.jpg)
Η Ευρώπη αποτελείται από δύο κατηγορίες χωρών. Τις χώρες που τις
κυβερνούν γκάνγκστερ και τις χώρες που τις κυβερνούν φοβισμένες και
παραδομένες κυβερνήσεις. Χώρες στην Ευρώπη, με κανονικές κυβερνήσεις δεν
υπάρχουν!
Η κατηγοριοποίηση αυτή, χωρίς διευκρινήσεις για το ποιες ανήκουν στη μία και ποιες στην άλλη κατηγορία, έγινε από τον θυμωμένο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως μετά την πρώτη ομόφωνη απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο.
Για καλή της τύχη η Ρωσία γλύτωσε την μήνιν του Αλέξη Τσίπρα, αφού δεν είχε γίνει ακόμη γνωστή η στάση της απέναντι στην Κύπρο. Όπως τη γλύτωσε και η Κίνα (λόγω απόστασης από την Ευρώπη). Ωστόσο με βάση τα κριτήρια του Αλέξη Τσίπρα, οι δύο αυτές χώρες είναι ή φοβισμένες, ή γκάνγκστερ, όπως άλλωστε και όλες οι χώρες της υφηλίου, που δεν έτειναν χείρα βοηθείας στην Κύπρο!
Στη διεθνή σκηνή από καταβολής των κρατών, υπάρχει το απαράβατο αξίωμα, πως στη διπλωματία δεν υπάρχουν συμπάθειες και φιλίες, υπάρχει μόνο ταύτιση συμφερόντων. Εάν θέλεις να βελτιώσεις τη θέση σου και να δώσεις διεθνή υπόσταση στις απόψεις σου, πρέπει να φροντίσεις να δημιουργήσεις το κατάλληλο περιβάλλον, με σχεδιασμένη, επίπονη και οργανωμένη προσπάθεια. Και επειδή ποτέ δεν ξέρεις αν θα το πετύχεις, φροντίζεις να έχεις καλυμμένα τα νότα σου, με εναλλακτικές λύσεις.
Δυστυχώς στην περίπτωση της Κύπρου, δεν ίσχυσε ούτε το ένα ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος, πως η προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια, είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να σωθεί η παρτίδα και είχε αφήσει εγκληματικά εκτεθειμένη την Κύπρο.
Η κατηγοριοποίηση αυτή, χωρίς διευκρινήσεις για το ποιες ανήκουν στη μία και ποιες στην άλλη κατηγορία, έγινε από τον θυμωμένο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως μετά την πρώτη ομόφωνη απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο.
Για καλή της τύχη η Ρωσία γλύτωσε την μήνιν του Αλέξη Τσίπρα, αφού δεν είχε γίνει ακόμη γνωστή η στάση της απέναντι στην Κύπρο. Όπως τη γλύτωσε και η Κίνα (λόγω απόστασης από την Ευρώπη). Ωστόσο με βάση τα κριτήρια του Αλέξη Τσίπρα, οι δύο αυτές χώρες είναι ή φοβισμένες, ή γκάνγκστερ, όπως άλλωστε και όλες οι χώρες της υφηλίου, που δεν έτειναν χείρα βοηθείας στην Κύπρο!
Στη διεθνή σκηνή από καταβολής των κρατών, υπάρχει το απαράβατο αξίωμα, πως στη διπλωματία δεν υπάρχουν συμπάθειες και φιλίες, υπάρχει μόνο ταύτιση συμφερόντων. Εάν θέλεις να βελτιώσεις τη θέση σου και να δώσεις διεθνή υπόσταση στις απόψεις σου, πρέπει να φροντίσεις να δημιουργήσεις το κατάλληλο περιβάλλον, με σχεδιασμένη, επίπονη και οργανωμένη προσπάθεια. Και επειδή ποτέ δεν ξέρεις αν θα το πετύχεις, φροντίζεις να έχεις καλυμμένα τα νότα σου, με εναλλακτικές λύσεις.
Δυστυχώς στην περίπτωση της Κύπρου, δεν ίσχυσε ούτε το ένα ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος, πως η προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια, είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να σωθεί η παρτίδα και είχε αφήσει εγκληματικά εκτεθειμένη την Κύπρο.
Το διεθνές ρεζιλίκι μιας χώρας, που
αρχικά συμφωνεί στο Eurogroup, την επομένη απορρίπτει (με πανηγυρισμούς)
τη συμφωνία, στη συνέχεια διασύρεται στη Ρωσία (και πιθανότατα και
αλλού) εκλιπαρώντας για βοήθεια που κανείς δεν της δίνει και στο τέλος
επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε, για να συμβιβαστεί με μια απόφαση πολύ
χειρότερη από την αρχική, προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά και από την
κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος!
Η Κύπρος απογυμνώθηκε! Εμφανίστηκε διεθνώς χωρίς ερείσματα, χωρίς υποστηρικτές, χωρίς συμμάχους.Το πλήγμα που δέχτηκε ήταν χειρότερο και από την απόφαση του Eurogroup. Στο μεταξύ, το Ισραήλ -με την αμερικανική διαμεσολάβηση- τα βρήκε με την Τουρκία (γεγονός που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για τα χειρότερα σενάρια από εδώ και πέρα), η Ρωσία αποδείχθηκε πως ήταν απολύτως συντεταγμένη με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες (ο Πούτιν δεν βγήκε καν στο τηλέφωνο), οι αγορές αγνόησαν (χωρίς πρόβλημα) τις απειλές της Κύπρου, τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων δεν αποδείχθηκαν αρκετά ώστε να αποτελέσουν διπλωματικό χαρτί, ο ευρωπαϊκός νότος ήταν απών.
Η επόμενη ημέρα, αφήνει βαθιά τα σημάδια της και αποκαλύπτει γυμνή την αλήθεια. Με πορδ € ς. δεν βάφονται αβγά!
Τουλάχιστον μετά το πατατράκ
της Κύπρου, ας ελπίσουμε πως θα σωπάσουν, έστω για λίγο, οι κραυγές του
λαϊκισμού! Κάτι είναι και αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου