ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η δικαιοσύνη είναι... λευκή?

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Σταμάτη Ζαχαρού

Δουλειά των δικαστών είναι να ερμηνεύουν το νόμο και να αποφασίζουν ανάλογα . Η διασταλτική ερμηνεία του, είναι σαν να λέμε η ειδικότητα τους. Γνωρίζουν τα όρια και τις ανάλογες συνέπειες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προχώρησαν χθες σε λευκή απεργία, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν μπορούν να παρανομήσουν αλλά μπορούν να είναι και σύννομοι και... απεργοί. 

Ωστόσο αν ο θεματοφύλακας της νομιμότητας βρίσκει παράθυρα και διασταλτικές ερμηνείες για να διαφυλάξει τη θέση του, μπορεί να παραμένει νόμιμος αλλά εγείρονται ερωτήματα ηθικής φύσης.  

Στην περίπτωση των δικαστικών, ισχύει περίπου ότι και με τους ένστολους. Αν αυτοί που είναι αρμόδιοι για την έννομη τάξη, αντιτίθενται στους νόμους ή τους αποφεύγουν, πως θα πείσουν την υπόλοιπη κοινωνία να τους σεβαστεί. 

Η διάχυτη αίσθηση ανομίας που επικρατεί εδώ και δεκαετίες έχει μολύνει την κοινωνία μέχρι το μεδούλι. Δηλαδή τους δικαστικούς που είναι η ραχοκοκαλιά της έννομής τάξης. 

Κανείς δεν θέλει στερημένους δικαστές που θα είναι ευάλωτοι σε χρηματισμό ή που θα έχουν μένος εναντίον του σύμπαντος εξαιτίας των στερήσεων που υπόκεινται. Ωστόσο σε μια κοινωνία που υπομένει τη λιτότητα, όλοι πρέπει να συμβάλλουμε με κάποιο μερίδιο που μας αναλογεί. Ιδίως οι δικαστές πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα. Αντ’ αυτού, επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους προς ίδιον όφελος, ζητώντας να χαρακτηριστεί παράνομο το μνημόνιο. Το ΣτΕ ωστόσο, ένας από τους λίγους θύλακες νομιμότητας που απέμεινε σ’ αυτή τη χώρα, δεν τους ικανοποίησε. Οι δικαστικοί θεώρησαν ότι μπορούν να προχωρήσουν σε απεργία και αφού το ξανασκέφτηκαν την έκαναν... λευκή.

Έχοντας χιλιάδες εκκρεμείς υποθέσεις (παρ’ ότι υποστηρίζουν ότι παίρνουν δουλειά για το σπίτι) και αποφασίζοντας οι ίδιοι ουσιαστικά για το ύψος του μισθού τους ή για τα αναδρομικά που λαμβάνουν είναι μια από τις πλέον προνομιούχες ομάδες Δ.Υ. Κουβαλούν επίσης στις πλάτες τους σοβαρές κατηγορίες για καθυστερήσεις που κοστίζουν σημαντικά στη λειτουργία του κράτους. Από τις φοροδίκες, μέχρι τις αμέτρητες προφυλακίσεις η δικαστική μηχανή μοιάζει να μην λειτουργεί.

Κι όμως ο συνδικαλισμός τους, τους οδήγησε σε μια τέτοια απόφαση για λευκή απεργία. Αδιαφορούν για τα προβλήματα της κοινωνίας και ενδιαφέρονται μόνο για το... επίμαχο θέμα του κλάδου τους. 

Καθώς το πολιτικό σύστημα χάνει την αξιοπιστία του, οι δικαστές, η δεύτερη τη τάξει εξουσία στα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα, θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Να φροντίσει για την αναδιοργάνωση του κράτους, να απαιτήσει την αυτονομία της και να τιμωρήσει όσους παρανόμησαν. Να υλοποιήσει ένα καθολικό έλεγχο πόθεν έσχες που θα περιλαμβάνει και τους ιδίους και τελικά να αποκαταστήσει το κύρος και την αξιοπιστία του κράτους. Κάτι δηλαδή σαν αυτό που έκαναν οι Ιταλοί εισαγγελείς όταν θέλησαν να σπάσουν το απόστημα της διαπλοκής των πολιτικών με τη μαφία στην περιβόητη υπόθεση «καθαρά χέρια».

Αυτά όμως απαιτούν κότσια και κόπο, σε αντίθεση με τη λευκή απεργία που πραγματικά δεν κοστίζει τίποτε στους δικαστικούς αλλά πολλά στην υπόλοιπη κοινωνία...