Στο μυαλό του Γιάνη Βαρουφάκη θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που ενοχλούνται από αυτά που λέει - η ελληνική κυβέρνηση, οι δανειστές, η Κομισιόν, η Ευρώπη, μπορεί και ο πλανήτης. Κάποιοι που θα έπρεπε να τον έχουν αναγνωρίσει - ένας γάλλος αστυνομικός στο αεροδρόμιο του Παρισιού, ένας έλληνας λιμενικός στο λιμάνι της Αίγινας. Αλλά και κάποιοι που θα κρέμονται από τα χείλη του - αλλά πώς συμβαίνει και είναι τόσο λίγοι, γιατί δεν είναι ο κόσμος ολόκληρος;
Είναι αυτό το τελευταίο ερώτημα που εξηγεί το δράμα του Γιάνη Βαρουφάκη;
Είναι αυτό το τελευταίο ερώτημα που εξηγεί το δράμα του Γιάνη Βαρουφάκη;
Είναι η περίπτωση του ανθρώπου που ανακηρύσσει τον εαυτό του σε διασημότητα, αλλά η τραγική έλλειψη γκρούπις τον κάνουν να ρωτάει γάλλους αστυνομικούς και έλληνες λιμενικούς αν ξέρουν ποιος είναι αυτός;
Είναι δυνατόν να μην ξέρουν ποιος είναι;
«Δεν ξέρεις ποιος είμαι;». Δεν χρειάστηκε να περιμένει την απάντηση, δεν ρώτησε καν για να μάθει. Ο Βαρουφάκης, λένε οι αυτόπτες μάρτυρες του επεισοδίου στο λιμάνι της Αίγινας ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο δήμαρχος του νησιού, πάτησε το γκάζι και έφυγε.
Ας μην είναι διατεθειμένοι να ζήσουν οι άλλοι τον μύθο του. Δεν πειράζει, θα τον ζήσει εκείνος μόνος του.
Θα τον ζήσει ως συνεπής πολίτης. Ζει απομονωμένος στην Αίγινα, ενημέρωσε το κοινό, από τις 11 Μαρτίου.
Θα τον ζήσει και ως ρηξικέλευθος πολιτικός. Εκείνος βρήκε τη λύση, η Βουλή θα μπορούσε να συνεδριάζει με τηλεδιασκέψεις, το έχει προτείνει εδώ και καιρό στον πρόεδρο του σώματος, δεν φταίει εκείνος εάν και πάλι δεν τον ακούει κανείς, όπως το καλοκαίρι του '15. Δεν φταίει εάν, όπως τότε που είχε έτοιμο το σχέδιο με το παράλληλο νόμισμα και τα ψεύτικα ΑΦΜ, κάποιοι δεν θέλουν τώρα να καταλάβουν πως μπορεί να σωθεί ο πλανήτης από την πανδημία.
Ας τον ρωτήσουν και θα τους εξηγήσει.
Στο όνομα του κοινού καλού;
Στο όνομα του εαυτού του. Είναι τόσο στοιχειώδες όσο παιδαριώδες είναι το επιχείρημα που επιστράτευσε για να δικαιολογήσει τη μετακίνησή του. Δεν είναι, είπε, η μόνιμη κατοικία του, αλλά εκείνος είναι τόσο καιρό κλεισμένος στο εξοχικό, δεν ενοχλεί και κανέναν. Και αν μετακινήθηκε, είναι για να ασκήσει το βουλευτικό του καθήκον. Για να μιλήσει στη Βουλή για τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ που κανένας πριν από αυτόν και κατά πάσα πιθανότητα ούτε και κανένας μετά σκέφτηκε να ηχογραφήσει στα κρυφά. Για να ενοχλήσει κάποιους - πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ο έλεγχος στο λιμάνι; Εντολές εκτελούσε ο λιμενικός. Εντολές κάποιου, ή κάποιων.
Αν όμως όλα αυτά έχουν σημασία, δεν είναι επειδή κάνουν τον Γιάνη Βαρουφάκη να ξεχωρίζει.
Αντίθετα. Εχουν σημασία επειδή...
τον κάνουν να θυμίζει απελπιστικά όλους εκείνους που πηγαίνοντας στο εξοχικό τους κατέβασαν το τζάμι του αυτοκινήτου για να προβάλουν τις ίδιες παιδαριώδεις δικαιολογίες στον έλεγχο. Τα σκυλιά που πεινάνε, τα υδραυλικά που στάζουν, τα παντζούρια που ξεχάστηκαν ανοικτά, η μοιρασμένη διαμονή στα δυο σπίτια.
«Εμείς πάντα πηγαινοερχόμασταν, δεν βλέπουμε κανέναν». Παραβιάζοντας την αρχή της μόνιμης κατοικίας, ο Βαρουφάκης θύμισε πως είναι ένας απ' όλους αυτούς τους κάποιους. Απ' όλους εκείνους των οποίων το τελευταίο, ατράνταχτο επιχείρημα θα είναι πάντα αυτό. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».
Θα τον ζήσει ως συνεπής πολίτης. Ζει απομονωμένος στην Αίγινα, ενημέρωσε το κοινό, από τις 11 Μαρτίου.
Θα τον ζήσει και ως ρηξικέλευθος πολιτικός. Εκείνος βρήκε τη λύση, η Βουλή θα μπορούσε να συνεδριάζει με τηλεδιασκέψεις, το έχει προτείνει εδώ και καιρό στον πρόεδρο του σώματος, δεν φταίει εκείνος εάν και πάλι δεν τον ακούει κανείς, όπως το καλοκαίρι του '15. Δεν φταίει εάν, όπως τότε που είχε έτοιμο το σχέδιο με το παράλληλο νόμισμα και τα ψεύτικα ΑΦΜ, κάποιοι δεν θέλουν τώρα να καταλάβουν πως μπορεί να σωθεί ο πλανήτης από την πανδημία.
Ας τον ρωτήσουν και θα τους εξηγήσει.
Στο όνομα του κοινού καλού;
Στο όνομα του εαυτού του. Είναι τόσο στοιχειώδες όσο παιδαριώδες είναι το επιχείρημα που επιστράτευσε για να δικαιολογήσει τη μετακίνησή του. Δεν είναι, είπε, η μόνιμη κατοικία του, αλλά εκείνος είναι τόσο καιρό κλεισμένος στο εξοχικό, δεν ενοχλεί και κανέναν. Και αν μετακινήθηκε, είναι για να ασκήσει το βουλευτικό του καθήκον. Για να μιλήσει στη Βουλή για τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ που κανένας πριν από αυτόν και κατά πάσα πιθανότητα ούτε και κανένας μετά σκέφτηκε να ηχογραφήσει στα κρυφά. Για να ενοχλήσει κάποιους - πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ο έλεγχος στο λιμάνι; Εντολές εκτελούσε ο λιμενικός. Εντολές κάποιου, ή κάποιων.
Αν όμως όλα αυτά έχουν σημασία, δεν είναι επειδή κάνουν τον Γιάνη Βαρουφάκη να ξεχωρίζει.
Αντίθετα. Εχουν σημασία επειδή...
τον κάνουν να θυμίζει απελπιστικά όλους εκείνους που πηγαίνοντας στο εξοχικό τους κατέβασαν το τζάμι του αυτοκινήτου για να προβάλουν τις ίδιες παιδαριώδεις δικαιολογίες στον έλεγχο. Τα σκυλιά που πεινάνε, τα υδραυλικά που στάζουν, τα παντζούρια που ξεχάστηκαν ανοικτά, η μοιρασμένη διαμονή στα δυο σπίτια.
«Εμείς πάντα πηγαινοερχόμασταν, δεν βλέπουμε κανέναν». Παραβιάζοντας την αρχή της μόνιμης κατοικίας, ο Βαρουφάκης θύμισε πως είναι ένας απ' όλους αυτούς τους κάποιους. Απ' όλους εκείνους των οποίων το τελευταίο, ατράνταχτο επιχείρημα θα είναι πάντα αυτό. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου