"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η δεκαετία του ’60



Μάθαμε λοιπόν, μεταξύ των άλλων, τις τελευταίες ημέρες πως πολλοί νεότεροι Ελληνες αποδέχονται τη θέση ότι η ζωή στην Ελλάδα ήταν καλύτερη τη δεκαετία του '60!


 
Η καθυστερημένη συνείδηση ήταν πάντα βαθιά νυχτωμένη. Πνίγεται στην άγνοια, κολυμπάει στη λήθη, αγαπάει τη μυθοπλασία.


 
Η ζωή στην Ελλάδα για τους πολλούς - σχεδόν για όλους - ήταν όχι απλώς χειρότερη αλλά δραματική στην Ελλάδα του '60.


 
Εγκατεστημένη φτώχεια, βαθιές ανισότητες, αβυσσαλέο ταξικό χάσμα. Η κοινωνική κινητικότητα καταπνιγμένη, η προσδοκία βελτίωσης της ατομικής κατάστασης έμοιαζε με όνειρο απραγματοποίητο, η κυριαρχία του κράτους και της εξουσίας ήταν εκεί όχι μόνο ως απειλή αλλά και ως δέος.


 
Η άρνηση σήμερα αυτής της πραγματικότητας δεν είναι δυστυχώς αποτέλεσμα άγνοιας. Ούτε καν νοσταλγίας, αφού οι νεότεροι δεν έζησαν αυτή την εποχή. Είναι συνειδητή άρνηση του παρόντος. 


Η αγάπη στην ανύπαρκτη «ευμάρεια» της δεκαετίας του '60 είναι απόδραση από το σήμερα και την ευθύνη που υποχρεωτικά το συνοδεύει.


 
Οι άνθρωποι που αποδέχονται αυτή την πλάνη αποδέχονται ταυτόχρονα και συνεργούν  σε κάθε θεωρία συνωμοτικού τύπου που, αρνούμενη την πραγματική ζωή, αναζητεί εχθρούς εντός και εκτός Ελλάδος, πλάθει ανύπαρκτους παραδείσους και καλλιεργεί κοινωνικούς τόπους της Εδέμ.


 
Πρόκειται για την υποταγμένη και δουλική συνείδηση που εναγκαλίζεται με ενθουσιασμό το πολιτικό ψεύδος και ζει μέσα στην αυταπάτη του καλού παρελθόντος και του αθεμελίωτου μέλλοντος.


 
Η δεκαετία του '60 ήταν για όλους σχεδόν τους Ελληνες δεκαετία δοκιμασίας. Και για τους νεότερους που διαμαρτύρονται για τις δυσκολίες μετακίνησης στα σχολεία και τα γυμνάσια των πόλεων, για παράδειγμα, μοιάζει με παραμύθι το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα τότε περπατούσαν πολλά χιλιόμετρα για να βρουν την αίθουσα του σχολείου τους.


 
Η σύγκρουση με αυτή την καθυστερημένη συνείδηση της μυθοπλασίας που κατασκευάζει τον κόσμο με βολικούς δρόμους και εύκολες λύσεις είναι σήμερα προϋπόθεση για την επόμενη φάση.


 
Οι πολιτικές δυνάμεις, αρνούμενες σταθερά αυτή τη σύγκρουση, έχουν πολλές πιθανότητες να...


 βρεθούν και οι ίδιες κατά κυριολεξία στη δεκαετία του '60.

Δεν υπάρχουν σχόλια: