση να προσφέρουμε «άλλοθι» στο κράτος «μπαλώνοντας» τις ελλείψεις του στο επίπεδο της παροχής υπηρεσιών υγείας όταν το ίδιο χωλαίνει.

Είμαστε υπέρ της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των πανεπιστημιακών ιατρών, σε ένα νοσοκομείο με μεγαλύτερες αμοιβές, μικρότερες κρατήσεις, και λογική κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων. Επί πλέον θεωρούμε τη φοροδιαφυγή έγκλημα κατά της κοινωνίας. Δυστυχώς, όμως, οι αμοιβές μας είναι μικρές, ταπεινωτικές για ακαδημαϊκούς γιατρούς και απαξιωτικές για την ίδια την κοινωνία μας. Δίνουν την εντύπωση ότι το κράτος αναζητεί «υπαλλήλους» με στόχο την αύξηση των εσόδων του και όχι πρωτοπόρους στη βελτίωση των υγειονομικών υπηρεσιών.

Θέλοντας συνεπώς να αυξήσουμε το εισόδημά μας, αποκλειστικά από την απασχόλησή μας στα απογευματινά ιατρεία με νόμιμο τρόπο, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Κανένας νόμος δεν δύναται να περιορίσει τη φοροδιαφυγή αν δεν υπάρχει η βούληση να παταχθεί ο φοροδιαφεύγων με την χρήση ελεγκτικών /κατασταλτικών μηχανισμών. Για παράδειγμα, παρά το νόμο Παπαδόπουλου, όσοι ήθελαν να έχουν παράνομες συναλλαγές εκμεταλλευόμενοι την επιτακτική ανάγκη των ασθενών για ταχεία διάγνωση και αντιμετώπιση, το έκαναν και θα συνεχίσουν να το κάνουν εν κρυπτώ. Αυτός ήταν και ο λόγος που τα μέτρα του ανωτέρω νόμου «πέρασαν» χωρίς αντίδραση. Ηταν προφανές ότι αυτοί που «ήξεραν» να «κλέβουν» θα το ξανάκαναν χωρίς αντίσταση ή έλεγχο από την πολιτεία.

Από την άλλη πλευρά, οι αμοιβές των απογευματινών ιατρείων έχουν δύο χαρακτηριστικά.

α) Η αμοιβή της ιατρικής πράξης έχει την προκρούστεια λογική. Μία ενιαία αμοιβή για όλους. Είτε ο γιατρός ασχοληθεί 5 λεπτά ερμηνεύοντας εξετάσεις, είτε πολλή ώρα, παίρνοντας σημαντικές αποφάσεις.

β). Η αμοιβή μας που κατατίθεται κάθε μήνα στο νοσοκομείο και αποδίδεται σε μας μετά ένα περίπου μήνα συμπεριλαμβάνει απόδοση 35% στο νοσοκομείο, 10% στο Πανεπιστήμιο και 12% επί της αρχικής αμοιβής, παρακράτηση φόρου. Επί του υπολοίπου ποσού ο δικαιούχος επαναφορολογείται με 40%. Σε κανένα μέρος του κόσμου το ποσοστό που εισπράττει το νοσοκομείο για διοικητική υποστήριξη δεν ξεπερνά το 15%

Ως επιστήμονες που αφιερώσαμε όλη τη ζωή μας στην εκπαίδευση, στη διδασκαλία και στην έρευνα επιθυμούμε να έχουμε μια ζωή που να αφιερώνεται αβίαστα και αγόγγυστα στις υποχρεώσεις μας: συνεχιζόμενη αυτοεκπαίδευση, διδασκαλία, νοσηλεία και έρευνα, χωρίς να αγωνιούμε για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών της οικογενείας μας.

Θέλουμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας που απορρέει από το λειτούργημα το οποίο επιτελούμε και την ιδιότητα την οποία έχουμε. Απαιτούμε την εκ μέρους του υπουργείου σοβαρή, στοιχειοθετημένη και με όραμα και με αρχές, προσέγγιση των θεμάτων οργάνωσης της παροχής υπηρεσιών υγείας.

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Γιατρέ, στην θεωρία καλά τα λές, και ως προς τις αμοιβές πείνας έχεις απόλυτο δίκιο

Για πές μας όμως κάτι.

Απο το ιατρικό σινάφι ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ιατρος κατηγγειλε επίσημα "ιατρό" για φοροδιαφυγή και φακελάκια?

Πως γίνεται ρε γιατρέ τόσο έγω όσο και οι γνωστοί μου όσο και οι γνωστοί των γνωστών μου όποτε απευθυνθήκαμε σε "ιατρό" κρατικού νοσοκομείου να μας ζητήθηκε φακελάκι και όποτε πήγαμε σε ιδιώτη να μήν κόπηκε ΠΟΤΕ απόδειξη και ο ιατρικός κόσμος γενικά να μην γνωρίζει και να μην καταγγέλει αυτά τα κοπρόσκυλα?

Καθαρίστε ΠΡΩΤΑ τα του ΟΙΚΟΥ σας, και μετά βγείτε μπροστά με τα δίκαια αιτήματά σας.

Ικανοποιήστε πρώτα την απαίτηση του κόσμου για κάθαρση του οικου σας και μετά βγείτε να απαιτήσετε οτιδήποτε άλλο όσο δικαιο και αν έχετε...