Tης ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ
Σαράντα χρόνια αφ' ότου οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» έδωσαν για πρώτη φορά στη δημοσιότητα τη μυστική έκθεση της αμερικανικής κυβέρνησης για τον πόλεμο του Βιετνάμ -τα λεγόμενα Εγγραφα του Πενταγώνου- η Ουάσιγκτον αποφάσισε την αποδιαβάθμισή τους και τη Δευτέρα τα δίνει στη δημοσιότητα.
Παρ' όλο που μεγάλα τμήματα αυτής της έκθεσης είναι από χρόνια γνωστά, μυστήριο καλύπτει 11 λέξεις που μέχρι τελευταία στιγμή οι Αμερικανοί δεν ήθελαν να αποκαλύψουν αλλά τελικά υπαναχώρησαν.
Το αστείο που κυκλοφορεί μεταξύ των μελετητών αρχείων εδώ και ημέρες είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να πέσουν στοιχήματα για τις περιβόητες 11 λέξεις. Ο διευθυντής του Αρχείου Εθνικής Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον Τόμας Μπλάντον έχει καταλήξει σε τρεις κατηγορίες: ή πρόκειται για λέξεις που αναφέρονται στην εθνική ασφάλεια ή σε ανθρώπους-πηγές που είναι ακόμα εν ζωή ή σε διπλωμάτες του Βορείου Βιετνάμ.
Η μυστικότητα της έκθεσης έσπασε πριν από 40 χρόνια, όταν ο πρώην αναλυτής της εταιρείας RAND, Ντάνιελ Ελσμπεργκ, εκ των συντακτών της έκθεσης, που ήθελε να τελειώσει ο πόλεμος του Βιετνάμ, αποφάσισε να προχωρήσει στη διαρροή. Οι 7.000 σελίδες της έκθεσης έβγαιναν από το ασφαλές χρηματοκιβώτιο κομμάτι κομμάτι και μυστικά πήγαιναν σε ένα μικρό ιδιωτικό γραφείο με φωτοτυπικό, όπου επί μήνες, νύχτες, ο Ελσμπεργκ την αναπαρήγαγε και την έδινε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς». Παραδέχτηκε όμως ότι είχε αφαιρέσει τα σημεία εκείνα που αναφέρονταν σε διαπραγματεύσεις ειρήνευσης με το Βόρειο Βιετνάμ. «Τα αφαίρεσα γιατί πίστευα ότι ο Νίξον θα εκμεταλλευόταν δημοσιοποίησή τους για να σπάσει τις διαπραγματεύσεις με το Βόρειο Βιετνάμ. Δεν ήθελα να του δώσω το πρόσχημα».
Οι 11 λέξεις, όσα κομμάτια άφησε ο Ελσμπεργκ έξω, ένα τμήμα που αναφέρεται στην εκπαίδευση του βιετναμέζικου στρατού από τους Αμερικανούς και στατιστική μελέτη του πολέμου την περίοδο 1965-1967 είναι κάποια καινούργια πράγματα που θα έρθουν στη δημοσιότητα και θα βοηθήσουν την ιστορική μελέτη. Ολοι όμως όσοι εμπλέκονται σε αυτήν συμφωνούν ότι η μυστικότητα τόσα χρόνια κάνει κακό και κυρίως όταν δεν οφείλεται στην πραγματικότητα σε λόγους εθνικής ασφάλειας αλλά άπτεται μιας επιλογής λήψης αποφάσεων σε μικρό κύκλο και εν κρυπτώ. Στην εποχή του WikiLeaks όμως ουδέν κρυπτόν πλέον...
Πηγή: «New York Times»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου