Γενοκτονία από υλοτόμους και αγρότες οδήγησε τους Ινδιάνους σε εξαφάνιση(Photo Οι τελευταίοι των Ακούντσου. Με τον θάνατο της Ουρουρού -μπροστά αριστερά- την 1η Οκτωβρίου, από την αρχαία φυλή του Αμαζονίου απέμειναν πέντε μέλη)
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του Guy Αdams
Είναι οι τελευταίοι πέντε επιζώντες μιας αρχαίας φυλής του Αμαζονίου. Και αποτελούν ένα τραγικό παράδειγμα απληστίας και γενοκτονίας.
Είναι οι τελευταίοι επιζώντες: ό,τι απέμεινε από έναν δραστήριο πολιτισμό που δημιούργησε τη δική του θρησκεία και γλώσσα δίνοντας ονόματα στα πάντα- από τα όντα των τροπικών δασών έως τα αστέρια. Μόλις πέντε άνθρωποι εκπροσωπούν πλέον ολόκληρο τον πληθυσμό των Ακούντσου, μιας αρχαίας φυλής του Αμαζονίου, η οποία έως πριν και μία γενιά αριθμούσε εκατοντάδες μέλη, αλλά καταστράφηκε από ένα τραγικό μείγμα εχθρότητας και αμέλειας.
Η φυλή των Ακούντσου διέτρεξε χιλιάδες χρόνια σε πλήρη απομόνωση. Και τώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πλήρη εξαφάνιση με τον θάνατο του έκτου μέλους της, μιας ηλικιωμένης γυναίκας που λεγόταν Ουρουρού. Μητριαρχική φιγούρα της φυλής, η Ουρουρού πέθανε την 1η Οκτωβρίου από φυσικά αίτια σε μια καλύβα από άχυρα και φύλλα.
Η είδηση του θανάτου της αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα όταν επισκέφθηκαν τη φυλή ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι πέρασαν τα τελευταία δέκα χρόνια προσπαθώντας να σώσουν τη γη των Ακούντσου από την αποψίλωση των δασών της. Ο θάνατος της Ουρουρού σημαίνει ότι στη φυλή απέμειναν μόλις τρεις γυναίκες και δυο άνδρες. Και οι πέντε είναι συγγενείς μεταξύ τους. Η εξαφάνιση της φυλής είναι αναπόφευκτη. Ο αργός θάνατος της φυλής είναι κάτι περισσότερο από ατύχημα. Αντίθετα, αντιπροσωπεύει μια από τις πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις γενοκτονίας στην ανθρώπινη ιστορία. Όπως είναι φυσικό, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας των Ακούντσου δεν υπάρχει σε γραπτές πηγές. Για χιλιετίες ζούσαν στην αφάνεια, βαθιά στα τροπικά δάση της Ροντόνια, μιας απομακρυσμένης περιοχής της Βραζιλίας κοντά στα σύνορα με τη Βολιβία. Κυνηγούσαν αγριόχοιρους, αγκούτι και ρινόκερους και είχαν μικρούς κήπους στα χωριά τους όπου καλλιεργούσαν μανιόκα και καλαμπόκι.
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του Guy Αdams
Είναι οι τελευταίοι πέντε επιζώντες μιας αρχαίας φυλής του Αμαζονίου. Και αποτελούν ένα τραγικό παράδειγμα απληστίας και γενοκτονίας.
Είναι οι τελευταίοι επιζώντες: ό,τι απέμεινε από έναν δραστήριο πολιτισμό που δημιούργησε τη δική του θρησκεία και γλώσσα δίνοντας ονόματα στα πάντα- από τα όντα των τροπικών δασών έως τα αστέρια. Μόλις πέντε άνθρωποι εκπροσωπούν πλέον ολόκληρο τον πληθυσμό των Ακούντσου, μιας αρχαίας φυλής του Αμαζονίου, η οποία έως πριν και μία γενιά αριθμούσε εκατοντάδες μέλη, αλλά καταστράφηκε από ένα τραγικό μείγμα εχθρότητας και αμέλειας.
Η φυλή των Ακούντσου διέτρεξε χιλιάδες χρόνια σε πλήρη απομόνωση. Και τώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πλήρη εξαφάνιση με τον θάνατο του έκτου μέλους της, μιας ηλικιωμένης γυναίκας που λεγόταν Ουρουρού. Μητριαρχική φιγούρα της φυλής, η Ουρουρού πέθανε την 1η Οκτωβρίου από φυσικά αίτια σε μια καλύβα από άχυρα και φύλλα.
Η είδηση του θανάτου της αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα όταν επισκέφθηκαν τη φυλή ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι πέρασαν τα τελευταία δέκα χρόνια προσπαθώντας να σώσουν τη γη των Ακούντσου από την αποψίλωση των δασών της. Ο θάνατος της Ουρουρού σημαίνει ότι στη φυλή απέμειναν μόλις τρεις γυναίκες και δυο άνδρες. Και οι πέντε είναι συγγενείς μεταξύ τους. Η εξαφάνιση της φυλής είναι αναπόφευκτη. Ο αργός θάνατος της φυλής είναι κάτι περισσότερο από ατύχημα. Αντίθετα, αντιπροσωπεύει μια από τις πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις γενοκτονίας στην ανθρώπινη ιστορία. Όπως είναι φυσικό, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας των Ακούντσου δεν υπάρχει σε γραπτές πηγές. Για χιλιετίες ζούσαν στην αφάνεια, βαθιά στα τροπικά δάση της Ροντόνια, μιας απομακρυσμένης περιοχής της Βραζιλίας κοντά στα σύνορα με τη Βολιβία. Κυνηγούσαν αγριόχοιρους, αγκούτι και ρινόκερους και είχαν μικρούς κήπους στα χωριά τους όπου καλλιεργούσαν μανιόκα και καλαμπόκι.
Η θανατική τους καταδίκη υπογράφηκε τη δεκαετία του 1980 οταν αγρότες και υλοτόμοι κλήθηκαν να εκμεταλλευτούν την περιοχή. Οι έποικοι άνοιξαν δρόμους στο δάσος και μετέτρεψαν την άλλοτε σφύζουσα άγρια ζωή σε κερδοφόρες καλλιέργειες σόγιας και βοσκοτόπους.Οι έποικοι ήξεραν ότι μόνο ένα πράγμα θα μπορούσε να σταματήσει την εκμετάλλευση της περιοχής: η ανακάλυψη αρχαίων φυλών, η γη των οποίων προστατεύεται από το Σύνταγμα της Βραζιλίας. Μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι πρώτοι μετανάστες που έφτασαν στη γη των Ακούντσου στα μέσα της δεκαετίας του 1980 κατέστρωσαν ένα απλό σχέδιο: ο μόνος τρόπος για να προλάβουν την ανακάλυψη της φυλής ήταν να την εξαφανίσουν από τον χάρτη. Το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή και γύρω στο 1990 πληθυσμοί των Ακούντσου εκτελέστηκαν μαζικά σε ένα μέρος που απέχει πέντε ώρες από την πόλη Βιλχένα. Από τη σφαγή επέζησαν μόλις επτά μέλη της φυλής, αναζητώντας καταφύγιο πιο βαθιά στο τροπικό δάσος. Οι εναπομείναντες Ακούντσου εντοπίσθηκαν το 1995 από τις αρχές, οι οποίες και τους παραχώρησαν 260.000 στρέμματα γης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου