Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Όσες περισσότερες μέρες μένουν κλειστές οι Κυπριακές Τράπεζες τόσο
αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες συνολικής κατάρρευσης μόλις
ανοίξουν. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί την ψυχολογική πίεση κάποιου που
έχει το αποταμίευμα, τη σύνταξη, το μισθό ή αν είναι ξένος το μέρισμα
της φοροδιαφυγής ή άλλης «μαύρης» δραστηριότητας σε μια τράπεζα που
μένει για μέρες κλειστή.
Η εμπιστοσύνη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της τραπεζικής δραστηριότητας και η εμπιστοσύνη κάθε μέρα που περνά εξανεμίζεται.
Η απόφαση του Eurogroup της περασμένης εβδομάδας δεν ήταν άδικη από ηθική σκοπιά, καθώς επεδίωκε να μην πληρώσουν το κόστος της ζημιάς που υπέστησαν οι Κυπριακές Τράπεζες μόνο οι φορολογούμενοι της Κύπρου και της Ευρωζώνης, αλλά να επιμεριστεί και στο κεφάλαιο...
Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα, η αρχική πρόταση προέβλεπε φορολόγηση των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, αλλά ήταν η κυπριακή ηγεσία που δεν ήθελε να γίνει διάκριση. Με απλά λόγια, η πρόταση του Eurogroup ήταν παρόμοια με αυτές που εκτοξεύει τακτικά η εγχώρια αριστερά για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου μέσω των καταθέσεων (Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο κλπ.).
Το πρόβλημα αυτής της πρότασης βρισκόταν στην πιθανότητα να διαταράξει την τραπεζική πίστη στην Κύπρο και κατ’ επέκταση στις άλλες νότιες χώρες και το σύνολο της Ευρωζώνης.
Ένας φόρος της τάξης του 10% ισοδυναμεί με τους τόκους 2 ετών. Αν είχε υπάρξει μια προσεκτικότερη συμφωνία και καλύτερη διατύπωση, οι απώλειες ξένων καταθέσεων από το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα ήταν μικρές. Δεν διαθέτει και πολλές επιλογές το «μαύρο» χρήμα της ρωσικής και λοιπής κλεπτοκρατίας να σταθμεύει εντός της ζώνης ενός ισχυρού νομίσματος υπό τη σκέπη μιας μεγάλης Κεντρικής Τράπεζας της ΕΚΤ. Οι άλλοι φορολογικοί παράδεισοι εντός ευρωπαϊκού εδάφους είναι πιο διακριτικοί στην «αλίευση» πελατείας και ως εκ τούτου απολαμβάνουν σχετική ανοχή.
Υπό αυτό το πρίσμα, η καλύτερη λύση φαίνεται πως θα ήταν η αποδοχή της πρότασης του Eurogroup, η προσφορά κάποιων αντισταθμιστικών κινήτρων για την φορολογία και το άνοιγμα των τραπεζών ακόμη και ανήμερα την Καθαρή Δευτέρα αν ήταν δυνατόν, για την επίδειξη κλίματος εμπιστοσύνης.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις είναι δύσκολο να ανοίξουν οι Κυπριακές Τράπεζες. Τα δε σενάρια εξεύρεσης λύσης σε στήριξη της ρώσικης κυβέρνησης είναι αστεία και επιδεινώνουν περισσότερο το κλίμα δυσπιστίας. Η ρωσική «ιδιοσυγκρασία» του επιχειρείν δεν εμπνέει τραπεζική πίστη.
Αν δεν κάνω λάθος τα περισσότερα ξένα κεφάλαια στις κυπριακές τράπεζες ανήκουν στην ρωσική ολιγαρχία- κλεπτοκρατία και επέλεξαν κυπριακές τράπεζες για να βρίσκονται μακριά από τα «μάτια» μεταξύ άλλων και των ρωσικών οικονομικών υπηρεσιών. Η παρουσία της Ρωσίας στις τράπεζες αποτελεί ένα ακόμη λόγο να απομακρυνθούν τάχιστα από εκεί τα ξένα κεφάλαια.
Αν η Κύπρος ψήφισε όχι και εμφανίζει τη ρωσική «απειλή» σαν μέσο πίεσης προς την Ευρωζώνη προκειμένου να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία, τότε κινδυνεύει να βρει απέναντί της «τοίχο» όχι γιατί το κόστος της βελτίωσης είναι σημαντικό, αλλά γιατί η παραμικρή υποχώρηση της Ευρωζώνης θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στον ευρωπαϊκό νότο.
Η εμπιστοσύνη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της τραπεζικής δραστηριότητας και η εμπιστοσύνη κάθε μέρα που περνά εξανεμίζεται.
Η απόφαση του Eurogroup της περασμένης εβδομάδας δεν ήταν άδικη από ηθική σκοπιά, καθώς επεδίωκε να μην πληρώσουν το κόστος της ζημιάς που υπέστησαν οι Κυπριακές Τράπεζες μόνο οι φορολογούμενοι της Κύπρου και της Ευρωζώνης, αλλά να επιμεριστεί και στο κεφάλαιο...
Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα, η αρχική πρόταση προέβλεπε φορολόγηση των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, αλλά ήταν η κυπριακή ηγεσία που δεν ήθελε να γίνει διάκριση. Με απλά λόγια, η πρόταση του Eurogroup ήταν παρόμοια με αυτές που εκτοξεύει τακτικά η εγχώρια αριστερά για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου μέσω των καταθέσεων (Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο κλπ.).
Το πρόβλημα αυτής της πρότασης βρισκόταν στην πιθανότητα να διαταράξει την τραπεζική πίστη στην Κύπρο και κατ’ επέκταση στις άλλες νότιες χώρες και το σύνολο της Ευρωζώνης.
Ένας φόρος της τάξης του 10% ισοδυναμεί με τους τόκους 2 ετών. Αν είχε υπάρξει μια προσεκτικότερη συμφωνία και καλύτερη διατύπωση, οι απώλειες ξένων καταθέσεων από το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα ήταν μικρές. Δεν διαθέτει και πολλές επιλογές το «μαύρο» χρήμα της ρωσικής και λοιπής κλεπτοκρατίας να σταθμεύει εντός της ζώνης ενός ισχυρού νομίσματος υπό τη σκέπη μιας μεγάλης Κεντρικής Τράπεζας της ΕΚΤ. Οι άλλοι φορολογικοί παράδεισοι εντός ευρωπαϊκού εδάφους είναι πιο διακριτικοί στην «αλίευση» πελατείας και ως εκ τούτου απολαμβάνουν σχετική ανοχή.
Υπό αυτό το πρίσμα, η καλύτερη λύση φαίνεται πως θα ήταν η αποδοχή της πρότασης του Eurogroup, η προσφορά κάποιων αντισταθμιστικών κινήτρων για την φορολογία και το άνοιγμα των τραπεζών ακόμη και ανήμερα την Καθαρή Δευτέρα αν ήταν δυνατόν, για την επίδειξη κλίματος εμπιστοσύνης.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις είναι δύσκολο να ανοίξουν οι Κυπριακές Τράπεζες. Τα δε σενάρια εξεύρεσης λύσης σε στήριξη της ρώσικης κυβέρνησης είναι αστεία και επιδεινώνουν περισσότερο το κλίμα δυσπιστίας. Η ρωσική «ιδιοσυγκρασία» του επιχειρείν δεν εμπνέει τραπεζική πίστη.
Αν δεν κάνω λάθος τα περισσότερα ξένα κεφάλαια στις κυπριακές τράπεζες ανήκουν στην ρωσική ολιγαρχία- κλεπτοκρατία και επέλεξαν κυπριακές τράπεζες για να βρίσκονται μακριά από τα «μάτια» μεταξύ άλλων και των ρωσικών οικονομικών υπηρεσιών. Η παρουσία της Ρωσίας στις τράπεζες αποτελεί ένα ακόμη λόγο να απομακρυνθούν τάχιστα από εκεί τα ξένα κεφάλαια.
Αν η Κύπρος ψήφισε όχι και εμφανίζει τη ρωσική «απειλή» σαν μέσο πίεσης προς την Ευρωζώνη προκειμένου να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία, τότε κινδυνεύει να βρει απέναντί της «τοίχο» όχι γιατί το κόστος της βελτίωσης είναι σημαντικό, αλλά γιατί η παραμικρή υποχώρηση της Ευρωζώνης θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στον ευρωπαϊκό νότο.
Υπολογίζοντας το κόστος των εναλλακτικών λύσεων, δανεισμός από τη Ρωσία, πώληση τραπεζών σε Ρώσους με εκχώρηση οικοπέδων για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, η καλύτερη λύση παραμένει αυτή της τελευταίας εβδομάδας.
Ακόμη και αν η κυπριακή ηγεσία επιστρέψει τώρα στη συμφωνία της περασμένης εβδομάδας, η τραπεζική αξιοπιστία έχει δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα. Η μαζική φυγή καταθέσεων δύσκολα θα αποτραπεί.
Η μαζική φυγή κεφαλαίων θα αυξήσει την ανάγκη κεφαλαίων για ανακεφαλαιοποίηση και εκεί που μιλούσαμε για 5,2 δισ. ευρώ είναι πιθανό σε λίγο να μιλάμε για 10 ή 15 δισ. ευρώ.
Τούτο απειλεί τις τράπεζες και το κυπριακό κράτος με άμεση κατάρρευση...
Χειρότερη εξέλιξη δεν θα μπορούσε να προκύψει. Η εξέλιξη θυμίζει την ιστορία του Κυπριακού όπου κάθε επόμενη λύση είναι χειρότερη από την προηγούμενη και μη γινόμενη δεκτή επιδεινώνει τις μελλοντικές επιλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου