Είσαι Κοτζιάς; Στο σπιτάκι σου θα πας! Σου άρεσαν τα καουμπόικα καπέλα, άλογο όμως δεν είχες και σου έλειπε η σέλα
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο Νίκος Κοτζιάς μπορεί να περνάει δύσκολα (λέμε «μπορεί» επειδή δεν
του... φαίνεται), αλλά έχει έναν φανατισμένο οπαδό: τον εαυτό του! Η
πολιτική που ασκεί, τα καπέλα που φορεί, οι χορευτικές φιγούρες και οι
ντεμέκ καλλιτεχνικές επιδόσεις του όταν τραγουδούσε το «We are the
world» δίπλα στον Τούρκο ΥΠΕΞ, οι δηλώσεις του και ο ξέχειλος
αυτοθαυμασμός του φανερώνουν ότι ο μεγαλύτερος οπαδός του Νίκου Κοτζιά
είναι ο Νίκος Κοτζιάς!
Ο Νίκος Κοτζιάς είναι καταγοητευμένος από τον εαυτό του, τον
θαυμάζει, τον αγαπά, θέλει να του μοιάσει όταν μεγαλώσει (όταν γίνει
υπερήλιξ, δηλαδή, μια και είναι ήδη 67 ετών) και η ιδέα του για τον Νίκο
Κοτζιά δεν μικραίνει, δεν μπαίνει στο πλύσιμο, δεν γαριάζει, δεν βγάζει
χνούδι στο πλύσιμο ούτε κοκκινίζει στα μάγουλα όταν τον «καντηλιάζουν»
εκατομμύρια Ελλήνων σε συλλαλητήρια σε πόλεις και χωριά, δρόμους,
πλατείες και λεωφόρους για τους χειρισμούς του στο Μακεδονικό.
Οχι μόνο δεν έδειχνε να νιώθει άσχημα για τις αντιδράσεις για τη
Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά ήταν πεπεισμένος ότι με την πάροδο του χρόνου
θα μας αρέσει κι από πάνω!
Και τώρα έγραψε στο τουίτερ για την
παραίτησή του: «Ερχεται η στιγμή, λέει ο ποιητής, να αποφασίσεις με
ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Ο ΠΘ και σειρά υπουργών έκαναν στο
χθεσινό ΥΣ τις επιλογές τους και εγώ κατόπιν τις δικές μου. Είναι καλό
να θυμούνται, όμως, τον στίχο: βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι
είμαι σπόρος».
Αγαπητέ κ. Κοτζιά, το εκτόπισμά σας, το οποίο θέλει τρεις παλέτες
χαρτιού μεγέθους Α4 για να περιγραφεί και να αναλυθεί ως γεωπολιτικό
φαινόμενο, δεν δείχνει να είστε σπόρος.
Αντιθέτως, φαίνεστε...
ώριμος και
ολίγον τι παραγινωμένος, καρπός του γάμου της εξωτερικής πολιτικής με
την αποτυχία, μέγας σαν καρπούζι ή σαν νεροκολοκύθα που σκαλίζουν οι
Αμερικανοί πιτσιρικάδες στα Χαλογουίν.
Στο καλό να πάτε, σπόρε των Πρεσπών. Δεν θα μας λείψετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου