Συνένοχοι στο λάθος.

Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΔΑ

"Μαζί τα φάγαμε". Η δήλωση αυτή, προκάλεσε αντιδράσεις, και έχει γίνει σλόγκαν σε πολλές περιπτώσεις. Με αυτήν , ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ήθελε να μας πείσει ότι ο λόγος που η χώρα δεινοπαθεί, είναι οι διορισμοί στο δημόσιο, και οι πελατιακές σχέσεις. Για να ξεπεράσουμε αυτή τη διάσταση της δήλωσης, εάν οι πολιτικοί γνώριζαν οτι η απόφαση τους αυτή χρέωνε τη χώρα, δε θα έπρεπε να κάνουν τα ρουσφέτια.. Αλλά όπως και να 'χει θεωρώ πως το "μαζί τα φάγαμε" έχει μια διαφορετική δόση αλήθειας.

Το κοινοβούλιο, επειδή θέλουμε να έχουμε την ψευδαίσθηση οτι ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία, εκλέγεται άμεσα απ'το λαό. Ο λαός κάθε νομού, ψήφιζε αυτόν που πίστευε ώς πιό άξιο, ώς βέλτιστο, για να τον αντιπροσωπεύσει, με το σκεπτικό, ότι όταν οι άλλοι βουλευτές έβλεπαν πόσο άξιος ήταν αυτός, να καταλάβαιναν και την ποιότητα του εκλογικού σώματος. Αυτή είναι η λογική-θεωρία του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Κρατήστε το σαν πληροφορία, και δείτε με βάση το αξίωμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πόσο καλά τα έχουμε καταφέρει ώς εκλογικό σώμα.

Με βάση αυτό, ναί! Μαζί τα φάγαμε...

Γιατί εκλέξαμε τους ανίκανους, τους ηθικά και κοινωνικά έκπτωτους, να διαχειριστούν το μέλλον μας. Έχουμε ευθύνη και σαν κοινωνία για το χρέος. 

Τι εννοώ; Όχι γιατί μας έδωσαν μισθούς και επιδόματα. Ούτε γιατι βγαίναμε στη σύνταξη σε μια ανθρώπινη ηλικία. Αλλά γιατί, όταν η τσέπη μας ήταν γεμάτη, και οι αγελάδες ήταν παχιές, και βλέπαμε την κακοδιαχείριση, δε βγαίναμε στο δρόμο... Γιατί λεφτά υπήρχαν. Δε συνειδητοποιήσαμε όμως οτι με το να τους αφήνουμε ανεξέλεγκτους, με το να ψηφίζουμε με ρουσφετολογικά κριτήρια, και με το να φοροδιαφεύγουμε (όσοι το έκαναν), οτι βάζαμε λίθους στο τείχος του χρέους. 

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο που το "Λεφτά υπάρχουν" θα ήταν ένα παχύ-παχύ ψέμα...Και δε θα μπώ στην κυβερνητική ρητορική του "Φταίει το μεγάλο ασύδοτο κράτος" ή άλλα τετοια φριντμανικά... Φταίνε αυτοί που έκαναν το κράτος να μην είναι βιώσιμο. Φταίμε και εμείς που τους βλέπαμε να το κάνουν και δεν τους σταματήσαμε...

Και έχουμε φτάσει στο σημείο όπου συζητούν στη Βουλή για το μέλλον των επόμενων γενεών, σα να είναι το δικό τους. Έχουμε φτάσει στο σημείο, να παζαρεύουμε ποιός θα μας αγοράσει, και όχι άν θα πουληθούμε...

Το Κοινοβούλιο είναι αποδεσμευμένο απ'την κοινωνία.

Το Κοινοβούλιο είναι αποσυνδεδεμένο απ'τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου..

Το Κοινοβούλιο δε γνωρίζει τί θα πεί δουλειά, τί θα πεί ανθυγιεινή εργασία και σύνταξη στα 65.

Το Κοινοβούλιο απαρτίζεται απο ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν δουλέψει ποτέ.

Και για αυτό φταίμε εμείς... Με αυτήν, και μόνο αυτήν την έννοια "Μαζί τα φάγαμε".

Γιατί γίναμε συνένοχοι στο λάθος.