Η ιστορία με τον Μπερνάρ Αρνό που ζήτησε τη βελγική υπηκοότητα αποδεικνύεται βούτυρο στο ψωμί της «Λιμπερασιόν».
Την πρώτη ημέρα, η καλή εφημερίδα απευθύνθηκε στον πλουσιότερο άνδρα της Ευρώπης παραφράζοντας αυτό που είχε πει ο Νικολά Σαρκοζί σε έναν μικροπωλητή: «Χάσου από δω, παλιοπλούσιε!».
Στη συνέχεια επανήλθε, κάνοντας τίτλο τη δραματική έκκληση που είχε απευθύνει και πάλι ο Σαρκοζί στη Σεσιλιά όταν τον άφησε και έφυγε με τον καλό της: «Γύρνα πίσω και τα ξεχνάω όλα!».
Το εύρημα είχε συμβολική σημασία, αφού ο Αρνό ήταν μάρτυρας στον πρώτο γάμο του πρώην προέδρου. Και αν τα δύο αυτά πρωτοσέλιδα ενόχλησαν κάποιους, που μίλησαν για τη μόλυνση του Τύπου από ένα «twitter effect», σίγουρα θύμισαν σε κάποιους άλλους τις παλιές, καλές ημέρες της εφημερίδας του Σαρτρ και του Σερζ Ζιλί.
Η συγκεκριμένη υπόθεση βέβαια μόνο αστεία δεν είναι, καθώς αναδεικνύει ένα ζήτημα που είναι φλέγον στη Γαλλία και εκατό φορές πιο φλέγον στην Ελλάδα: τη φοροδιαφυγή.
Οπως λέει στη «Λιμπερασιόν» ο δημοσιογράφος Τιερί Πεκ, συγγραφέας του βιβλίου «Η εποχή των πλουσίων», για να παταχθεί αυτό το φαινόμενο χρειάζεται πρώτα απ' όλα μια πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική. Είναι τουλάχιστον περίεργο να έχει εκπονηθεί ένα καινούργιο ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, που δεν συνοδεύεται από πραγματικά μέτρα εναρμόνισης της φορολογίας. Σε μια περίοδο που οι Ευρωπαίοι αναζητούν νέα εργαλεία δημοσιονομικής αλληλεγγύης, οι διαφορές που υφίστανται σε αυτό το μέτωπο δημιουργούν έναν ανταγωνισμό τόσο στο εσωτερικό της ευρωζώνης όσο και έξω από αυτήν. Θα υπάρχει πάντα ένας πρωθυπουργός, όπως ο Ντέιβιντ Κάμερον, που θα στρώνει το κόκκινο χαλί στον κάθε πλούσιο που θα φεύγει από τη χώρα του για να γλιτώσει τη φορολογία!
Επιπλέον, συνεχίζει ο γάλλος δημοσιογράφος, δεν μπορείς να δίνεις μαθήματα δημοσιονομικής αρετής στους Ελληνες και την ίδια στιγμή να δέχεσαι τη συμφωνία που προσπαθούν να κλείσουν οι Γερμανοί με τους Ελβετούς. Οι τελευταίοι θέλουν να σβήσουν το παρελθόν καταβάλλοντας αποζημιώσεις στο Βερολίνο. Με άλλα λόγια, πρέπει στο όνομα του τραπεζικού απορρήτου να γίνει πιστευτή η υπόσχεση των ελβετών τραπεζιτών ότι θα φορολογήσουν οι ίδιοι τους πελάτες τους. Ευτυχώς που η πρόταση αυτή δεν πέρασε στη γερμανική Γερουσία!
Οι Αμερικανοί, που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρότερα αυτό το θέμα, συνδέουν την υπηκοότητα με το φορολογικό καθεστώς. Οποιος αμερικανός υπήκοος μεταναστεύει καλείται να πληρώσει στο αμερικανικό κράτος τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που πληρώνει τώρα και σε εκείνο που θα πλήρωνε αν είχε μείνει στην Αμερική. Αλλιώς, πρέπει να εγκαταλείψει την αμερικανική υπηκοότητα.
Τούτων λεχθέντων, είναι δίκαιο να πληρώνει φόρο 75% κάποιος που έχει εισόδημα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ;


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου