ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΤΟΥΡΚΙΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Ποιός θα παρέμβει στα ελληνοτουρκικά;
Της Κύρας Αδάμ
Δεν πρόλαβαν να κοπάσουν τα πανηγύρια
στο Λευκό Οίκο για την επέτειο της
25ης Μαρτίου και οι «αγάπες» του προέδρου Τραμπ, (και γιατί όχι, αφού
η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στο ΝΑΤΟ που υπερπληρώνει τη συνδρομή της και θα
επεκτείνει με συνοπτικές διαδικασίες την χρήση της βάσης της Σούδας), και το State Department
έφερε τα πράγματα στα ίσα του επιμένοντας ότι η Ελλάδα και η Τουρκία να «κόψουν
το λαιμό τους» να αποκλιμακώσουν μόνες
τους τη μεταξύ τους ένταση(...)
Αυτή η τακτική του Πόντιου Πιλάτου των
ΗΠΑ τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και επίπεδο Συμμαχίας δεν μπορεί να εκπλήσσει κανέναν, διότι η μόνη πλευρά που
κινείται – επιτυχώς για τα συμφέροντα της- στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά και στη
ΕΕ,(με το Σχέδιο Δράσης ΕΕ-Τουρκίας στο μεταναστευτικό) , είναι η Τουρκία.
Όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, μέχρι
την παρούσα μνημονιακή , οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν επιλέξει την πολιτική
του κουκουλώματος των προβλημάτων με την Τουρκία στους Διεθνείς Οργανισμούς.
Για παράδειγμα, όταν τη δεκαετία του
1990, ο τότε εκπρόσωπος της Τουρκίας κ. Οϊμέν κατονόμασε εγγράφως στη Συμμαχία
«16 ελληνικά νησιά στο Αιγαίο» που δεν ανήκουν στην Ελλάδα και επομένως
αμφισβητούνται, η Αθήνα δεν αντέδρασε ουσιαστικώς.
Ομοίως, όταν τον Αύγουστο του 2006 με
το έγγραφο του SACEUR
για την «Aegean Islands
Policy»
το ΝΑΤΟ απαγορεύει σε ελληνικά νατοϊκά
αεροσκάφη να προσεγγίζουν και να υπερίπτανται των ελληνικών νησιών του Αν Αιγαίου,
ως αποστρατιωτικοποιημένα, οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι απλώς δεν έκαναν τίποτα
για την ανατροπή του εγγράφου αυτού , αλλά αμφισβητούν ακόμα και σήμερα την ύπαρξη
του.
Όταν το 2001 η Τουρκία
ψηφίζει τον νόμο 24611 με τον οποίο διχοτομεί το Αιγαίο και την Κύπρο για
σκοπούς Έρευνας και Διάσωσης και τον κατοχυρώνει στον αρμόδιο Οργανισμό Ναυσιπλοΐας
(ΙΜΟ) και πάλι η Αθήνα δεν επεμβαίνει δυναμικά και αποτρεπτικά στα εξόφθαλμα
σχέδια της Άγκυρας για το Αιγαίο.
Καθώς έχει διαμορφωθεί το διεθνές αρνητικό διπλωματικό και επιχειρησιακό
πλαίσιο για τα εθνικά και κυριαρχικά συμφέροντα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες
,...
η πρόσφατη μεταναστευτική κρίση και η σχετική Συμφωνία και το Σχέδιο Δράσης ΕΕ
– Τουρκίας βρήκε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη πολιτική και οικονομική αδυναμία
όχι μόνον να είναι ενεργό
μέλος της διαπραγμάτευσης ΕΕ – Τουρκίας, (η Αθήνα δεν εκλήθη ποτέ να
συμμετάσχει), αλλά και να κατοχυρώσει εθνικά και κυριαρχικά δικαιώματα
της στην ευαίσθητη
και ήδη επικίνδυνη περιοχή του Αν. Αιγαίου.
Έτσι η Τουρκία , από τον Οκτώβριο 2015,
απέναντι σ' έναν ασθμαίνοντα Πρόεδρο της Κομισιόν κ. Γιουνκερ να «καλοπιάσει» την Άγκυρα στην
ανακοπή των μεταναστευτικών ροών στην Ευρώπη, κατόρθωσε να διαμορφώσει ένα «Σχέδιο
Δράσης» στο σύνολο του απαράδεκτο
και ετεροβαρές σε βάρος της Ελλάδας. Έτσι για την αναχαίτηση παράνομων μεταναστών «στη θάλασσα του Αιγαίου»!!, η Τουρκία πέτυχε «..να εμποδίζει απώλεια
ανθρωπίνων ζωών στη Θάλασσα με εντατικοποίηση των επιχειρήσεων Έρευνας και
Διάσωσης..» Δι’ αυτού του τρόπου και με την αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης, (που
είναι η μόνη διεθνώς αρμόδια να
εκτελεί επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης μέσα στα όρια του FIR Αθηνών), ο κ. Γιούνκερ,
παράνομα και χωρίς αρμοδιότητα έχει εκχωρήσει στην Τουρκία αρμοδιότητες και
κυριαρχικά δικαιώματα που ανήκουν νομίμως στην Ελλάδα.
Οι αντιδράσεις της Τουρκίας τον
τελευταίο χρόνο στο Αιγαίο είναι πλέον αλυσιδωτές, με παράνομες επιχειρήσεις σε
καθημερινή βάση , από τη Θάσο μέχρι το Καστελόριζο, που δεν ανακόπτονται, αν
δεν δημιουργηθεί θερμό επεισόδιο , που όλοι με στοιχειώδη λογική απεύχονται.
Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
Ετικέτες
ΑΔΑΜ,
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ,
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ,
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ,
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ,
ΗΠΑ,
ΤΟΥΡΚΙΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου