Της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Κοινωνική απόσταση στο σπίτι, στον δρόμο, στο σούπερ μάρκετ, στα φαρμακεία, στα μέσα μεταφοράς, στα Ι.Χ.
Κοινωνική απόσταση στο σπίτι, στον δρόμο, στο σούπερ μάρκετ, στα φαρμακεία, στα μέσα μεταφοράς, στα Ι.Χ.
Το μαζικότερο πείραμα που έγινε ποτέ στην ανθρωπότητα του συγχρωτισμού, της φυσικής εγγύτητας, της σωματικής επαφής.
Αποτρέπει τη διασπορά του ιού, λένε οι ειδικοί, αποδυναμώνει το ιικό φορτίο και άρα μειώνει τον αριθμό των βαρέως νοσούντων, είναι μαζί με την καραντίνα (εγκλεισμός μη νοσούντων που ενδέχεται να εκτέθηκαν στον ιό) και την απομόνωση (των νοσούντων) το μόνο βέβαιο όπλο ενάντια στον εχθρό. Δεν είναι πρόβλημα, είναι η λύση. Μετατρέπει τον κάθε μεμονωμένο πολίτη σε στρατιώτη στο δικό του μέτωπο.
Από τους βιβλικούς χρόνους ήταν όπλο η απομόνωση –σε ορισμένες περιόδους εξαιρετικά επιθετικό (λοιμοκαθαρτήρια, λαζαρέτο, ξερονήσια)–, το «πάγωμα» δραστηριοτήτων, όμως, είναι πρωτόγνωρη η τήρηση αποστάσεων ανάμεσα στους ανθρώπους σε όλα τους τα περιβάλλοντα, σχεδόν στο σύνολο του γήινου πληθυσμού. Δεν είναι κάτι δύσκολο στην ψηφιακή εποχή, που εξασφαλίζει τη συνύπαρξη αποκλείοντας τον συγχρωτισμό, που τοποθετεί στη θέση της απουσίας την εικονική παρουσία, που αντικαθιστά τη σωματική απομάκρυνση με την ψηφιακή επικοινωνία. Ανακλάσεις, ίσως, ενός μέλλοντος, που όχι οι άνθρωποι αλλά τα άβαταρ ή οι ρεπλίκες τους θα έρχονται σε στενή επαφή.
Το γνωρίζουμε από βρέφη. Η εικόνα δεν αναπληρώνει το φυσικό πλησίασμα, το βαθύ βλέμμα, τη σωματική αφή. Οι επαφές των σωμάτων απαλύνουν τον πόνο, μειώνουν την αγωνία, δυναμώνουν την αλληλεγγύη, βάζουν μπροστά μια εσωτερική μηχανή. Η εγγύτητα δεσμεύει την καρδιά. Τα χέρια που σφίγγουν το ένα το άλλο, η θέρμη της αναπνοής, μνήμες και ευθύνες του σώματος στο παρόν και στο μέλλον. Στο σώμα διδασκόμαστε τον κόσμο.
Τα πίξελ της εικόνας κατεβάζουν θερμοκρασίες, παραμερίζουν ερωτήματα, μετατοπίζουν το κέντρο των νοημάτων, διασπούν την κοινωνική ταυτότητα, αδειάζουν τα εσωτερικά τοπία.
Αποτρέπει τη διασπορά του ιού, λένε οι ειδικοί, αποδυναμώνει το ιικό φορτίο και άρα μειώνει τον αριθμό των βαρέως νοσούντων, είναι μαζί με την καραντίνα (εγκλεισμός μη νοσούντων που ενδέχεται να εκτέθηκαν στον ιό) και την απομόνωση (των νοσούντων) το μόνο βέβαιο όπλο ενάντια στον εχθρό. Δεν είναι πρόβλημα, είναι η λύση. Μετατρέπει τον κάθε μεμονωμένο πολίτη σε στρατιώτη στο δικό του μέτωπο.
Από τους βιβλικούς χρόνους ήταν όπλο η απομόνωση –σε ορισμένες περιόδους εξαιρετικά επιθετικό (λοιμοκαθαρτήρια, λαζαρέτο, ξερονήσια)–, το «πάγωμα» δραστηριοτήτων, όμως, είναι πρωτόγνωρη η τήρηση αποστάσεων ανάμεσα στους ανθρώπους σε όλα τους τα περιβάλλοντα, σχεδόν στο σύνολο του γήινου πληθυσμού. Δεν είναι κάτι δύσκολο στην ψηφιακή εποχή, που εξασφαλίζει τη συνύπαρξη αποκλείοντας τον συγχρωτισμό, που τοποθετεί στη θέση της απουσίας την εικονική παρουσία, που αντικαθιστά τη σωματική απομάκρυνση με την ψηφιακή επικοινωνία. Ανακλάσεις, ίσως, ενός μέλλοντος, που όχι οι άνθρωποι αλλά τα άβαταρ ή οι ρεπλίκες τους θα έρχονται σε στενή επαφή.
Το γνωρίζουμε από βρέφη. Η εικόνα δεν αναπληρώνει το φυσικό πλησίασμα, το βαθύ βλέμμα, τη σωματική αφή. Οι επαφές των σωμάτων απαλύνουν τον πόνο, μειώνουν την αγωνία, δυναμώνουν την αλληλεγγύη, βάζουν μπροστά μια εσωτερική μηχανή. Η εγγύτητα δεσμεύει την καρδιά. Τα χέρια που σφίγγουν το ένα το άλλο, η θέρμη της αναπνοής, μνήμες και ευθύνες του σώματος στο παρόν και στο μέλλον. Στο σώμα διδασκόμαστε τον κόσμο.
Τα πίξελ της εικόνας κατεβάζουν θερμοκρασίες, παραμερίζουν ερωτήματα, μετατοπίζουν το κέντρο των νοημάτων, διασπούν την κοινωνική ταυτότητα, αδειάζουν τα εσωτερικά τοπία.
Ομως, έχουμε ήδη εθιστεί στη νέα μας απόκοσμη ζωή. Βλέπουμε σε ταινίες συνωστισμένα πεζοδρόμια, πλημμυρισμένες στον κόσμο πλατείες, συναντήσεις ανθρώπων, χειραψίες, φιλιά και ξαφνιαζόμαστε, μοιάζουν με...
εικόνες από ένα μακρινό σύμπαν.
Προσαρμοζόμαστε στην απόσταση –όπως άλλοι, στο παρελθόν, στην εφιαλτική απομόνωση, στις λυσσαλέες διώξεις–, όμως δεν σπαταλάμε άσκοπα τις μοναχικές μας ώρες· πέρα από δοκιμασία, η κοινωνική αποστασιοποίηση, είναι και δοκιμή – για όσα, ανά κύματα, μπορεί να έρθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου