(...) Αυτό που τους προκαλεί πονοκέφαλο είναι η ουσιαστική αδυναμία πρόβλεψης του τρόπου με τον οποίο θα «κινηθεί» η ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε.
Η χρονική στιγμή, αλλά και ο τόπος όπου η ραδιενεργός ρύπανση θα αποτελέσει πραγματικό πρόβλημα, εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, όπως το ραδιενεργό στοιχείο που απελευθερώνεται, οι άνεμοι που πνέουν, κατά πόσον βρέχει (η βροχή «βοηθάει» να φτάσουν τα ραδιενεργά σωματίδια στο έδαφος) και φυσικά από τα είδη ζώων και φυτών που υπάρχουν στην περιοχή της ραδιενεργού ρύπανσης.
Ερευνες που πραγματοποιήθηκαν μετά το Τσερνόμπιλ, το 1986, καθιστούν σαφές ότι οι επιστήμονες θα ανιχνεύουν για πολλές δεκαετίες ακόμη ραδιενεργά σωματίδια από τους ιαπωνικούς αντιδραστήρες σε περιοχές που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Φουκουσίμα.
«Είναι φυσικό όλοι να παρακολουθούν την εξέλιξη της κατάστασης, απλώς και μόνο για να είναι όλοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα χειρότερα», υπογραμμίζει ο Φ. Ουάρντ Ουίκερ, επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολοράντο Στέιτ και δημιουργός ενός προτύπου με το οποίο είναι δυνατή η παρακολούθηση της ραδιενέργειας όπως «κινείται» μέσα στη διατροφική αλυσίδα.
Ισως δούμε εστίες ραδιενεργού ρύπανσης σε περιοχές που απέχουν πολύ από τους αντιδραστήρες, ενώ αλλού, πολύ κοντύτερα σε αυτούς, να μην παρατηρείται πρόβλημα. Ακόμα και σήμερα, 25 χρόνια μετά το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ, οι επιστήμονες ανιχνεύουν καίσιο 137 σε αγριόχοιρους στην Κροατία και στα ελάφια της Νορβηγίας, και μάλιστα τα επίπεδα σε κάποιες περιοχές είναι τόσο υψηλά που μπορεί να θεωρηθούν επικίνδυνα για την υγεία όποιου καταναλώσει μεγάλη ποσότητα από το ραδιενεργό κρέας.
Tο ιώδιο 131 που απελευθερώθηκε από τους αντιδραστήρες στη Φουκουσίμα έχει πολύ μικρότερη διάρκεια ζωής, αλλά είναι επικίνδυνο επειδή συγκεντρώνεται στον θυρεοειδή αδένα. Το καίσιο 137, αντιθέτως, παραμένει σε ένα οικοσύστημα επί δεκαετίες. Οι Ιάπωνες αρμόδιοι για την αντιμετώπιση της κρίσης ανέφεραν πρόσφατα ότι η ποσότητα νερού που χρησιμοποιήθηκε για την ψύξη των κατεστραμμένων αντιδραστήρων ίσως να επέστρεψε στον ωκεανό, γεγονός που καθιστά απαραίτητους τους εξονυχιστικούς ελέγχους σε κάθε είδος οστρακοειδών και ψαριών.
Το χειρότερο σενάριο, εξηγεί ο καθηγητής Γεωλογίας και Επιστημών της Θάλασσας του Πανεπιστημίου Ράτζερς, Πολ Φαλκόφσκι, είναι το ενδεχόμενο ένα θαλάσσιο ρεύμα από τις ακτές της Ιαπωνίας να μεταφέρει τη ραδιενέργεια στις ιχθυοκαλλιέργειες στην Αλάσκα. Γι’ αυτό η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας παρακολουθεί και θα καταγράφει κάθε κίνηση. Ολοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να επαγρυπνά, γιατί η ιαπωνική ραδιενέργεια μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε μέρος της υφηλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου