TOYΡΚΙΑ: : Η συνταγή που οδήγησε τον Ερντογάν ξανά στη νίκη

Να λοιπόν που η πολιτική συνταγή του Ερντογάν τού χάρισε πάλι τη νίκη. Ποιο είναι το μυστικό της εκλογικής επιτυχίας του «σουλτάνου»; Μα η πόλωση και ο σκληρός ανταγωνισμός, γράφει ο Μουράτ Γετκίν σε ανάλυσή του στη «Χουριέτ».

«Αυτή τη φορά στόχος του ανταγωνισμού ήταν οι υποστηρικτές του ισλαμιστή ιμάμη Φετχουλάχ Γκιουλέν, πρώην συμμάχου του Ερντογάν, ο οποίος ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ. Ο πρωθυπουργός τον κατηγορεί για τη διοργάνωση πραξικοπήματος εναντίον του με όπλο τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα διαφθοράς. Ο Ερντογάν ορκίστηκε ότι θα ξεριζώσει τους γκιουλενιστές από το "παράλληλο κράτος" (σ.σ.: τον στρατό, τη Δικαιοσύνη και την πολιτική) κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του. Και τώρα θα πραγματοποιήσει το δίχως άλλο αυτή την υπόσχεση, δεδομένου ότι θα εκλάβει τα αποτελέσματα των εκλογών ως άδεια να το πράξει» γράφει ο Γετκίν.

«Εδώ είναι η γυμνή αλήθεια: οι μισοί από τους ισχυρισμούς περί τέτοιας διαφθοράς σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα θα ήταν αρκετοί για να καταρρεύσει η κυβέρνηση. Στην Τουρκία κόστισε μόνο μια πτώση 5 μονάδων στα ποσοστά του Ερντογάν στις τοπικές εκλογές της Κυριακής.
Είναι επίσης αλήθεια ότι η Τουρκία δεν έχει ζήσει εκλογές με τόσο πολλές καταγγελίες για νοθεία τις τελευταίες δεκαετίες. Διακοπές ρεύματος σε κρίσιμες περιοχές πόλεων όπως η Κωνσταντινούπολη και η Αγκυρα το βράδυ των εκλογών. Καταγγελίες για αντικατάσταση των εκπροσώπων του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKΡ) με "τραμπούκους" για να φοβερίσουν τους εκπροσώπους άλλων κομμάτων κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης των ψήφων, ιδίως στην Αγκυρα...
Κάτι τέτοια θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει το αποτέλεσμα σε ορισμένες πόλεις, αλλά ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια: η διαφορά μεταξύ του AKΡ και των άλλων κομμάτων δεν είναι μονοψήφια. Η Κωνσταντινούπολη και η Αγκυρα θα μπορούσαν να αλλάξουν την εικόνα, αλλά αυτό δεν συνέβη. Η πλειονότητα των τούρκων ψηφοφόρων έχουν κλείσει τα μάτια και τα αφτιά τους στις καταγγελίες για διαφθορά επειδή έτσι τους είπε να κάνουν ο Ερντογάν. Εχει ακόμη τεράστια επιρροή στους ψηφοφόρους του» τονίζει ο Γετκίν.
«Υπάρχει και μια άλλη διάσταση στην ιστορία: 

Για να είμαι ειλικρινής, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου της κεμαλικής αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP) έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε στη διάρκεια της εκστρατείας. Οι υποψήφιοι που διάλεξε για την Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα δεν ήταν "βαμμένοι" ιδεολογικά.

Ο Μουσταφά Σαριγκιούλ στην Κωνσταντινούπολη είναι ένας λαϊκιστής πολιτικός που θα μπορούσε να βρει μια θέση σε οποιοδήποτε κόμμα. Ο Μανσούρ Γιαβάς στην Αγκυρα προήλθε από ένα εθνικιστικό υπόβαθρο, αλλά είναι γνωστός ως μετριοπαθής. Αλλά ο ανταγωνισμός του CHP με το AKΡ είναι άδικος, γιατί το CHP δεν υπάρχει στην πράξη σχεδόν στο ένα τρίτο της χώρας, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ο κουρδικός πληθυσμός στα ανατολικά και στα νοτιοανατολικά.

Σε μεγάλες πόλεις με μεγάλο κουρδικό πληθυσμό, όπως στο Ντιγιαρμπακίρ, το CHP έλαβε 0,9% των ψήφων. Στην πόλη Βαν το ποσοστό του ήταν 0,8%. Το ΑΚΡ κατάφερε να κερδίσει το φιλοκουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) σε κάποιες πόλεις και έχασε κάποιες άλλες έπειτα από εξουθενωτικό αγώνα» προσθέτει ο αρθρογράφος της «Χουριέτ».

«Τώρα η Τουρκία οδεύει προς τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Η προεκλογική εκστρατεία θα ξεκινήσει τον Ιούνιο. Το 45% ήταν αρκετό για να κερδίσει ο Ερντογάν στις όγδοες εκλογές μετά το 2002, αλλά δεν θα είναι αρκετό για την προεδρία, για την οποία απαιτείται το 50% συν μία ψήφος.

Γι' αυτό θα χρειαστεί η στήριξη των κούρδων ψηφοφόρων, την ώρα που το BDP απαιτεί περιφερειακή αυτονομία. Πώς θα αντιδράσουν σε αυτό οι ψηφοφόροι του AK Parti; Ως τότε ο Ερντογάν μπορεί να σκαρφιστεί κάτι άλλο για να πολώσει, όπως απαιτεί η συνταγή του ανταγωνισμού» καταλήγει ο Γετκίν.