ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Τι ρόλο, επιτέλους, παίζει ο ΑΝΑΝΙΣΤΗΣ Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και γιατί τρέχει για οποιαδήποτε «λύση», χωρίς όρους και προϋποθέσεις;

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ 

Πρέσβυς ε.τ.

Στο Mont Pelerin έγινε προφανές, και επιβεβαιώθηκε αργότερα από δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν, ότι η Τουρκική πλευρά τα θέλει κυριολεκτικά όλα στο Κυπριακό. Όλα αυτά δηλαδή που θα διασφαλίζουν τον Τουρκικό στρατηγικό και γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρου του νησιού έναντι μικρών εδαφικών παραχωρήσεων. Τις τελευταίες τις χρησιμοποιεί η Άγκυρα ως δόλωμα για να σύρει την Ελληνική πλευρά στην κατάλυση από την ίδια της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην αποδοχή των σχεδίων της.
 

Το 2004, όταν ετέθη ενώπιον του Κυπριακού λαού το Σχέδιο Ανάν, η Κύπρος δεν είχε φυσικό αέριο. Οι Βρετανοί όμως, που γνώριζαν κάτι παραπάνω, προσπάθησαν να περιλάβουν στο σχέδιο πρόνοια, που θα παρείχε στις Βρετανικές βάσεις δικαιώματα ΑΟΖ. Μετά τις πρώτες έρευνες και την ανακάλυψη στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, η Άγκυρα αναπροσάρμοσε τους στρατηγικούς της στόχους για την Κύπρο. Επιδιώκει τώρα, παραλλήλως προς τον στρατηγικό και γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού, την αρπαγή επίσης του μεγαλύτερου μέρους του φυσικού αερίου και της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου και τη «νόμιμη» εισβολή της, μέσω μιας φιλοτουρκικής «λύσεως» του Κυπριακού, στη «μοιρασιά» των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου.
 

Μεθοδεύει την αρπαγή του Κυπριακού φυσικού αερίου μέσα από τρεις παράλληλους τρόπους:
 

α. Τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων. Ο προηγούμενος Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, αγόμενος από τη γνωστή πολιτική της «προσεγγίσεως» με τους Τουρκοκυπρίους, ανεγνώρισε «δικαιώματα» στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου στους Τουρκοκυπρίους, στο όνομα των οποίων ελέγχεται η κατεχόμενη βόρεια Κύπρος. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να πει, από του βήματος της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών, ότι «οι συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι δεν πρέπει να έχουν ανησυχίες για το φυσικό αέριο, γιατί ακόμη και πριν τη λύση θα έχουν και αυτοί οφέλη από το φυσικό αέριο». Δέχθηκε επίσης, στις διακοινοτικές συνομιλίες, οι φυσικοί πόροι, στους οποίους περιλαμβάνεται το φυσικό αέριο, να αποτελέσουν ομοσπονδιακή αρμοδιότητα στη συζητούμενη «λύση» του Κυπριακού, οπότε στο πλαίσιο της «διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα», οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν «ισότιμο» λόγο και στο φυσικό αέριο της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου.
Οι φυσικοί πόροι είναι από τους λίγους τομείς στους οποίους συμφωνεί η Τουρκική πλευρά να είναι ομοσπονδιακή αρμοδιότητα. Η Τουρκική πλευρά ζητά ουσιαστικά λύση συνομοσπονδίας δύο ισοτίμων και ισοκυριάρχων «κρατών». Κάνει εξαίρεση όμως και δέχεται λίγη ομοσπονδία εκεί που τη συμφέρει, όπως στο φυσικό αέριο, για να ρίχνει στάχτη στα μάτια ότι αυτό που συζητά είναι δήθεν ομοσπονδία και όχι συνομοσπονδία και να παρέχει άλλοθι στους υποστηρικτές της «λύσεως» αυτής στην Ελληνική πλευρά.
 

β. Τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Κύπρου στην Ευρώπη με αγωγό μέσω Τουρκίας. Η Τουρκική πλευρά θεωρεί δεδομένο ότι σε περίπτωση «λύσεως» η μεταφορά του φυσικού αερίου της Κύπρου θα γίνεται με αγωγό μέσω Τουρκίας. Η Κύπρος δηλαδή θα εξαρτηθεί στρατηγικά από την Άγκυρα και στον τομέα του φυσικού αερίου και θα ανοίξει τον δρόμο για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη με αγωγό μέσω Τουρκίας, όπως επιδιώκει η Τουρκική πλευρά.
 

γ. Την αρπαγή του μεγαλύτερου μέρους της ΑΟΖ και της ελεύθερης Κύπρου μέσα από την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου, μετά τη «λύση»!
 

Αντιλαμβάνεται κανείς σε ποια κατάσταση θα βρεθεί η Κύπρος εάν η Άγκυρα επιτύχει να επιβάλει τη «λύση» που επιδιώκει, δηλαδή της «διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα» και με ανανέωση επιπλέον των εγγυήσεων και αποδοχή παραμονής Τουρκικών στρατευμάτων μετά τη «λύση». 

Η «διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα» σημαίνει ότι...

 καμιά απόφαση δεν θα μπορεί να παίρνεται από την «Ενωμένη» δήθεν Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας. Η Ελληνική πλειοψηφία, σε μια τέτοια περίπτωση, θα υποταχθεί στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα. Θα καταλυθεί η δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας και κάθε έννοια ουσιαστικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Ειδικά στην περίπτωση της ΑΟΖ η Άγκυρα θα προβάλει τις γνωστές θεωρίες και διεκδικήσεις που προβάλλει και στο Αιγαίο. Το Τουρκοκυπριακό ισότιμο συνιστών κράτος θα υποστηρίξει, προφανώς, τις θέσεις της Άγκυρας.  

Η Ελληνική πλευρά, όταν πλέον θα έχει καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, πώς θα μπορέσει να υπερασπίσει την Κυπριακή ΑΟΖ;
 

Το περίεργο και παράδοξο είναι ότι ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, αντί να φρονηματισθεί από την Τουρκική επιβουλή και αδιαλλαξία και να χαράξει νέα πορεία, που είναι επιβεβλημένη από τα πράγματα, επιλέγει τη φυγή προς τα εμπρός. Ενδίδει, σε όλη τη γραμμή, στις Τουρκικές θέσεις για να συνεχισθούν οι διαπραγματεύσεις, ως οι διαπραγματεύσεις να είναι αυτοσκοπός. 

Εγκλωβίζει την Ελληνική πλευρά σε ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, που το ζήτησε η Τουρκική πλευρά και το προωθεί η γνωστή Αμερικανίδα υφυπουργός Βικτόρια Νούλαντ και η ομάδα της, πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο. 

Δέχεται να πάει σε Πενταμερή Διάσκεψη, την οποία αποκαλεί κατ’ επίφαση Πολυμερή.  

Αγνοεί την κοινή θέση Λευκωσίας - Αθηνών για τις εγγυήσεις και την παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων μετά τη «λύση».
 

Τι ρόλο, επιτέλους, παίζει ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και γιατί τρέχει για οποιαδήποτε «λύση», χωρίς όρους και προϋποθέσεις; 

Γίνεται πολύς λόγος για το σκάνδαλο Λέμπεντεφ, που ήρθε προσφάτως στο προσκήνιο. Θα ήταν τραγικό να πιστέψει κανείς ότι η εθνική πολιτική στο Κυπριακό επηρεάζεται από εκβιασμούς σ’ ένα τέτοιο θέμα.  

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει ο Κυπριακός λαός και η Αθήνα να ανακόψουν την ολέθρια αυτή πορεία Αναστασιάδη προς μια ασύλληπτη εθνική καταστροφή.