Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Στα κανάλια παίζουν πλάνα από την άδεια πόλη. Από την ακίνητη πόλη. Και υπάρχουν σημεία που, αν βγεις και περπατήσεις, αισθάνεσαι σαν να κινείσαι μέσα σε μία φωτογραφία. Και κάπως έτσι, ζούμε μία πρωτόγνωρη, μία απίστευτη συνθήκη.
Στα κανάλια παίζουν πλάνα από την άδεια πόλη. Από την ακίνητη πόλη. Και υπάρχουν σημεία που, αν βγεις και περπατήσεις, αισθάνεσαι σαν να κινείσαι μέσα σε μία φωτογραφία. Και κάπως έτσι, ζούμε μία πρωτόγνωρη, μία απίστευτη συνθήκη.
Η κατάσταση είναι δραματική, αλλά συνάμα δεν συμβαίνει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Στα δελτία ειδήσεων υπάρχουν μόνο τα νέα για τον ιό, που ουσιαστικά αφορούν τα νέα κρούσματα στην Ελλάδα και τους νεκρούς στην Ιταλία. Εντάξει, τώρα τελευταία ακούγονται και τα οικονομικά της κρίσης, αλλά μόλις οριστικοποιηθούν τα μέτρα, θα σταματήσουν και αυτά.
Ζούμε την πραγματική «Μέρα της Μαρμότας»*, παγιδευμένοι σε μία λούπα, όπου το μόνο που αλλάζει είναι ο καιρός και η γραβάτα του Σωτήρη Τσιόδρα. Σκέφτηκα να κρατήσω ημερολόγιο κορονοϊού, αλλά διαπίστωσα ότι δεν θα είχα και πολλά να γράψω. Είναι η πρώτη φορά που τόσα συναισθήματα ανθίζουν σε ένα πεδίο άγονο από γεγονότα.
Και αλήθεια, τι έχει απομείνει για να πει κάποιος;
Τα έχουμε πει όλα. Για τον ιό, τον τρόπο μετάδοσης, τα κλειστά σύνορα. Στην πραγματικότητα, οι ειδήσεις επαναλαμβάνουν αδιαλείπτως τα ίδια και τα ίδια. Βιώνουμε το αδιανόητο και όμως δεν έχουμε να πούμε και πολλά για αυτό.
Τι καινούργιο να γεννηθεί και να ειπωθεί σε έναν κόσμο όπου όλοι κλείνονται στα σπίτια τους;
Pause.
Τα μαγαζιά θα ανοίξουν αρχές καλοκαιριού και θα έχουν στις βιτρίνες χειμερινές εκπτώσεις. Πώς θα είμαστε τότε; Πώς θα είναι η μέρα που θα ξαναβγούμε όλοι έξω;
Τι θα γίνει στα μπαρ το πρώτο βράδυ που θα ανοίξουν; Θα κάνουμε πάρτι ή θα είμαστε μουδιασμένοι;
Θα χρειαστούμε ομαδική ψυχοθεραπεία, αλλά δεν υπάρχει θεραπευτής για να χαρτογραφήσει την κατάστασή μας. Ενδεχομένως να είναι ένα καλοκαίρι λυτρωτικό που θα ξεπλύνουμε στη θάλασσα όλη αυτή τη στάχτη που επικάθεται μέσα μας. Ισως πάλι να είναι ένα καλοκαίρι αγωνίας για τον χειμώνα που θα βρίσκεται μπροστά μας.
Υπάρχει μόνο μία βεβαιότητα:
Οταν ξαναβγούμε από το σπίτι θα βρούμε τον κόσμο ίδιο και συνάμα διαφορετικό.
*Στην κινηματογραφική «Μέρα της Μαρμότας» ο πρωταγωνιστής ξυπνάει κάθε μέρα σε έναν κόσμο που γίνονται ακριβώς τα ίδια πράγματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου