Πυρηνικός εφιάλτης

Σχόλιο της Deutsche Welle για την «Ε»

Τρεις ημέρες μετά τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην ιστορία της Ιαπωνίας, όλα δείχνουν ότι ο αριθμός των θυμάτων υπολογίζεται στις δέκα χιλιάδες.

Μόνο στην περιοχή Μιναμισανρίκου της επαρχίας Μιγιάγκι, που επλήγη περισσότερο από άλλες περιοχές από το σεισμό, αγνοούνται 9.500 κάτοικοι. Περίπου 300 χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομίας. Μεταξύ αυτών και 80 χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής Φουκουσίμα, στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της οποίας σημειώθηκε έκρηξη με ολέθρια, όπως φαίνεται, αποτελέσματα.

Ο εφιάλτης που γίνεται πραγματικότητα στην Ιαπωνία πυροδοτεί εκ νέου τη δημόσια συζήτηση στην Ευρώπη για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Το δυστύχημα της Φουκουσίμα μπορεί να συμβεί και σε άλλες χώρες, ακόμη και σε εκείνες που δεν θεωρούνται σεισμογενείς. Στη Γερμανία, η σχετική συζήτηση αναπυροδοτείται μετά την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να παρατείνει τη λειτουργία των πυρηνικών της εργοστασίων. Βεβαίως, οι θιασώτες της ατομικής ενέργειας προβάλλουν ως επιχείρημα το γεγονός ότι η Γερμανία δεν είναι σεισμογενής χώρα ή ότι τα πυρηνικά της εργοστάσια είναι υψίστης ασφαλείας. Αυτό το πίστευαν και οι Ιάπωνες για τα εργοστάσιά τους. Πρόκειται για επιχειρήματα που στηρίζονται στην αρχή της προβλεψιμότητας των φυσικών φαινομένων και στην υπερτίμηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων. Και μπορεί στη Γερμανία να μη σημειώνεται έντονη σεισμική δραστηριότητα, υπάρχουν όμως άλλοι κίνδυνοι. Ποιος μπορεί να αποκλείσει τη συντριβή ενός αεροσκάφους σε κάποιο πυρηνικό εργοστάσιο;

Ποιος μπορεί να αποκλείσει μια τρομοκρατική ενέργεια σε πυρηνικές εγκαταστάσεις; Τι γίνεται με τα πυρηνικά απόβλητα και την αποθήκευσή τους;

Δεν υπάρχει αμφιβολία, η ιαπωνική τραγωδία θα απασχολήσει το πολιτικό προσωπικό και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Είναι πιθανό να τεθούν εκτός λειτουργίας κάποια εργοστάσια που δεν πληρούν πλέον τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας. Ομως περισσότερα δεν πρόκειται να γίνουν. Και αυτό, όχι μόνο επειδή το πυρηνικό λόμπι είναι πανίσχυρο, αλλά και επειδή οι κυβερνήσεις αντλούν πόρους από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, τους οποίους χρειάζονται για την εξυγίανση των δημοσιονομικών τους. 

Αυτό δεν σημαίνει παραίτηση από το θεμελιώδες αίτημα για την κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας. Αντίθετα, σημαίνει ότι η κοινωνία των πολιτών θα πρέπει τώρα να εντείνει τις πιέσεις της για τη μετάβαση σε άλλες ασφαλείς και φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο μορφές ενέργειας.