Τις τελευταίες μέρες εγκαινιάσθηκαν δυο αυτοκινητόδρομοι, των οποίων η κατασκευή είχε αρχίσει επί άλλων κυβερνήσεων και των οποίων το κόστος καλύφθηκε από το ελληνικό δημόσιο σε ποσοστό μικρότερο του 10%. Από το υπόλοιπο, το μεγαλύτερο μέρος καλύφθηκε από την ΕΕ, τραπεζικά δάνεια και ιδιώτες επενδυτές που μετέχουν στην κοινοπραξία.
Ένα τούνελ στην Κορίνθου Πατρών πήρε το όνομα ενός νέου ανθρώπου που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Αυτό λογικό—αιωνία του η μνήμη του καημένου, και το όνομά του ας θυμίζει στους οδηγούς να προσέχου.
Από εκεί και πέρα, αν εξαιρεθεί ο Κωστής Παλαμάς, όλα τα άλλα ονόματα πήγαν σε πολιτικούς ή πολιτικά δρώντα πρόσωπα, τα περισσότερα της αρεσκείας της παρούσας κυβέρνησης. (Το γενικό μήνυμα είναι σαφές: η πολιτική σε αυτή τη χώρα είναι το παν.) Ανάμεσά σε αυτά, ο Aνδρέας Παπανδρέου, που κατά τον υπουργό μεταφορών κ. Σπίρτζη “ενέπνευσε πολλούς έλληνες, ανάμεσά τους και τον Αλέξη Τσίπρα” (!), ο Κωστής Στεφανόπουλος (συμπαθέστατος μεν, αλλά όχι πολιτικός γίγας), ήρωες της σοσιαλιστικής (Μαρίνος Αντύπας) και γενικότερα αριστερής (Νίκος Τεμπονέρας) μυθολογίας.
Ως εδώ, η απορία δεν είναι μεγάλη. Η γελοία παράδοση της ονομασίας των τούνελ (χρησιμότατων, πλην άχαρων τσιμεντένιων σωλήνων) με ονόματα ανθρώπων—στις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες τα τούνελ παίρνουν τα ονόματα του γεωγραφικού σημείου όπου ανήκουν—έχει επικρατήσει στη χώρα μας, ώστε να μπορούν οι πολιτικοί να βλογάνε τα γένεια τους, και να θυμούνται οι πολίτες όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τους μεγάλους πατέρες και τις μητέρες του Έθνους, τους οποίους πρέπει να τιμούν με την ψήφο και τους φόρους τους. Και βέβαια τα κυβερνώντα κόμματα (όχι όλα, πρέπει να πω, και όχι πάντα) επιλέγουν κατά κανόνα τους δικούς τους. Το συνήθειο έγινε κανονική μανία με το κλασικά βαλκανικής εθνομπαρόκ κοπής ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, εξ ου και αν έφτανε ένας Αρειανός στην Ελλάδα, ως πρόσφατα, και προσπαθοπύσε να κρίνει από τα ονομάτα ποιοι είναι οι σημαντικότεροι έλληνες, θα πίστευ ότι είναι ο Αντώνης Τρίτσης, ο Γιώργος Γεννηματάς, η Μελίνα Μερκούρη, η Αμαλία Φλέμινγκ, και άλλοι των οποίων τα ονόματα έσπερναν δώθε-κείθε οι κυβερνώντες ονομάζοντας πλατείες, πάρκα, άλση, νοσοκομεία, γέφυρες, κ.α.
Αλλά με δυο ονόματα που δόθηκαν αυτές τις μέρες σε τούνελ των αυτοκινητόδρομων που εγκαινίασε (αλλά δεν έφτιαξε) η παρούσα κυβέρνηση, το θράσος χτύπησε κόκκινο. Η κυβέρνηση που θέλει να ποζάρει ως κυβέρνηση όλων των ελλήνων, της εθνικής συμφιλίωσης, υπέρβασης των αντιθέσεων, κ.λπ, και η οποία στιγματίζει ως “αντικομμουνιστικό μένος” οποιαδήποτε αναφορά στον Εμφύλιο δεν είναι στα πλαίσια της ιδεολογικής της οπτικής, έδωσε σε δυο τούνελ τα ονόματα “ηρώων της Εθνικής Αντίστασης”, όπως τους ονομάζει.
Και οι δυο ήταν κατά σύμπτωση καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, και οι δυο ήταν...
Ο Καπετάν Νικήτας, ειδικά, του οποίου το όνομα πήρε τούνελ στην Εθνική Κορίνθου-Πατρών, που εγκαινιάστηκε σήμερα από τον κ. Τσίπρα, σκοτώθηκε το 1949, σε σύγκρουση με δυνάμεις του ελληνικού κράτους.
Αν αυτό δεν είναι πρόκληση στην αίσθηση της ενότητας και της εθνικής συμφιλίωσης, τι είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου