Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
(...) Η χώρα θα υπάρχει θέλεις δεν θέλεις. Δηλαδή, δεν μπορεί να κρατήσει την αναπνοή της και να σκάσει. Κόβει καθημερινά τις φλέβες της, αλλά το αίμα δεν λέει να τελειώσει. Η Ελλάδα έχει γίνει ο πιο σκληρός, ο πιο βίαιος τόπος για να ζεις.
Είναι βίαιος τόπος ακόμα κι αν είσαι κλειδωμένος μέσα στο σπίτι σου, γιατί αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της βίας. Φαντάσου πως πρόκειται για μια χώρα που απειλείται με διάλυση λόγω επεισοδίων στην πρωτεύουσα. Για μια χώρα που κλυδωνίζεται από μια φήμη, ένα e-mail ή ένα δημοσίευμα. Και αυτό δεν νομίζω πως έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν. Όχι μόνο εδώ, αλλά οπουδήποτε.
Όταν ένα γκλομπ μπορεί να φέρει την καταστροφή που παλαιότερα έσπερνε ένα κανόνι, όταν μια φήμη φυσάει σαν καπνό τη λογική και όταν τα πάντα είναι πιθανά και αποδεκτά, τότε ναι, τα τέρατα θα βγουν από τους υπονόμους και θα σφάζουν μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Θα σφάζουν και θα σφάζονται. Διότι η βία σε κάνει επιλεκτικό ανθρωπιστή.
Προσωπικά δεν έχω συνέλθει από το σοκ με τη σφαγή του Έλληνα λίγο πριν δει την κόρη του να γεννιέται. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα αισθάνεται αυτό το κορίτσι στα γενέθλιά του. Γιατί η γέννησή της δεν ήρθε τελικά να καλύψει την απώλεια του πατέρα της, ήρθε να την υπογραμμίσει. Όμως το πρόβλημά μου γίνεται απείρως μεγαλύτερο όταν συνειδητοποιώ πως πέρασα σχετικά στο ντούκου, όπως οι περισσότεροι από μας, τη δολοφονία του μετανάστη από το Μπαγκλαντές, επίσης στο κέντρο της Αθήνας. Για να πω την αλήθεια, ντρέπομαι λίγο, αλλά εντάξει, είναι κάτι που δεν θα το θυμάμαι σε μερικές μέρες.
Να, τώρα άλλαξα κανάλι και βλέπω τον Σαμαρά στο «Ζάππειο 2» – ειλικρινά δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν το «Ζάππειο 1» και νομίζω πως σε αυτό ποντάρουν, στο ότι ο πολίτης έχει μνήμη που μηδενίζει εύκολα. Στο «Ζάππειο 2» ο Σαμαράς είπε όλα όσα ήξερε για την έξοδο από την κρίση και τα κρατούσε κρυφά από τον Καραμανλή. Διότι, γαμώτο, δεν μπορεί να έχεις τέτοιες ιδέες, τέτοιο πρότζεκτ στα σκαριά, και να το κρατάς κρυφό.
Επίσης αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο, αν όλα αυτά που λέει έχουν λογική, δεν τα εφαρμόζουν από την κυβέρνηση. Δηλαδή, βγαίνει κάποιος, σου δίνει έτοιμες τις λύσεις και δεν απλώνεις το χέρι να τις πιάσεις; Ειλικρινά σας μιλάω, θα μπορούσα να σας γράψω 600 λέξεις κριτική στα όσα ακούω τώρα. Έλα όμως που σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αξίζει να ακούς – ξέρεις τι θα πουν, και τις περισσότερες φορές δεν λένε τίποτα. Στις περιπτώσεις αυτές αξίζει να βλέπεις. Να γουρλώνεις τα μάτια και να ρουφάς εικόνες σαν τη φάλαινα που τραβάει το νερό. Μη σκέφτεσαι αυτούς που έκρυψαν και δεν πήγαν στο Ζάππειο. Δες όλους αυτούς που είναι στις πρώτες σειρές. Και στις πίσω σειρές. Πώς είναι δυνατόν να έχουν μεταλλαχθεί όλοι αυτοί σε κάτι άλλο;
Το πρόβλημά μας δεν βρίσκεται στις ιδέες. Βρίσκεται στους ανθρώπους. Είμαστε μια μικρή χώρα με μεγάλα προβλήματα, λίγους και ενίοτε μικρούς ανθρώπους. Οι ιδέες δεν λείπουν. Είναι εκεί, ακουμπούν στην κοινή λογική. Δεν χρειαζόμαστε ιδιοφυΐες. Θέλουμε συνετούς αντιγραφείς απλών ιδεών.
Δεν μας χρειάζονται τόσο οι οραματιστές, γιατί δεν έχουν και πολλά να δουν. Μας χρειάζονται έντιμοι, πρακτικοί, απλοί και συνάμα έξυπνοι άνθρωποι. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Αλλά μόλις μπαίνουν στην πολιτική παθαίνουν ό,τι και το κρέας στη μηχανή του κιμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου