Κράτος-ληστής

Του ΠΙΕΡ ΚΟΣΜΙΔΗ

Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την επιβίωση της χώρας φαίνεται ότι προϋποθέτουν την οικονομική εξόντωση των συνήθων υπόπτων, δηλαδή των μισθωτών. Αδικο το φορολογικό σύστημα, μεγάλες και οι επιπλέον επιβαρύνσεις που «γονατίζουν» τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Και αν τα μέτρα αυτά, εκτός από ξεδιάντροπα εισπρακτικό χαρακτήρα, έλυναν για πάντα το πρόβλημα, έστω και με πικρή διάθεση από τη συρρίκνωση των εισοδημάτων μας, θα λέγαμε χαλάλι. Δυστυχώς, όμως, όπως βγαίνουμε από το τούνελ της λιτότητας εδώ και 20 χρόνια, έτσι και τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία, μέχρι τα επόμενα.

Αλλά φευ! Δεν γίνεται να αλλάξουν οι νοοτροπίες δεκαετιών. Ο πολίτης αντιμετωπίζει το κράτος σαν ληστή που μόνιμα «βάζει χέρι» στην τσέπη του. Κάθε λογής χαράτσια επιβάλλονται, έθιμο που επιζεί ένδοξα από την εποχή της Τουρκοκρατίας, οπότε και ο καθένας σκαρφίζεται διάφορα τεχνάσματα για να γλυτώσει από τη μέγκενη του φοροεισπράκτορα. Οσο το κράτος λειτουργεί ως ληστής, είναι σχεδόν… υποχρέωση του καθένα να κοιτάξει να γλυτώσει ό,τι μπορεί.

Το πρόβλημα είναι όμως άλλο: Οσο νερό και αν ρουφήξουμε με το καλαμάκι, ο Ατλαντικός Ωκεανός των χρεών δεν θα αδειάσει ποτέ. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι επιπλέον φόροι, είναι οι περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές». Δικαιότερη κατανομή του πλούτου, καλύτερη διαχείριση της οικονομίας και επιτέλους ένα όραμα που θα ενώσει τους Ελληνες. Ενα όραμα ελπίδας -όχι με πολιτικάντικες γενικολογίες, από αυτές έχουμε χορτάσει τόσα χρόνια-, το οποίο θα πείσει όλους μας ότι επιτέλους έχουμε το δικαίωμα να μην αισθανόμαστε μονίμως τα κορόιδα που πληρώνουν τις αμαρτίες των «έξυπνων».

Οσο το κράτος είναι εχθρός μας και προσπαθεί να μας τη φέρει με κάθε τρόπο, προκοπή δεν θα δούμε. Κάποια στιγμή, η αντίδραση της κοινωνίας θα είναι ανεξέλεγκτη, η αγανάκτηση και η απελπισία θα «οπλίσουν» τα χέρια όλων όσοι δεν έχουν τίποτε άλλο πια να χάσουν – και, δυστυχώς, στην Ελλάδα τού σήμερα, αυτοί είναι οι περισσότεροι.