The Observer
(...) Στα χρόνια της ιρλανδικής οικονομικής ανάπτυξης δημιουργήθηκε μια τεράστια φούσκα στον τομέα των ακινήτων, η οποία διογκώθηκε από τις φριχτά κακοδιοικούμενες τράπεζες, με τη συνενοχή αδρανών ελεγκτών και ρουσφετολόγων πολιτικών. (...) Οι σχέσεις ανάμεσα στους κατασκευαστές, τους επενδυτές τους και τους αξιωματούχους που έδιναν άδεια για το κατασκευαστικό ξεφάντωμα ήταν συνήθως πολύ ζεστές και συχνά ανήθικες.
Προς το τέλος της περιόδου της ανάπτυξης, ο χρηματοπιστωτικός τομέας της χώρας κατελήφθη από μανία. Οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια αδιακρίτως και δανείζονταν από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές σε μια κλίμακα που ξεπερνούσε κατά πολύ την οικονομική παραγωγή της χώρας.
Οταν η φούσκα έσκασε, η κυβέρνηση παρενέβη για να σώσει τις τράπεζες, αλλά τα χρέη τους ήταν τελικώς πολύ μεγαλύτερα από την ικανότητα του κράτους να συγκεντρώσει εισόδημα. Η Ιρλανδία άρχισε να διολισθαίνει προς την έλλειψη ρευστότητας. Εξ ου και η ανάγκη οικονομικής της διάσωσης. (...)
Η Ιρλανδία χρειάζεται μια κοινωνική και πολιτική ανανέωση όσο χρειάζεται και την οικονομική ανάκαμψη. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί υπό τη σημερινή κυβέρνηση (...)
Η ηθική χρεοκοπία της ιρλανδικής πολιτικής είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάκαμψη. Η Ε.Ε. μπορεί να σώσει τον προϋπολογισμό. Αλλά μόνο η ψήφος του λαού μπορεί να διώξει την κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου