Τον Νοέμβριο, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου ως διευθυντής του
περιοδικού Wired για να αναλάβω τη διοίκηση της 3D Robotics, της
εταιρείας κατασκευής μη επανδρωεπανδρωμένα
αεροσκάφη μας έχουν αποκλειστικά ειρηνικές εφαρμογές, ενώ η κατασκευή
τους είναι πραγματικά διασκεδαστική.
Η εταιρεία μου αντιμετωπίζει τώρα μια σημαντική πρόκληση: κύριοι
ανταγωνιστές της είναι κινεζικές εταιρείες, με φθηνά εργατικά χέρια και
άριστη τεχνογνωσία. Αυτή η πραγματικότητα ώθησε τους επενδυτές μας να
αναρωτηθούν πώς θα αντιμετωπίζαμε τον κινεζικό ανταγωνισμό.
Η απάντηση
ήταν απλή: Μεξικό, και συγκεκριμένα Τιχουάνα.
Οπως πολλοί Αμερικανοί, όταν άκουγα το όνομα Τιχουάνα, το μόνο που μου
ερχόταν στο μυαλό ήταν τα καρτέλ των ναρκωτικών και η φθηνή τεκίλα. Η
Τιχουάνα, όμως, έχει 2 εκατομμύρια πληθυσμό και έχει καταστεί ένα από τα
επίκεντρα συναρμολόγησης ηλεκτρονικών στην αμερικανική ήπειρο.
Μετακινούμενος μεταξύ Τιχουάνα, όπου κατασκευάζουμε τα αεροσκάφη μας,
και Σαν Ντιέγκο, όπου σχεδιάζονται τα προϊόντα μας, θυμήθηκα μια ανάλογη
εμπειρία που είχα πριν από μία δεκαετία.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ζούσα στο Χονγκ Κονγκ και είδα πώς η
πόλη εκμεταλλευόταν την «ειδική οικονομική ζώνη» του γειτονικού Σενζέν.
Οι δύο πόλεις δημιούργησαν έναν ανίκητο βιομηχανικό κόμβο: επιχειρήσεις,
σχεδιασμός και επενδύσεις στο Χονγκ Κονγκ, κατασκευαστικός τομέας στη
Σενζέν.
Σήμερα, ό,τι ήταν το Σενζέν για το Χονγκ Κονγκ, είναι η Τιχουάνα για το
Σαν Ντιέγκο. Μπορεί κανείς να οδηγήσει σε 20 λεπτά από το κέντρο
σχεδιασμού στο Σαν Ντιέγκο, στο εργοστάσιο της Τιχουάνα, χωρίς να
χρειαστεί διαβατήριο. Ορισμένοι από τους εργαζομένους μας διαμένουν στις
ΗΠΑ και εργάζονται στο Μεξικό. Είναι άλλωστε φθηνότερο να επισκεφθείς
καλό γιατρό στην Τιχουάνα, ενώ αντιστοίχως πιο οικονομικά είναι και τα
ιδιωτικά σχολεία. Τα σύνορα θυμίζουν πια τις νοητές συνοριακές γραμμές
της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το φαινόμενο αυτό δεν αποτελεί αποκλειστικότητα της Τιχουάνα:
Η εντύπωση ότι το Μεξικό προσφέρει μόνο φθηνά εργατικά χέρια αποτελεί
ψευδαίσθηση. Κάθε χρόνο τα πολυτεχνεία της χώρας δίνουν 115.000 πτυχία
μηχανολόγων, τρεις φορές περισσότερα κατά κεφαλήν από τις ΗΠΑ. Μια
επίπτωση του φαινομένου αυτού αφορά τη μεγάλη ευκολία με την οποία
μπορεί κανείς να βρει ειδικευμένους τεχνικούς στο Μεξικό. Με την ίδια
ευκολία μπορούν οι επιχειρήσεις να στρατολογήσουν λογιστές και άλλες
ειδικότητες.
Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν πραγματικό επιχειρηματικό πρότυπο, που ίσως
προσφέρει τις απαντήσεις που τόσα χρόνια αναζητεί η αμερικανική
βιομηχανία, στην προσπάθειά της να ανταγωνιστεί την Κίνα, την Ινδία και
τους άλλους μελλοντικούς βιομηχανικούς κολοσσούς του αναπτυσσόμενου
κόσμου. Αυτό ισχύει γιατί το «πρότυπο της Τιχουάνα» δεν αφορά τόσο την
εξαγωγή της κατασκευαστικής βάσης, αλλά τη μετακίνησή της σε τοποθεσία
υψηλής παραγωγικότητας. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να
δημιουργήσουμε τις αναγκαίες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, που
χρειάζονται οι ΗΠΑ.
Η ραγδαία συρρίκνωση της γραμμής παραγωγής, όπως γίνεται σήμερα στην
Τιχουάνα και στο Σαν Ντιέγκο, αποτελεί σημαντικό κίνητρο καινοτομίας. Η
δυνατότητα άμεσης αλλαγής στη γραμμή παραγωγής, που επιτυγχάνεται χάρη
στη μικρή γεωγραφική απόσταση μεταξύ σχεδιασμού και παραγωγής, ευνοεί
τις νέες ιδέες και την πρωτοτυπία.
Η σταδιακή αύξηση του κόστους παραγωγής στην Κίνα και η άνοδος των
ημερομισθίων σε πόλεις-εργοστάσια του Νότου της χώρας δημιουργεί
σημαντικές ευκαιρίες για την αμερικανική βιομηχανία. Οι νέοι εμπορικοί
δρόμοι του 21ου αιώνα δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν την πορεία του
Μάρκο Πόλο, από τη Δύση προς την Ανατολή. Στη νέα εποχή, οι δρόμοι αυτοί
μπορεί να είναι σύντομοι, όπως αυτός από το Σαν Ντιέγκο στην Τιχουάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου