Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
«Οι Σουηδοί έχουν αυτοκίνητα Saab και όμορφες γυναίκες. Τα
καλοκαίρια έχουν μόνο Saab, οι γυναίκες τους είναι με τους κύπριους
εραστές τους στην παραλία».
Ο Πάνος ο Καμμένος, χθες το πρωί, με το παραπάνω «τουίτ», έδωσε το
μέτρο της εθνικής φαλλοκρατίας. Εμείς, ό,τι κι αν κάνετε, θα είμαστε οι
επιβήτορες. Διότι είναι σύμφυτο στο ελληνικό DNA ότι δεν είμαστε μόνο ο
εξυπνότερος, ο σπουδαιότερος, ο ευρηματικότερος και γενικώς ο
ανωτερότερος λαός όλων. Είμαστε και ο λαός με τη μεγαλύτερη, τη
διαρκέστερη και την αποδοτικότερη λίμπιντο. Τρέμετε Σουηδοί.
Ο Πάνος ο Καμμένος μπορεί να έχει συνεισφέρει στη δημόσια συζήτηση
γκάφες και αστεία (το διάσημο lapsus περί υδατανθράκων δεν είναι το
κορυφαίο, για όσους έχουν χρόνο και διάθεση για διασκέδαση). Αλλά έστω
και αν η χθεσινή του δήλωση αντιμετωπίστηκε από τα πλήθη στα social
media με τη δέουσα διάθεση χαβαλέ, δεν παύει να υποκρύπτει ρατσισμό,
σεξισμό και χυδαιότητα. Και με παραλλαγές να χαρακτηρίζει το ίδιο πάντα
κλισέ του λαϊκισμού, σε όλες τις εκδοχές του, δεξιές, κεντρώες και
αριστερές: για κάποιους ιδιαίτερους λόγους οι Ελληνες (στις κρίσεις, κι
οι Κύπριοι μαζί τους) είναι καλύτεροι απ' όλους. «Μας ζηλεύουνε, μας
ζηλεύουνε, και όλοι το κακό μας θέλουνε», που έλεγε και το λαϊκό
τραγούδι.
Ο Πάνος ο Καμμένος δεν πρωτοτυπεί ούτε ως προς τη συνταγή ούτε ως
προς το ποθούμενο αποτέλεσμα. Υιοθετεί τη γωνία τού μονίμως
διαμαρτυρόμενου Ελληνα, του φοβικού προς οποιαδήποτε πρόκληση, του
κλειστού στο καβούκι ενός απομονωμένου έθνους-κράτους, του ανθρώπου που
δεν μετρά τα πράγματα με βάση τη λογική και τα δεδομένα αλλά, πάντα,
προσφεύγοντας στο συναίσθημα και στη φαντασίωση.
Το τροπάριο που εισφέρει στην πολιτική είναι, χρόνια τώρα, το ίδιο:
Η μονότονη διακήρυξη ότι το έθνος είναι μοναδικό. Στα κηρύγματά του
(περί κηρυγμάτων πρόκειται και όχι περί πολιτικής θέσης) συντονίζεται με
όλες τις φωνές που διεκδίκησαν την εθνική απομόνωση: το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ
το ίδιο συνδικάτο» του ΚΚΕ και του αρχαϊκού ΠΑΣΟΚ, το «είμαστε έθνος
ανάδελφον» του πρώην προέδρου Χρήστου Σαρτζετάκη, το ανάθεμα κατά του
«état laïque» των ιεραρχών την εποχή της «μάχης για τις ταυτότητες», τον
ανακλαστικό αντιευρωπαϊσμό του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που κάνει τη διαφορά,
που διαφοροποιεί τον δικό του λαϊκισμό από των άλλων, είναι η αδυναμία
του να κρύψει ότι πηγή της έμπνευσής του είναι η κουλτούρα του καφενείου
και των πέριξ.
Με άλλα λόγια, αυτό που διαφοροποιεί τον Πάνο τον Καμμένο από τον
συσσωρευμένο αναδελφισμό των συναδέλφων του είναι ποιοτικό.
Ενώ, π.χ.,
ένας αριστερός λαϊκιστής θα έψαχνε τσιτάτα στον Γκράμσι ή στη
Λούξεμπουργκ, ο ελληνάρας συνάδελφός του τα έχει έτοιμα από το γυμνάσιο.
Τα έχει αποστηθίσει στον συνοικιακό κινηματογράφο, στα έργα που ο
έλληνας σταρ περίμενε τη Σουηδέζα στην παραλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου