Το φάντασμα της Μαρφίν πλανιέται ξανά πάνω από την πολιτικό σκηνικό της χώρας. Πάνω που δεκάδες αναλύσεις επί αναλύσεων προσπαθούν να μας πείσουν καθημερινά ότι μετά τον κορωνοϊό τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο στη ζωή μας. Ότι αλλάζει το αξιακό μας σύστημα, η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας, ο τρόπος σκέψης μας. Κι ακόμα ότι οι πολιτικές δυνάμεις συνειδητοποίησαν τη σημασία της συγκρότησης ενός συναινετικού μετώπου για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων και εθνικών κινδύνων, ότι βγήκαν από την καραντίνα πολύ πιο σοφές και ευαισθητοποιημένες όταν γίνεται λόγος για την απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Η επέτειος της δολοφονίας τριών συμπολιτών μας πριν δέκα χρόνια στη Μαρφίν ήταν αρκετή για να τινάξει στον αέρα όλες αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις. Ούτε καν για την αυτονόητη απότιση φόρου τιμής στη μνήμη των νεκρών, ως μια ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης από την Πολιτεία του άδικου χαμού τους, δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Να υπολογίζουν άραγε κάποιοι διαφορετικά την αξία της ζωής; Να την εξαρτούν από «πολιτικά σκεπτικά» και «ιδεολογίες»;
Η επέτειος της δολοφονίας τριών συμπολιτών μας πριν δέκα χρόνια στη Μαρφίν ήταν αρκετή για να τινάξει στον αέρα όλες αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις. Ούτε καν για την αυτονόητη απότιση φόρου τιμής στη μνήμη των νεκρών, ως μια ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης από την Πολιτεία του άδικου χαμού τους, δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Να υπολογίζουν άραγε κάποιοι διαφορετικά την αξία της ζωής; Να την εξαρτούν από «πολιτικά σκεπτικά» και «ιδεολογίες»;
Ή μήπως φοβούνται κάποιοι μήπως παρεξηγηθούν, ακόμα και τώρα, από τους ασύλληπτους «άγνωστους» δολοφόνους;
Διαβάζουμε στη σχετική ανακοίνωση που έβγαλε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά τον εντοπισμό και την τιμωρία των φυσικών αυτουργών του αποτρόπαιου εγκλήματος». Και λίγο πιο κάτω, ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να κλείσει το θέμα των ηθικών αυτουργών του εγκλήματος. Αποφαίνεται ότι είναι αυτοί που ανάγκασαν τα θύματα να εργαστούν εκείνη την ημέρα και που καταδικάστηκαν ήδη από τη δικαιοσύνη. Είναι όμως αποκλειστικά αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί;
Ποιος μπορεί να αγνοήσει το κλίμα ανοχής που είχε καλλιεργηθεί απέναντι στους εμπρησμούς-ρουτίνα στις διαδηλώσεις εκείνης της εποχής;
Διαβάζουμε στη σχετική ανακοίνωση που έβγαλε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά τον εντοπισμό και την τιμωρία των φυσικών αυτουργών του αποτρόπαιου εγκλήματος». Και λίγο πιο κάτω, ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να κλείσει το θέμα των ηθικών αυτουργών του εγκλήματος. Αποφαίνεται ότι είναι αυτοί που ανάγκασαν τα θύματα να εργαστούν εκείνη την ημέρα και που καταδικάστηκαν ήδη από τη δικαιοσύνη. Είναι όμως αποκλειστικά αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί;
Ποιος μπορεί να αγνοήσει το κλίμα ανοχής που είχε καλλιεργηθεί απέναντι στους εμπρησμούς-ρουτίνα στις διαδηλώσεις εκείνης της εποχής;
Ποιος δεν σκέφτεται ότι η τραγωδία του 2010 από τύχη και μόνο δεν συνέβη νωρίτερα, όταν κάηκε κυριολεκτικά η Αθήνα;
Ποιος ξεχνάει τους βουλευτές που υποστήριζαν ότι «η μεταφορά των μολότοφ» δεν συνιστά αδίκημα;
Και ποιος μπορεί να μη συνειδητοποιεί ότι τα ονόματα των θυμάτων παρέμεναν άγνωστα επί χρόνια και ότι μόλις αυτό το Σάββατο, μετά από δέκα χρόνια –πέντε εκ των οποίων κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ– θα τιμηθεί για πρώτη φορά η μνήμη τους από την επίσημη Πολιτεία;
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάρει μέρος στην εκδήλωση μνήμης.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάρει μέρος στην εκδήλωση μνήμης.
Χάνει έτσι μια μεγάλη ευκαιρία να αναγνωρίσει, έστω και σιωπηρά, τις ευθύνες της παράταξής του στη δημιουργία ενός κλίματος κατανόησης και ανοχής απέναντι σε φαινόμενα βίας. Και κυρίως χάνει μια μοναδική ευκαιρία...
να βάλει τέλος στον φρικτό διαχωρισμό των νεκρών σε «δικούς μας και δικούς σας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου