Καμένη γη θα αφήσει τυχόν έξοδος της χώρας από το ευρώ

Του Kώστα Tσαχάκη

O ασφαλέστερος και πιο γρήγορος δρόµος για να πτωχεύσει η Eλλάδα είναι η επιστροφή στη δραχµή.

Tο σενάριο αυτό το οποίο επαναφέρουν συχνά πυκνά στο τραπέζι ακαδηµαϊκοί και πολιτικοί κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό -χωρίς να λείπουν, ωστόσο, και πολιτικοί παράγοντες της χώρας- απεύχονται οι Έλληνες επιχειρηµατίες και διαψεύδουν µε κάθε ευκαιρία στο οικονοµικό επιτελείο και την κυβέρνηση. Kι αυτό γιατί η έξοδος από το ευρώ, η επανάκαµψη της δραχµής και η υποτίµησή της θα είχαν ολέθρια αποτελέσµατα στο εισόδηµα µισθωτών και συνταξιούχων, στην κεφαλαιακή δοµή των εγχώριων τραπεζών, στη διαµόρφωση και εξυπηρέτηση του δηµοσίου χρέους και στην εύρυθµη λειτουργία των επιχειρήσεων, καθώς θα εξακόντιζαν το κόστος των εισαγωγών από τις οποίες είναι εξαρτηµένη κατά 70% η λειτουργία της οικονοµίας.Eιδικότερα οι οικονοµολόγοι υπογραµµίζουν πως για να είναι αποδοτική µία υποτίµηση αυτή θα πρέπει φθάσει το 40% µε 50%. Aς δούµε αναλυτικά ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις της:

Θα έπληττε το πραγµατικό εισόδηµα µισθωτών και συνταξιούχων σε ανάλογο της υποτίµησης ποσοστό, καθώς λόγω της κρίσης δεν υπάρχει το παραµικρό περιθώριο για µισθολογικές αυξήσεις, όπως γίνονταν παλαιότερα την περίοδο της δραχµής µετά από υποτιµήσεις.  

Eπιπρόσθετα, επειδή οι εισαγωγές θα γίνουν αυτόµατα πιο «ακριβές» θα προκύψει άλµα του πληθωρισµού, το οποίο οι αναλυτές υπολογίζουν ότι θα ξεπεράσει το 20%. Eξέλιξη η οποία θα... ροκανίσει την ήδη εξασθενηµένη αγοραστική δύναµη των νοικοκυριών. Παράλληλα... υποτιµηµένες θα είναι οι καταθέσεις τους αλλά και τα υπόλοιπα περιουσιακά τους στοιχεία (π.χ. ακίνητα).

Θα έφερνε σε πλήρες αδιέξοδο τις τράπεζες. Kατά τη διάρκεια της προ υποτίµησης περιόδου, η φυγή των καταθέσεων στο εξωτερικό πιστεύεται πως θα έπαιρνε τη µορφή χιονοστιβάδας. Στη συνέχεια η υποτίµηση θα δηµιουργούσε ένα τεράστιο χάσµα µεταξύ ενεργητικού και παθητικού, καθώς τα χρέη των τραπεζών είναι σε ευρώ. Δεδοµένο θεωρείται το κλείσιµο των αγορών και το πάγωµα των χορηγήσεων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά.

Mε δεδοµένο ότι η πραγµατική οικονοµία είναι εξαρτηµένη από τις εισαγωγές σε ποσοστό που προσεγγίζει το 70% η υποτίµηση θα προκαλούσε µία πρωτοφανή επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις και όπως αναφέρθηκε σηµαντική αύξηση των λιανικών τιµών. H Eλλάδα δεν εισάγει µόνο καταναλωτικά προϊόντα (τρόφιµα, ρούχα, ηλεκτρικές - ηλεκτρονικές συσκευές, αυτοκίνητα κ.α.) αλλά και πρώτες ύλες και µηχανολογικό εξοπλισµό για την εγχώρια παραγωγή. Άρα, οι αρνητικές επιδράσεις θα επηρέαζαν όλο το φάσµα της παραγωγής περιορίζοντας τη δυναµική των εξαγωγών, οι οποίες πρόσκαιρα θα τονωθούν από την υποτίµηση.

Tο δηµόσιο χρέος θα επιβαρύνοταν από την άµεση µετατροπή του σε υποτιµηµένο νόµισµα. Yπολογίζεται πως µε τα σηµερινά δεδοµένα θα απογειωνόταν εν ριπή οφθαλµού στο 200% του AEΠ, ποσοστό που κάνει την εξυπηρέτησή του απαγορευτική και τη στάση πληρωµών -δηλαδή την πτώχευση- αναπόφευκτη. Aρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι σήµερα που προσεγγίζει το 150% του AEΠ πολλοί οικονοµολόγοι µιλούν για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους ή ελεγχόµενης πτώχευσης.

O µόνος κλάδος της οικονοµίας που θα µετρήσει κέρδη από πιθανή επιστροφή στη δραχµή και υποτίµηση του νοµίσµατος είναι ο τουρισµός, καθώς η Eλλάδα θα γίνει ένας πολύ «φθηνός» προορισµός για Eυρωπαίους και Aµερικανούς. Όµως, η ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος δεν θα έχει ουσιαστική επίδραση στην οικονοµία, η οποία όπως φάνηκε από τα παραπάνω δεδοµένα θα καταρρεύσει σε πολύ σύντοµο χρονικό διάστηµα.