Γράφει ο "Μερκ"
Το καλοκαίρι του '76, ο Ιταλός ποδοσφαιριστής Εράλντο Πέτσι είχε την έμπνευση, για την ακρίβεια τη φαεινή ιδέα όπως αποδείχθηκε αργότερα, ν' αγοράσει 50 εκατ. (καλά διαβάσατε, εκατομμύρια!) μήλα.
Οι συμπαίκτες του τον κορόιδεψαν, εκείνος όμως ήξερε τι έκανε: φύλαξε τ' ατελείωτα τελάρα σε μία γιγαντιαία, προφανώς, κατάψυξη κι όταν ήρθε ο χειμώνας τα πούλησε ξανά και μάλιστα στη διπλάσια, σχεδόν τιμή τους.
Ενώ το καλοκαίρι του 2004, ο Ντέιβιντ κι η Βικτόρια Μπέκαμ ξόδεψαν σε μία μόνο ημέρα shopping (ο Θεός να το κάνει... therapy) στο κέντρο του Παρισιού 75.000 ευρώ, με ακριβότερο κομμάτι ένα tailleur του Αρμάνι.
Αλλες εποχές όμως τότε, άλλες τώρα. Αλλη η αίσθηση του χρήματος, αλλιώς οι παίκτες και το σύστημα, αλλιώς κι η γενετική εξέλιξη του «είδους»: με διαφήμιση και μάρκετινγκ, με χρυσοπληρωμένους μάνατζερ που προσέχουν, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, τα συμφέροντα του «πελάτη» τους. Εκτός από κάποιον Πασκουαλίν που είχε πείσει τον Ρομπέρτο Μπάτζο να επενδύσει σχεδόν 5 εκατ. ευρώ σ' ένα φανταστικό, γιατί αποδείχθηκε ανύπαρκτο, ορυχείο χρυσού κάπου στο Περού. Αυτό, όμως, θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα.
Για παράδειγμα κάποτε, στο όχι και τόσο μακρινό 1969, η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή διαρκούσε μέσο όρο 8 με 9 χρόνια. Οι αμοιβές του δεν ξεπερνούσαν τα 1.500 με 2.000 ευρώ τον μήνα, το ύψος του το 1,75 κι η κοινωνική του θέση, παντρεμένος με δύο έως τρία παιδιά, δεν προέβλεπε, απαραιτήτως καλύτερο δίπλωμα από εκείνο της 6ης Δημοτικού.
Δέκα χρόνια αργότερα, το ύψος άγγιξε το 1,77, οι αμοιβές του είχαν πενταπλασιαστεί, ενώ πλέον στα χέρια του είχε και το χαρτί του Γυμνασίου.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, το ύψος έφτασε το 1,78, οι αμοιβές είχαν δεκαπλασιαστεί, σε αντίθεση με τη στάσιμη κοινωνική του θέση: συνήθως παντρεμένος με δύο παιδιά κι άντε, το πολύ να είχε και πάλι τελειώσει ένα Γυμνάσιο.
Το '99, το ύψος έφτασε το 1,79, οι αμοιβές του το 1 εκατ. ευρώ, η διάρκεια της καριέρας του αυξήθηκε στα 10 με 11 χρόνια, αλλά το Γυμνάσιο... Γυμνάσιο.
Εδώ και δύο με τρία χρόνια, ο βιολογικός κόσμος του ποδοσφαιριστή άλλαξε κατά 360 μοίρες. Είναι πλέον κοντά στο 1,82, παίρνει μέσο όρο 1,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο, δεν του αρέσει να είναι πια παντρεμένος αλλά να συζεί με τη φίλη του κι ένα με δύο παιδιά ενώ, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες γενιές, θα 'χει κάνει και το απαραίτητο βήμα παραπάνω τοιχοκολλώντας δίπλα από το χαρτί Γυμνασίου κι εκείνο του Λυκείου.
Μέσα σε 40 χρόνια άλλαξε, πρόσεξε πολύ περισσότερο και την εξωτερική του εμφάνιση: δεν έχει πια κοιλίτσα, μουστάκι ή απεριποίητο μαλλί, αλλά είναι ένα μίγμα μυϊκής μάζας, δύναμης, αντοχής κι ομορφιάς. Παρ' όλα αυτά οι στατιστικές λένε ότι βιώνει το επάγγελμά του με λιγότερο πάθος. Κι ότι αντί να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών του επενδύει τα χρήματά του σε ξεπερασμένα καφέ κι εστιατόρια, σε ντεμοντέ σειρές αθλητικών ειδών με ημερομηνία λήξης, σε virtual καζίνο με ολέθρια αποτελέσματα. Μήλα, λοιπόν, και πάλι μήλα: κι άσε τους άλλους να κοροϊδεύουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου