Η διαφορά μεταξύ μερικής τήξης και πλήρους τήξης σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο είναι τεράστια, τόσο στον βαθμό της καταστροφής όσο και στον βαθμό της διαρροής ραδιενέργειας που θα προκαλέσει, όπως λένε οι ειδικοί για θέματα πυρηνικής ενέργειας.
Μια μερική τήξη, σαν αυτές που φαίνεται ότι συνέβησαν στους δύο αντιδραστήρες της βορειοανατολικής Ιαπωνίας τα τελευταία 24ωρα, ίσως να μη σημαίνει απαραιτήτως ότι έλιωσε καύσιμο ουρανίου στον πυρήνα. Οι ράβδοι καυσίμου μπορεί απλώς να καταστράφηκαν, μπορεί μέρος αυτών να έμεινε ακάλυπτο, έξω από το ψυκτικό υγρό, για αρκετό διάστημα ώστε να υποστεί ρωγμές, επιτρέποντας τη διαρροή κάποιων ραδιενεργών στοιχείων.
Σε μια πλήρη τήξη όμως -που θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε ώρες εάν όλο το ψυκτικό υγρό χαθεί και οι ράβδοι μείνουν εντελώς ακάλυπτες- λιώνουν τα πάντα, καθώς χιλιάδες σβώλοι καυσίμου πέφτουν στον πάτο του αντιδραστήρα και υπερθερμαίνονται σχηματίζοντας λίμνη πολλών χιλιάδων βαθμών Φαρενάιτ. Παρότι θεωρείται μικρή η πιθανότητα μια πλήρης τήξη να οδηγήσει σε πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση, λένε οι ειδικοί, μια τέτοια ισχύς των καυσίμων σε μορφή λάβας μπορεί να ανοίξει ρήγμα στο περίβλημα του αντιδραστήρα και να απελευθερώσει μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. Για να αποφύγουν μια τέτοια καταστροφή, οι εργάτες στους δύο αντιδραστήρες της βορειοανατολικής Ιαπωνίας προσπάθησαν να διοχετεύσουν αρκετό θαλασσινό νερό στο εσωτερικό τους, προκειμένου να κρατήσουν τους πυρήνες πλήρως καλυμμένους. Αλλά εάν δεν αποκατασταθούν τα κανονικά συστήματα ψύξης, θα χρειαστεί να αντλούν και να ρίχνουν θαλασσινό νερό επί εβδομάδες.
Οι ιαπωνικοί αντιδραστήρες κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του ’70 από την General Electric και φέρουν χιλιάδες λεπτές ράβδους καυσίμου μήκους περίπου τεσσάρων μέτρων, σαν καλάμια, μέσα σε μια δεξαμενή από ατσάλι, με τοιχώματα πάχους 18 εκατοστών. Οι ράβδοι περιέχουν μικρές μπάλες οξείδιου του ουρανίου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτός ο πυρήνας καυσίμου παραμένει καλυμμένος με νερό, που κυκλοφορεί για να μεταφέρει τη θερμότητα της πυρηνικής σχάσης, παράγοντας ατμό, που χρησιμεύει στη λειτουργία των τουρμπινών που παράγουν ενέργεια. Μετά τον σεισμό, η αντίδραση στα πυρηνικά εργοστάσια τερματίστηκε επιτυχώς.
Ωστόσο, οι αντιδραστήρες διατηρούν μεγάλη θερμότητα, επειδή αφενός λειτουργούσαν στους 550 βαθμούς Fahrenheit, αλλά και επειδή ραδιενεργά στοιχεία στα καύσιμα συνεχίζουν να παράγουν θερμότητα καθώς φθίνουν. Χωρίς αντλίες για να κυκλοφορεί το νερό, είναι εύκολη η τήξη. Αυτό προφανώς έχει συμβεί σε τουλάχιστον έναν από τους αντιδραστήρες, υποχρεώνοντας τους τεχνικούς να καταφύγουν στη λύση του θαλασσινού νερού, που περιγράφηκε ως μέτρο απόγνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου