Προβάλλοντας πάνω από την ακτογραμμή του Κόλπου Μποχάι, στα περίχωρα της πόλης Τιανζίν, το Εργοστάσιο Ενέργειας και Αφαλάτωσης Πεϊτζιάνγκ, είναι ένα τεχνικό θαύμα 26 δισεκατομμυρίων γουάν: μια πολύ υψηλής θερμοκρασίας γεννήτρια, που λειτουργεί με άνθρακα, τηρώντας το καλύτερο δυνατόν επίπεδο ελέγχου της μόλυνσης, έχει συνδυαστεί με ισραηλινό εξοπλισμό, που χρησιμοποιεί τη θερμότητα για να διυλίσει το θαλασσινό νερό και να το μετατρέψει σε πόσιμο.
Δεν υπάρχει παρά μόνο μία «ρυτίδα» σε αυτήν την εγκατάσταση των 4 δισ. δολαρίων: Το αφαλατωμένο νερό κοστίζει διπλά για να παραχθεί, σε σύγκριση με την τιμή της πώλησής του. Παρόλα αυτά, ο ιδιοκτήτης του συγκροτήματος, μια διοικούμενη από το κράτος κοινοπραξία, με τα αρχικά SDIC, επιχειρεί να τετραπλασιάσει την ικανότητα αφαλάτωσης του εργοστασίου, ώστε να το καταστήσει το μεγαλύτερο της Κίνας. «Κάποιος πρέπει να χάσει λεφτά», δήλωσε ο γενικός διευθυντής του εργοστασίου, Γκούο Κιγκάνγκ, σε πρόσφατη συνέντευξή του. «Είμαστε μια κρατική κοινοπραξία και είναι κοινωνική μας ευθύνη».
Σε μερικά μέρη, κάτι τέτοιο θα ήταν οικονομική τρέλα. Στην Κίνα, πρόκειται για οικονομική στρατηγική. Οπως συνέβη και με τους ηλιακούς συλλέκτες και τις ανεμογεννήτριες, η κυβέρνηση έχει τώρα βαλθεί να γίνει η δύναμη σε μια ακόμη αναδυόμενη βιομηχανία που σχετίζεται με το περιβάλλον: τον εφοδιασμό του κόσμου με πόσιμο νερό.
Το σχέδιο Πεϊτζιάνγκ, νοτιοανατολικά του Πεκίνου, θα ενισχύσει την κινεζική εμπειρία σε θέματα αφαλάτωσης, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση μιας βιομηχανικής βάσης και καλύπτοντας, στην πορεία, τις ελλείψεις της πόλης Τιανζίν σε νερό. Το γεγονός ότι τα χρήματα ρέουν μακριά όπως το νερό δεν είναι πρωταρχική ανησυχία, τουλάχιστον για την ώρα.
«Οι λόγοι πολιτικής είναι πιο σημαντικοί από τους λόγους οικονομίας», εξήγησε η Ολίβια Τζένσεν, ειδικός στην κινεζική πολιτική για το νερό και επικεφαλής της Infrastructure Economics, εδρεύουσας στη Σιγκαπούρη συμβουλευτικής εταιρείας. «Εάν η κεντρική κυβέρνηση λέει ότι η αφαλάτωση είναι προτεραιότητα και ότι χρήματα πρέπει να επενδυθούν στην τεχνολογία αφαλάτωσης, τότε έτσι θα γίνει».
Με εντολή της κυβέρνησης, η Κίνα εξελίσσεται ταχέως σε μια από τις μεγαλύτερες αγορές αφαλατωμένου νερού. Ο τελευταίος στόχος που ετέθη ήταν να τετραπλασιαστεί η παραγωγή έως το 2020, φθάνοντας από τα 680.000 κυβικά μέτρα που παράγονται σήμερα -ή τα 180 εκατομμύρια γαλόνια- τα τρία εκατομμύρια κυβικά μέτρα, περίπου 800 εκατομμύρια γαλόνια. Τουλάχιστον το 60% του εξοπλισμού αφαλάτωσης παράγεται στο εσωτερικό. Στόχος είναι να αυξηθεί αυτό το ποσοστό στο 90% έως το 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου