ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Στεγνώνουν τα μαντίλια τους

Του ΚΩΣΤΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗ

Ποδοσφαιριστές και ηθοποιοί, μεταξύ άλλων συμπαθών τάξεων εργαζομένων, ακροβατούν με τον κίνδυνο να συντριβούν σπρωγμένοι από τη χλεύη του φιλοθεάμονος κοινού. Αυτός που σέρνεται μέσα στο γήπεδο ανακόλουθος της ιερής αποστολής «να τα δίνει όλα», μπορεί από ήρωας της προηγούμενης Κυριακής, να ξεμπροστιαστεί σαν «παλτό», «ουισκάκιας», «πουλημένος», και με τη λήξη του αγώνα να αποδρά υπό τα καυδιανά δίκρανα που στήνουν οπαδοί της ομάδας του. Αλλά και τα γιούχα που ενίοτε εκτοξεύονται με αποδέκτες τους επί σκηνής πρωταγωνιστές, ιδίως σε υπαίθριες παραστάσεις, δεν υστερούν σε πολιτιστική αξία από αυτά της πυρέσσουσας εξέδρας. Οι ηθοποιοί γίνονται κόκκινο πανί όταν το έργο, οι σκηνοθετικές εμπνεύσεις, το τολμηρό λεξιλόγιο, ερεθίζουν ποικιλοτρόπως, με πολλαπλασιαστική ισχύ, μερίδα των θεατών. Τότε έρχεται η ώρα της διαπόμπευσης, οι θύτες δεν δείχνουν κανένα έλεος και το φραστικό μαστίγωμα έχει μια αποστολή: να ευτελίσει, ακυρώσει το παραδομένο θύμα στα μάτια όλων.

 

Τα πράγματα γίνονται απείρως σοβαρότερα, όταν η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, η απελπισία της σήμερον και ο φόβος για την επαύριον κινούν τα νήματα, ενώ τα εν χορώ συνθήματα διαστέλλονται σε κοινωνική και πολιτική απαίτηση. Εδώ, οι κομματικές μπαγκέτες παρεμβαίνουν δίνοντας τόνο, το παιχνίδι το έπαιξε ανακλαστικά με μαεστρία προ ετών ο ΣΥΡΙΖΑ και βρέθηκε (και γι’ αυτό...) φασκιωμένος εντός των μεγάρων της εξουσίας. Διαθλαστικά, οι πιο φωνακλάδες, ενεργοί αγανακτισμένοι, διαπιστεύονταν ως οι πλέον αδικημένοι, τίμιοι, χρηστοί πολίτες, πλην κατά συρροήν εξαπατηθέντες. Τα αυγά, οι μούντζες, οι προπηλακισμοί, οι ξέφρενοι ακτιβισμοί, παρέδιδαν επικοινωνιακά στο κοινό αίσθημα μια πρόδρομη μη εφέσιμη ετυμηγορία, η διαπόμπευση αντιπάλων εκπροσώπων της παλαιάς τάξης πραγμάτων, ήταν η άλως στο φλογερό αίτημα απαλλαγής· έτσι το νέο, άνηβο επί του πρακτέου αλλά ορμητικό και παρθένο, πολιτικώς προσχωσιγενές κόμμα που θα αποκαθιστούσε τη χαμένη τιμή των Ελλήνων, εντός και εκτός επικράτειας, μοιραία εκτινάχθηκε ζαλισμένο.

 

Κύκλους που κάνει η ζωή. Πριν στεγνώσει η γλώσσα τους από τις υποσχέσεις βρίσκονται πια αυτοί στο επίκεντρο:  

Τα γιούχα στολίζουν «ψεύτες», «απατεώνες», και τα «έξω από δω ρε», ήρθε η ώρα της δικής τους διαπόμπευσης. 

Κι άλλοι πόνεσαν στο παρελθόν ψηφίζοντας και πειθαρχώντας, πηγαίνοντας κόντρα στη συνείδησή τους αλλά δεν έκαναν έτσι. Ηδη, Συριζαίοι ιλαροτραγωδοί στις τηλεοπτικές ρούγες, επαιτώντας λαϊκή συμπάθεια, βασανίζονται φωναχτά: θα δω πρώτα τα τελικά μέτρα, θα τα ζυγίσω και θα δω τι θα πράξω. Μη με θεωρείτε δεδομένο (δις). 

Παράλληλα, στεγνώνουν τα μαντίλια τους από πρόσφατες χρήσεις, ώστε να τα έχουν έτοιμα προσεχώς στη Βουλή, όταν ανοίξουν, με θεατή το πανελλήνιο, τις υδρορρόες της καρδιάς τους.