ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αρνηθήκαμε το φως και προσαρμοστήκαμε στο σκοτάδι...

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Εμείς οι Έλληνες έχουμε μια μακρά και ιδιαίτερα ένδοξη ιστορία που μας ακολουθεί. Η χώρα μας είναι ευλογημένη από τον ήλιο, είναι η χώρα του Απόλλωνος, η χώρα της σοφίας και της φιλοσοφίας... η χώρα της Αθηνάς!

Παραλάβαμε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και της προσδώσαμε διάρκεια στην Ανατολή, στην Πόλη του Βυζαντίου. Έτσι, σε κάποιες χώρες μάς αποκαλούν Ρωμαίους (Ρωμιός), αλλά εμείς δεν αλλάξαμε. Οι ίδιοι μείναμε. Είμαστε οι άνθρωποι της θάλασσας... οι άνθρωποι της ελιάς.

Ζούμε στην Ελλάδα και παρόλο που μεταναστεύουμε ανά τους αιώνες σε άλλους τόπους, ποτέ δεν παύουμε να είμαστε Έλληνες. Πολλοί από τους ξένους που επισκέπτονται την Ελλάδα, την ερωτεύονται και μεταμορφώνονται σε Έλληνες. 

Συχνά όμως εμείς οι γηγενείς δεν βλέπουμε αυτή την ευλογία, γιατί όπως τα ψάρια μέσα στο νερό δεν βλέπουν το νερό έτσι και εμείς δεν βλέπουμε το Φως της πατρίδας μας, το οποίο συχνά  το βλέπουμε σαν σκοτάδι...

Μάλλον είναι αυτό που προσδοκούν οι άλλοι που μας επισκέπτονται ή μας κατακτούν, για να νιώσουν το Φως που εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να δούμε, μάλλον γιατί  εκείνοι βλέπουν τα πράγματα πέρα από τον στενό ορίζοντα των ματιών...

Η Ελλάδα, παρά τα σημερινά προβλήματα ακυβερνησίας που μόνοι τους οι Έλληνες με τις επιλογές τους δημιούργησαν και την οικονομική κρίση που έχει μεταμορφωθεί σε ανθρωπιστική, παραμένει "φάρος" στην ελεύθερη σκέψη και στην ελευθερία των ιδεών του παγκοσμίου ιδανικού της δημοκρατίας, αξιών που σε πολλά μέρη του κόσμου έχουν σχεδόν ξεχαστεί.

Η σύγχρονη Ελλάδα, λόγω των παρακαταθηκών της από το παρελθόν, καθώς και της επίδρασής της σε άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες, μπορεί να επιστρέψει στο πνεύμα το οποίο παρέχεται επί αιώνες και να ξαναγίνει η χώρα της Ανοχής και του Φωτός... αν βέβαια εμείς οι ίδιοι το θελήσουμε και δεσμευτούμε για αυτό.

Η ζώσα τέχνη στη χώρα αυτή, από την αρχαία μινωική μέχρι τη σύγχρονη λαϊκή, γεφυρώνει τους αιώνες και τις χιλιετίες. Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ανάγκη να απολογούμαστε σε άλλους λαούς. Αντίθετα, οφείλουμε μια συγγνώμη στους προγόνους μας, στους εαυτούς μας και στους νέους για τις λαθεμένες μας επιλογές που κατατρώγουν το Φως στη χώρα μας.  

Ο χειρότερος εχθρός της Ελλάδας έχει παγιωθεί πλέον να είναι οι ίδιοι οι Έλληνες, που άθελά τους κάποιες φορές γίνονται "Εφιάλτες σε κοπάδι...". Δεν αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα σοβαρότητα τις προκλήσεις των καιρών, με αποτέλεσμα να έχουμε οδηγηθεί στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

Η Ελλάδα δεν δεσμεύεται από τον χρόνο που, ούτως ή άλλως, είναι στάσιμος στον χωροχρόνο και έχει επινοηθεί απλά και μόνο για να μη συμβαίνουν τα πράγματα συγχρόνως. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να δεσμευθεί; 

Έχουμε, εμείς οι Έλληνες, χάσει την επαφή μας με τις παραδόσεις και κάποιοι από τα κοπάδια των Εφιαλτών έχουν κάνει σοβαρή δουλειά γι' αυτό...  

Έχουμε ξεχάσει όλα εκείνα που δώσαμε στον κόσμο - που εμείς οι ίδιοι, όπως φαίνεται, απαρνιόμαστε συχνά. Ωστόσο και παρά τα όσα έχουμε δώσει στον κόσμο... κάτι λείπει!  Αυτό το "έλλειμμα" το νιώθουν οι νέοι - τα παιδιά μας.

Λείπουν οι "θύμησες", λείπει ο πνευματικός ιστός που μας συνδέει με τις ρίζες μας -με το παρελθόν μας που απαρνηθήκαμε για μερικά αργύρια...  για λίγες υποσχέσεις που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.

Ας το σκεφθούμε... ας κάνουμε την αυτοκριτική μας για να προχωρήσουμε σε διορθωτικές ενέργειες που θα επουλώσουν πληγές και τότε σίγουρα θα αναδυθεί μια καλύτερη εικόνα της Ελλάδας του μέλλοντος - εκείνης που μας αξίζει και της αξίζουμε! Μπορούμε να δώσουμε μια σύγχρονη ελληνική τροπή στα ερωτήματα: "ποιοι είμαστε", "ποιος είναι ο σκοπός μας", "πώς μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα", τα οποία σχετίζονται με την Ελλάδα τη σύγχρονη, του σήμερα.

Ας μη φορτώνουμε την απογοήτευση και τον θυμό σε άλλους, γιατί εμείς ευθυνόμαστε για αυτά που μια φλασιά του νου προκάλεσε, που ίσως να οφείλεται στο ότι έχουμε υποκύψει σε ταπεινές νοητικές καταστάσεις και χάσαμε τη λάμψη μας. 

Τα χρόνια που βιώνουμε συνοδεύονται από μειωμένη εθνική ταυτότητα, μια ταυτότητα που η έλλειψη προσανατολισμού, η οικονομική κρίση και η έλλειψη πίστης έθεσαν υπό αμφισβήτηση.

Δεν προκαλεί έκπληξη ότι...

 προφανώς οι ταχείες αλλαγές εμπόδισαν τους ανθρώπους αυτής της χώρας να εξελιχθούν, απομακρυνόμενοι από εκείνα τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν τον Έλληνα!

Ας ζήσουμε στη χώρα του γαλάζιου και του λευκού, στη χώρα του πανέμορφου αρχιπελάγους και των επιβλητικών βουνών, στη χώρα αυτή την ευλογημένη - τη χώρα του ήλιου!

Ας πάρουμε τη ζωή πιο ελαφρά, αλλά λίγο πιο σοβαρά τις παραδόσεις του τόπου μας, τα ήθη και τα έθιμά του, αλλά πρωτίστως τις ηθικές αξίες που κληρονομήσαμε και ξεχάσαμε,  οι οποίες μας έκαναν πάντα να διαφέρουμε από άλλους λαούς!

Ας μάθουμε από τις κακοτυχίες που προκαλέσαμε μόνοι μας και όχι από όλες εκείνες,τις προσωρινές επιτυχίες και απολαύσεις που δεν μας πρόσφεραν τίποτα διαχρονικό... τίποτα που να διατηρείται μέσα στην ανυπαρξία του χρόνου. Την πολυτέλεια για αναμονή δεν την έχουμε... διότι τα πάντα είναι ρευστά και αλλάζουν συνεχώς!

"Ποτέ δεν θα κολυμπήσουμε για δεύτερη φορά στην ίδια θάλασσα... γιατί απλά θα έχει αλλάξει!" Κάθε μας στιγμή είναι μοναδική... για να τη χαραμίζουμε άπραγοι και παραδομένοι... στις ορέξεις και τα σχέδια του κοπαδιού των σύγχρονων Εφιαλτών!

Ας βάλουμε στη ζωή μας τους τρεις φυσικούς νόμους/αρχές της κβαντικής μηχανικής, που λειτουργούν σε ό,τι βιώνουμε, νιώθουμε, αντιμετωπίζουμε και περιγράφουμε, για την επίτευξη του στόχου μιας καλύτερης ζωής μέσα από μια καλύτερη Ελλάδα... εκείνον της "Συμπληρωματικότητας ", σύμφωνα με την οποία τα αντίθετα δημιουργούν ζεύγη, και ας συνθέσουμε τις όποιες διαφορές μας... τον δεύτερο της "Αναδρομής"... "Όπως εδώ, έτσι και αλλού" και ας μην ξοδεύουμε τη ζωή μας συγκρίνοντας μόνο πράγματα, και αυτόν της "Δημιουργικής Διαδραστικότητας", όπου τα πάντα "ρέουν και πάλλονται", σύμφωνα με τη θεωρία του κβαντικού πεδίου... ώστε να μη μένουμε στάσιμοι. Κυρίως όμως να "παρατηρούμε" αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, να τα καταγράφουμε, να τα επεξεργαζόμαστε και να παίρνουμε αποφάσεις βάσει των παρατηρήσεών μας. 

Η κοινωνία βάσει των νόμων της κβαντομηχανικής δεν μας δίνει σαφείς απαντήσεις στα ερωτήματά μας, αλλά μόνο πιθανότητες συμβάντων... Μας δίνει, δηλαδή, μόνο πιθανότητες για αυτά που εν δυνάμει μπορεί να συμβούν, βάσει των ενεργειών σε συνάρτηση με αυτό που αποκαλούμε χρόνο.

Όλα αυτά, ουσιαστικά, μας δίνουν τη δυνατότητα, ως πολίτες, να  εμπλακούμε άμεσα στη λήψη αποφάσεων και στον στρατηγικό σχεδιασμό. 

Η "πραγματικότητα" δεν είναι δεδομένη και υπάρχει μόνον όταν υπάρχει συνειδητή παρατήρηση. Τίποτα δεν ξεκινάει να υπάρχει και ν' αποκτά ιδιότητες χωρίς συνειδητή παρατήρηση και επεξεργασία της.

Και μπορούμε και πρέπει να θέλουμε!