"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Το βασίλειο του πρωταθλητισμού

Tης Μαριας Κατσουνακη

Εκείνη την Τετάρτη, 25 Αυγούστου του 2004, χιλιάδες θεατές του Ολυμπιακού Σταδίου φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Κεντέρη καθυστερώντας την εκκίνηση του ημιτελικού των 200 μέτρων. Oι Aμερικανοί σπρίντερ αποδοκιμάσθηκαν, γιατί, στη συνείδηση του κόσμου, ήταν υπεύθυνοι για όσα είχαν οδηγήσει στoν αποκλεισμό του Κώστα Kεντέρη και της Kατερίνας Θάνου από τους Αγώνες.

Η ελληνική ψυχή παραληρούσε από εθνική υπερηφάνεια και αδικία. Κάποια ξένα κέντρα επιβουλεύονταν τις αθλητικές νίκες και επιδόσεις μας και είχαν συνωμοτήσει ώστε να αμαυρωθεί η φήμη και να παροπλιστούν βεβαιωμένοι ολυμπιονίκες. Είμαστε οι οικοδεσπότες των Αγώνων και το νυχτερινό θρίλερ των δύο αθλητών που σκηνοθέτησαν με ένα τροχαίο τη διαφυγή τους από τον έλεγχο ντόπινγκ, βιωνόταν μόνο ως εθνική καταστροφή.

Τον Μάρτιο, πριν από δύο μήνες δηλαδή, η Κατερίνα Θάνου αντέκρουε τις κατηγορίες απολογούμενη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας: «Το βράδυ της 12ης Αυγούστου δεν πρόδωσαν μόνο εμένα, αλλά μια ολόκληρη χώρα. Δεν στέρησαν από εμένα ένα μετάλλιο, αλλά από μια ολόκληρη χώρα. Ούτε ντοπαρισμένη ήμουν ούτε κρυμμένη». Η ολυμπιονίκης επεσήμανε αρκετές φορές ότι το τροχαίο ήταν πραγματικό και έκανε λόγο για «δήθεν εξαφάνιση», η οποία ήταν «στημένη για να στερήσουν από μια χώρα μια τεράστια διάκριση».

Χθες, το δικαστήριο, έκρινε ένοχους και επέβαλε ποινές σε όλους τους εμπλεκόμενους στο τροχαίο ατύχημα, πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004: στους δύο αθλητές, στον προπονητή τους Χρήστο Τζέκο, σε επτά γιατρούς του ΚΑΤ και σε δύο αυτόπτες μάρτυρες.

Στα επτά χρόνια που μεσολάβησαν γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά. Δύσκολα μια αθωωτική απόφαση θα μπορούσε να απαλλάξει τους εμπλεκόμενους από την εγκατεστημένη στην κοινωνία διαπίστωση ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του πρωταθλητισμού. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε γι’ αυτό πόσοι, όχι μόνο Ελληνες φυσικά, είχαν βρεθεί ντοπαρισμένοι στους Ολυμπιακούς του 2004…

Μια περιπλάνηση στην ειδησεογραφία εκείνης της ενδόξου και περιφανούς περιόδου φέρνει στην επιφάνεια όλον τον συμμετέχοντα θίασο: διοικήσεις νοσοκομείων, υπουργείων, συντονιστικών οργάνων, που εξέδιδαν ανακοινωθέντα περί κρανιογκεφαλικών κακώσεων, επισκέψεις αρμοδίων υπουργών στο ΚΑΤ, κ.ο.κ. Ο κρατικός μηχανισμός πλήρως συντονισμένος στη συγκάλυψη μιας απάτης.

Στο εξαιρετικά βαρύ κλίμα, στην αγωνία και στην κατάθλιψη των ημερών, η χθεσινή απόφαση του δικαστηρίου είναι ένα μικρό αντιφέγγισμα, ο ψίθυρος της βούλησης πως, ναι, μπορούμε να βγούμε, από την ηθική τουλάχιστον, κρίση. 

Το συμβάν του 2004 στη σύλληψη, στη μεθόδευση, στην εξέλιξη και στη στήριξη που βρήκε, συνθέτει σε μικρογραφία την πολυπλόκαμη μεταπολιτευτική αθλιότητα, που σιγοτρώει τα θεμέλια του αθλητισμού και της κοινωνίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: